Mutlaka Oku ve Paylaş. Belki Çoğu Kişinin Görmesine Vesile Olursun:)
Karşılaştığım üzücü bir olayı sizlerle de paylaşmak istedim.
Afganistandaki ölümcül göçten kaç kişimizin haberi var? Bir eve , yiyeceğe , sıcak yuvaya sahip olmak için aracılar tarafından kandırılıp güzel bir hayat vaat edip çoğu Müslüman Afgan kardeşlerimizin çoğusunun ; aç , susuz , hastalıktan, kilometrelerce yaya yürüyüp ölmesine vesile olan
İnsanlar şu basitliği anlamıyor; Ülkeler değil dünya batıyor.
Sadece ülkemiz diğerlerinden daha hızlı. Bizim battığımızdan ders çıkarırlarsa ne âlâ. Ve artık devletler önemsiz, asıl iş şirketlerde. Binlerce, on binlerce şirkette. Onlar kahvenin 50 lira olduğu yerde yer bildirimi yapıp, arabanın anahtarını masaya bırakmayan tipler. Onlar senin yaşayıp, yaşamayacağına karar veriyor. Onlar senin ne yiyip, ne
Livaneli'nin bu muazzam eserini tam bir yıl önce bugün okudum ve açıkça söylemeliyim ki inceleme yazmak için tam bir yıl bekledim. Ne zaman bu kitap hakkında bir şeyler yazmaya kalksam sanki o an onu yazmam için zamanı değildii. Şu an buradayım çünkü o zamanı artık yakaladım.
Son Ada.. Sen benim için muazzam bir esersin. Son sığınak, Son umut ve Son insani köşesin... Seni okurken bambaşka bir dünyanın içinde yaşadım. Kelimelerinin içinde yüzerken hepsinin itinayla dizildiğini gördüm, o adanın manzarasını, martıların sonsuz çığlığını, yemyeşil palmiye ağaçlarının huzurunu ve denizin tuzlu kokusunun ta oralardan gelip bu rutubetli evimin duvarlarını paramparça edip içime işlediğini her kelimenin başında hissettim. Ta ki büyük beyaz vapur gelene kadar. O geldikten sonra bu insani köşe git gide kararmaya, ağaçlar rengini kaybetmeye ve martılar eskisi gibi huzurlu çığlıklarını atmamaya başlayana dek...
Beni affet Son Ada. Sayfaları çevirirken tüm olan bu kötülüklere engel olamadığım, seni koruyamadığım ve sadece her sayfada gittikçe yok olduğun için, beni affet. İsterdim ki seni daha fazla güzelleştirebilmek, seni olduğun gibi daha fazla sevebilmek. Fakat ben seni hep olduğun gibi ve ilk sayfalarda okuduğum gibi, ilk tanıdığım gibi seveceğim.
Hep kalbimin bir köşesinde seni ilk güzelliğinle hatırlayacağım.
Hoşça kal, ilk ve bir daha hiçbir yerde tanıyamayacağım SON ADA. Seni iyi ki okumuşum.
Zülfü Livaneli 
Son Ada
Kitap okumanın kattıkları
Yıllar geçmişti ve ben tam yirmi bir yaşına gelmiştim. O zamanlar aşk acısı çeken bir kendini bilmezdim. Ayakta kalabilmek adına memlekete annemin yanına kaçar, yolda gece boyu Sagopa Kajmer dinleyip, ruhuma lokal anestezi etkisi yapardım. Acı ağır gelmişti. Topal aksak giden gövdemi yerine oturtamıyor, zihnimin bulanıklığıyla kendime ve
Söyle kaç yaşındasın:))
Ah ne günler :)) günler daha ,demek için biçilmiş kaftan 
Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek kulağımıza küpe olmuş kelimeleri ,damağımıza yapışmış lezzetleri ,lakaplarıyla andığımız komşuları "öğr :Süslü Fatma teyze ,şaşı Onurun annanesi ! Burada annem hemen devreye girer:)) şaşı denmez şehla! ,duymayayım bir daha ! çok ayıp! sen ne edepsiz bir çocuk oldun başımıza !
Ben bir Marksist Leninistim ve yaşamımın son anına kadar da böyle kalacağım.
Platon 7. Mektup
YEDİNCİ MEKTUP
Platon'dan Dion'un akraba ve dostlarına.
İyilikler,
Sizin de Dion gibi düşündüğünüze inanmam gerektiğini; eylem ve sözlerimle size, elimden geldiğince yardım etmemi istediğinizi yazıyorsunuz. Şu yanıtı veririm: görüş ve istekleriniz gerçekten Dion'unkiler gibiyse, çabalarımı sizinkilerle birleştirmeye hazırım; değilse, uzun
Eksik Bir İntihar!
Merhaba, ben Özgür. Beş yıl önce annem ben ve ikiz kardeşimi dünyaya getirdi. İkimizi de çok seviyorlar. Bir eksik olduğu için bende, sevgilerini biraz daha artırıp onu tamamlamaya çalışıyorlar ya da... Acıyorlar mı? Bana her baktıklarında hissediyorum ve öyle sanıyorum ki engelli bir çocuğun ailesi olmak biraz acı... Ama bunun sadece bir sanrıdan
