"Her şey devlet için" zihniyeti Müslümanların kafalarına o denli yerleştirildi ki; "Her şey din için" inancı kayboldu ve Müslümanlar saltanat ve diktatorya rejimleri uğruna Ulu'l-Emr zihniyetinin kulları oldular.
Acabasızlar
Hasan-Ali Yücel' in bir yazısında "acaba" hakkında söylediği şu ifadeleri kullanmıştı:
"Demokrasinin dünya görüşü, bir mantığa dayanır. Demokrasi mantığının ana prensibi şudur: 'Her fikirde hata ve sevap ihtimali vardır.' Eğer bu postülatı kabul etmezseniz demokrasi geometrisini kuramazsınız. ...Bu prensibi kabul edince ilk müşkül yenilmiş olur. Çünkü kendi davanızda, karşınızdakinin davası kadar hata ve sevap olacağına inanınca pek tabii olarak tartışmaya razı olursunuz. O zaman bir itiraz karşısında kalınca:
-Acaba?! ...
dersiniz. Bu 'Acaba?' yok mu, işte demokrasinin en değişmez remzi budur. Bütün diktatorya rejimleri 'Acabasızlar' rejimidirler."
Sayfa 82Kitabı okudu
SALONDAN- Hocam, kaybettiğimiz ettiğimiz İslam’ı geri kazanmak için ne yapılabilir? Siyasetten mi bir şeyler beklemeli?
TEOMAN DURALI- Çok açık sözlü olmamı istiyorsanız -ağzımdan yel alsın diyerek- devrim olması lazım ve bu devrimde çok katı bir diktatorya yetişmeli, bütün medeniyet değişmeleri kırılma noktaları ancak bu yolla gerçekleşebilmiştir. Akıl bunu emrediyor ama gönül bunu istemiyor. En başta kendim istemem, böyle felaket ceberut bir düzenin gelip kafama tokmakla vurmasını, o olmayacak, bu olacak demesini. Biz medeniyet değişikliğine gittiğimizde bu oldu. 1
Kitaptaki en can alıcı yer
Bu "Her şey Devlet için" zihniyeti Müslümanların kafalarına o denli yerleştirildi ki; "Her şey Din için" inancı kayboldu Ve Müslümanlar saltanat ve diktatorya rejimleri uğruna ulul emr zihniyetinin kulları oldular. Ulu'l-emr, -nasıl olursa olsun la yus'el bir hale getirilip kutsallaştırıldı. Bugün, dünyanın çeşitli yerlerinde Müslümanları ezen ulu'l-emr'ler, Yezid zihniyetinin mirasçıları oldular ve kendileri için dokunulmazlık kanunları çıkartarak, saltanatlarını sürdürdüler, sürdürüyorlar. Ve sarıklı-cübbeli hocalar, bunlara itaatin vacib olduğunu anlatır dururlar cami kürsülerinde.
Bu "Acaba?" yok mu, işte demokrasinin en değişmez remzi budur. Bütün diktatörya rejimleri "Acabasızlar" rejimidirler.
Tarih göstermiştir ki hangi sultan ya da devlet başkanı etrafına cesur ilim adamları toplayıp onların istişareleriyle devletini yönetmişse o sultan veya devlet başkanı başarılı olmuştur. Kendi başlarına diktatorya kurup alimlere değer vermeyenler de insanlığın hem belası hem de yüz karası olmuşlardır.
Sayfa 83Kitabı okudu
Bütün diktatörya rejimleri "Acabasızlar" rejimidirler.
Sayfa 48 - Türkiye İş Bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
"Her şey Devlet için" zihniyeti Müslümanların kafalarına o denli yerleştirildi ki, "Her şey Din için" inancı kayboldu. Ve Müslümanlar saltanat ve diktatorya rejimleri uğruna ulu'l-emr zihniyetinin kulları oldular.
Her türlü gruplaşmayı dejenere etmeye yatkın bir toplumla karşı karşıyayız
Bunun düzelmesi elzem; düzelmediği takdirde Türkiye'de maalesef gelişme olamayacak. Asıl önemlisi, ahlaklı insanların yaşamı güçleştikçe toplumdaki buhran da artacak. Bunun sonu ne olur?
Büyük bir sosyal patlama yaratır. Türkiye'de çalışan, bir yerlere gelmek için gerçekten uğraşıp didinen insanlar da var; bu kişilerin hakkını ilelebet yiyemezsiniz.
Bu işlerin kesinlikle halledilmesi lazım; aksi takdirde hakkaniyet ve adalet vadeden çok kuvvetli bir diktatorya gelebilir veya başka türlü çatışmalar ortaya çıkabilir ki huzurumuz kaçar.
Sayfa 163 - Kronik Kitap / 1. Baskı, Şubat 2022, İstanbul - Söyleşi Yenal BilgiciKitabı okudu
Demokrasi Nedir?
En büyük gerçeklik ve gelişmeler, fikirlerin serbest ortaya konması ve fikir alışverişi ile meydana çıkar ve yükselir. Yüzde yüz doğru olduğunu iddia etmeyecek, kendisininkinden başka düşünüşlerde de gerçek olması ihtimâlini hesaplayacak olanların kuracakları rejime demokrasi derler. Çünkü kendi davanızda, karşınızdakinin davası kadar hata ve sevap olacağına inanınca pek tabii olarak tartışmaya razı olursunuz. O zaman bir itiraz karşısında kalınca: Acaba?!..dersiniz. Bu "Acaba?" yok mu, işte demokrasinin en değişmez simgesi budur. Bütün diktatörya rejimleri "Acabasızlar" rejimidirler.
Demokrasi, çoğunluğun egemenliği değildir. Zira çoğunluk gönül rızasıyla özgürlüğü tamamen ortadan kaldırıp, azınlığı esarete mahkûm edebilir. Demokrasi silahlar yerine kitapların, şiddet yerine kültürün etkinliğidir.
Gerçek demokrasi ancak cehaletin ortadan kaldırılmasıyla olur. Cehalet kaldırılmadıkça toplum yerinde kalıyor demektir; yerinde duran bir şey ise geriye gidiyor demektir. En büyük savaş cehalete karşı olan savaştır.
Şimdi insanlığı araştıranlara şunu sormak istiyorum: Temsil ve seçim, tek bir insan grubunun eline verilemeyecek kadar büyük bir güç değil midir?
İnsanın özü ifadesiyle başlayan her açıklama, tarihsel birçok örneğin gösterdiği üzere, ya teorik ya da pratik despotizm ve diktatorya ile sonuçlanmıştır.
