İsrailli yazar Burstein’in flashback, flashforward, hayal gücü gibi unsurları kullanarak tam manasıyla bir rüya sekansı dizisi yarattığı ilginç romanı
Sevginin, şefkatin, merhametin bir rengi yoktu gerçekten. Bu kadar dış referanslı bir toplum haline gelmişken sönük bir görünümün altında yatan güzelliği fark edebilecek o yüce değeri de taşıyabiliyoruz. Genelleme yapamasakta yine de paylaştığımız çok duygu var. Burstein’ın belki de en çok aidiyet ruhunu ve gelenekselliği modernize etmek isterken tebessüm ettiren abartılı tasvirlerini sevdim. Ayrıca Yahudiler coğrafyası hakkında, mesela akrabalık ilişkilerinde kan bağına yükledikleri aşırı geleneksel yaklaşımlara da değinmiş. 20.yy’da Yahudi olmayan çocukları evlat edinmeyi yasaklayan dönemlerden, 1998 yılında İsrailli Yahudilerin yabancı Yahudi olmayan çocukları evlat edinmesi yasallaştığı süredeki katı soy kütük gelişmelerini işlemiş. Fakat her ne kadar kabullenseler de çocukları Yahudiliğe asimile etme şartıyla izin verilmiş. Aile kurumunun kan bağına bu denli tutulması çok garip. Koşulsuz sevgi de en az inançlar kadar kutsaldır oysa. Mutlaka okunmalı
Struma 
Halit Kakınç
