"Ayrıcalıklı herhangi bir insan, gerçek mahkûmiyetin ne olduğunu bilebilir miydi?.. Biri soğuklarla, alevlerin yakıcı harıyla pişmeye memurken diğeri, dost ve ahbaplarını ayaklarının en tok kıvrımlarıyla ezerek yukarı çıkıyor, sesini soluğunu mutlak surette kesiyordu. Bu acımasızlık, bir parça hevesle yahut lalettayin anlatılarla hissizliğe indirgenemezken, doğruların sillesi de anlaşılmadan, anlaşılmayan olarak kalamazdı. Binlerce ölüm ve trilyonlarca katil... kimin haksız olduğunu konuşmak için zindanlara sormalı! Sormalı ki bizlere parmaklıklar göğsümüze tek hamlede gerçeği çalmalı! Bilinmezdi, bilemezdi ikiyüzlüler, sıcak evlerinde sakince, kaypak ve umarsızca oturmuş diğerlerini ahlaksızca, hiçbir eyleme, hiçbir gerçeğe yer vermezken... birimiz, diğerimizden bu yüzden koptuk işte; sevgimizin yerine lanetler, dostluğumuzun yerine riyakarlık, sevdamızın yerine kayırmalar, insanlığımızın yerini ise cimrilik ve namertlik aldı. Zannedilirse görüldü, ta içlerine kadar; soluyan, titreyen ve acıyan bu ruhun büyüklenmelerden uzak kallavi bedeni! Fazla söze yok, mahkûmlarız ve acı bir ölüme yol alıyor gibiyiz."
D.p
“Ne yani! Hiç ayrım yapmayalım mı yoksa,
Riyakarlık ile dindarlık arasında?
İkisiyle de aynı dilden mi konuşulsun;
Yüze de maskeye de aynı itibar gösterilsin,
Samimiyetle sahtelik eş görülsün,
Görünenle gerçek karıştırılsın,
Kişi kadar gölgesine de değer verilsin,
Kalp para ile sahicisi bir mi tutulsun?”
Sayfa 21
“... on dokuzuncu yüzyılın ahlâk anlayışı aslında gerçek sorunları irdelemekten acizdir... Uygarlık ahlâkı, üç ya da dört nesil boyunca karşılaştığı tüm ahlâkî ve cinsel sorunları, bir meselenin üstü örtülürse meselenin kendisinin de ortadan kalkacağına yönelik ahmakça bir algıyla ele almış ya da daha doğrusu bütün bu sorunlardan bu şekilde kaçınmıştır. Şu nüktedan cümle, gerçek durumu olabilecek en vurucu biçimde anlatıyor: Ahlâkî yönden on dokuzuncu yüzyılda Kant değil, cant [İng. riyakârlık] hüküm sürmüştür.”
Sayfa 16 - Zeplin YayınlarıKitabı okudu
Günümüze ait aynalar…
Kitap, adı üzerinde dindarlığın gösterişçi olanını geniş çapta tahlil eden bir çalışma olmuş.
İlahiyat Fakültesinde akademisyen olan 
Ejder Okumuş 'un okuduğum ilk kitabı oldu. Akademik bir çalışma olsa da dili ağır değildi.
