Bütün suç savaş yıllarında yediğimiz kara ekmeğin. Bizi iyi beslemediler. Sonra da yağlı yemek verdiler. Beynim yağ bağlamış olacak. Büyük ve güzel şeylerin dışarı çıkmasına izin vermiyor. Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz. İnsana benzetirsek acımaktan korkuyoruz. İşin içine bir kere acıma girerse, ondan bir daha kurtulamamaktan korkuyoruz. Sen de korkuyor musun Günseli? Ben sadece senin için korkuyorum Selim.
Zayıf, kof, her zaman başkasının etkisi altında hareket etmeye alışmış, ama bir aralık isyan bayrağını çekip kuvvetli, makul olmaya karar veren kimselerin bu hareketlerinin her zaman belirli bir sınırı vardır. Başlangıçta isyanları son derece şiddetlidir. Bu şiddet çılgınlık hali alır. Karşılarına çıkan engellere gözleri kapalı atılırlar, güçlerinin üstünde caba gösterirler. Ancak, belirli bir noktaya varınca kendinden geçmiş o insan zınk diye duruverir, " Ben neler yaptım?" gibilerden korku içinde kalakalır. Hemen arkasından da sönmüş balon gibi pörsür,ağlamaklı olur, diz çöküp af diler, her şeyin eskisi gibi olması için yalvarır, her şeyin bir an önce sonuçlanmasını ister.
Sayfa 157
Kötü, boş bir insan olduğumu bildiğini düşünürken ne acı cekiyordum, bilsen.
Sayfa 163
İnsan bazen dalgınlıkla dikkatini kaybeder. Yanılmaz, keskin bir dikkat sadece düşüncesiz hayvanlara ait bir fazilettir.
Meslek ya da eğilim gereği, insan üzerinde çok düşündüğümüz zaman, primat maymunlara özlem duyduğumuz olur.Art düşünceleri yoktur onların.
Sayfa 8Kitabı okudu
"İnsan kendini bilmeli... Erdemli olmanın ilk koşulu budur. Erdemli yurttaşlar öncelikle kendilerini kandırmamalı ki toplumu da hayal kırıklığına uğratmasınlar."
İnsan adını koyabildiği anda, nesneler tehlikeli büyülerini yitiriyordu. İlkel insan, her şeyin ve herkesin adını yanlış koyardı. Bu yüzden de çevresi korkunç bir büyü zinciriyle sarılıydı, tehlikede olmadığı yer ve zaman yoktu. Bilim, bizi hurafe ve boş inançlardan kurtardı. Bilim her zaman aynı adları kullanır, daha çok Latince ve Yunanca adları yeğler, böylece de gerçek nesneleri gösterir. Yanlış anlaşılma diye bir şey bilimde söz konusu değildir, örneğin bir kapının arkasında, o kapının kendisinden ya da olsa olsa gölgesinden başka bir şey aramak, kimin aklına gelebilir?
"Çocukken mutlu muydun?"
"İnsan mutluyken mutlu olduğunu bilmez. Yıllar sonra, çocukken mutlu olduğuma
karar verdim: Aslında değildim. Ama sonraki yıllardaki gibi mutsuz da değildim.
Mutlu olmakla ilgilenmezdim çocukluğumda."
"Gezmek, her an doğup ölmek gibidir. Belki de yolcu, bu değişen ufuklarla insan yaşamı arasında bir kıyaslama yapıyordu. Hayatta birçok şey bizden kaçmaktadır... Gölge, aydınlığı kovalar. İnsan bakar, koşar durmak ister, el uzatır ama geçenleri yakalayamaz. Her olay, b,r yol kavşağı gibidir. İnan birden kendisini yaşlanmış bulur, her yer kararmıştır. Bizi sürükleyen hayatımızın kara atı birden durur ve peçeli, bilinmeyen birinin atının gölgelerde süzülerek uzaklaştığını dehşetle görürüz."
