İki,birden iyidir,çünkü emeğine daha iyi karşılık alır. Düşerlerse biri ötekini kaldırır. Ama düştüğünde yalnız olanın vay haline.. çünkü yanında ona yardım edecek kimse yoktur.
“Arkadaşlık iki insanın birbirine günlük rapor vermesi, hayatlarının tüm ayrıntılarını paylaşması demek değildi. İki insanın birbirine iyi gelmesi yeterliydi bana kalırsa.”
Sonsuzmuş gibi yaşadığımız hayatlarımızın, canımız ne zaman isterse telafi edebileceğimizi sandığımız hatalarımızın, bir gün çok geç olabileceğini hiç bilmiyormuş gibi ağırdan almalarımızın şaşkın seyircisi...
Arzularım ve aklım arasındaki savaş...Şimdiye kadar hep sonuncusu kazandı ama duygular daha güçlü olamaz mı ? Bazen bundan korkuyorum ancak çoğu kez de özlemini çekiyorum.