Gösteri çağında yaşıyoruz. Görsellik ve gösterişçilik, çıkarları desteklediği için öz değerlerin yerine geçmiş durumda
Savaşım başlamıştı
Uzun uzadıya yas tutmayı sürdüremezdim. Mutlaka savaşa girismeliydim. Yeni ahlak. Hayır bunu söylemek riyakarlik olurdu. Aşk. Bundan ibaretti. Rosa'nin yeni ekonomi bilimine güvenmeden yasayamaması gibi bende yalnızca aşka güvene bilirdim. İsa'nın bu dünyadaki din adamlarının ahlakçıların alimlerin ve erk sahiplerinin riyakarliklarini ifşa ederek tanrının gerçek sevgisini en ufak tereddüde düşmeksizin insanlara anlatsınlar diye on iki havarisini dört bir yana gönderirken onlara yaptığı konuşmanın benim durumumla ilgisi olduğunu düşünüyordum
Sanatçıların, örneğin Anton Çehov'un tecrübelerine değindiğimizde, olayların başka bir açısıyla ele alındı ğını görürüz: Çehov, kendi gelişimini, içindeki kimlik mücadelesi olarak görmekteydi. Genç bir yazara şöyle yazmıştı:
"Genç bir adamın hikâyesini yaz, bir köleninin oğlu olan eski bir bakkal çırağı, kilise korosunda ilahiler söy leyen bir lise ve üniversite öğrencisi, sınıf farklarına say gı duyacak, papazların ellerini öpecek, başkalarının fi kirlerinin boyunduruğu altına girecek şekilde terbiye edilmiş genç bir adam. Yediği her lokma ekmek için şükreden, birçok kez kırbaçlanan, özel dersler verebil mek için galoşsuz gezen, yumruklarını kullanan, hay vanlara eziyet eden, zengin akrabalarına akşam yemeği ne gitmeyi pek seven, tanrıya ve insanlara karşı riyakâr bir adam... Gereksiz bir riyakârlık, sadece kendi mana sızlığının bilincinde olduğu için. Bu genç adamın içinde ki köleyi nasıl damla damla sıkarak çıkardığını ve güzel bir sabaha gözlerini açtığında, damarlarında akan kanın artık bir kölenin değil, gerçek bir insanın kanı olduğunu nasıl fark ettiğini yaz..." (A. Yarmolinsky, 1973).
Haklısın CLEANTE.
CLEANTE:
İsterler ki kör olsun herkes onlar gibi,
İnançsızlık oluyor gözlerin iyi görmesi.
İçi boş gösterişlere inanmayan da
Kutsal şeylere saygısız ve inançsız sayılmakta.
... sahte tavırlarınızın olacak değiliz kölesi,
Kahramanın olduğu gibi müminin de var sahtesi.
...
Ne yani! Hiç ayrım yapmayalım mı yoksa,
Riyakarlık ile dindarlık arasında?
İkisiyle de aynı dilden mi konuşulsun;
Yüze de maskeye de aynı itibar gösterilsin,
Samimiyetle sahtelik eş görülsün,
Görünenle gerçek karıştırılsın,
Kişi kadar gölgesine de değer verilsin,
Kalp para(sahte) ile sahicisi bir mi tutulsun?
Sayfa 21 - Mitos Boyut.
Bizden önce yaşamış salih kişiler, Allah Teala'ya şükretmek niyetiyle birbirlerinin hal ve hatırını sorar, böylece şükreden kişi Allah'a itaat etmişve hal-hatır sorarak şükretmesini sağlayan kişi de ibadet işlemis olurdu.Yoksa onların maksatları karşı tarafa ilgi gösteriyormuş gibi davranıp riyakarlık yapmak değildi.
Hali sorulan her kişi ya şükreder ya şikayetçi olur veya susar. Soruya şükrederek cevap vermek ibadet, şikayetçi olmak dinine saygılı müslüman için çirkin bir masiyettir. Her şeyin gerçek sahibi olan ve her şeye kadir olan Allah Teala'dan, elinden hiçbir şey gelmeyen zavallı bir kulun şikayetçi olması nasıl çirkin olmaz!...
Sayfa 331Kitabı okudu
Öyle bir dışavurdum.
Maske
İtiraf edilemeyen bir inkar ve riyakarlık biçimi. Genelde duygusal bir pornoymuşçasına rahatlamak için tenha köşeler ya da hiç ar ve utanma yokmuşçasına, kişinin kendisinin yani sorumlu addettikleri insanın yokluğu ile hemen kurulur bu sofra ve sonra kaşıklayabildikleri kadar kaşıklarlar, küçük bir çocuğun ebeveyninden korktuğu için hatasını
Okurgezer
@Okur_gezer_diyelim
·04 Aralık 2023 12:13
Çoğu insanın gerçek benliğiyle , toplumun onayını sağlamak için dış dünyaya karşı takındığı kimlik birbirinden farklıdır .
İnsanlar özellikle çalışma yaşamlarında böyle bir maskeyi sürekli kullanırlar ; genellikle akşam eve gidince çıkarır , ama çoğu kez başka maske takarlar .
Sayfa 77Kitabı okudu
