İnsan ayağının bir anlamda şekli bozulmuş bir el olduğu çok iyi bilinmektedir. Tırmanmak zorunda olan bir hayvanda böyle bir el büyük bir sakınca oluştururdu; oysa düz bir alanda yürümek zorunda olan bir insan için bu o derece yararlı olmaktadır ki, hiç kimse "normal" bir eli "şekli bozulmuş" bir ayağa tercih etmez. Gerçekten de başka insanların yaşamında olduğu gibi kendi yaşamımızda da birtakım kusurların ya da yetersizliklerin her türlü kötülüğün kaynağı olarak görülmemesi gerekir. Bunların üstün bir nitelik mi yoksa kusur mu olduğu, öznel koşullara göre değişmektedir.
Eskiden kahır çekmeye tahammül saygı demişler hadi ordan gerçekten
“Kadın: “Bak Muslu,” diyordu, “beni alırken, seni kuşsütüyle beslerim dediydin. Aylarca, yıllarca yolumu beklediydin. Babam beni sana vermiyordu. Muslu, ben babamı, evimi barkımı, kardeşlerimi kodum, sana geldim. On beş yıl oldu anamın babamın yüzünü görmedim. Anam babam sensin, dedim. On beş yılın adı var, Muslu on beş yıldır sen av peşinde gezdin, çifti ben sürdüm, harmanı ben dövdüm, pazara götürüp ben sattım. Sen, on beş yıldır elini ılıktan soğuğa vurmadın. Her kahrı ben çektim. Bak, Muslu, şu ağarmış saçlarıma bak, ben böyle mi olacaktım bu yaşta? Bir güne bir gün de seni koyup gitmek aklıma gelmedi. Kış gecelerinde sen ördek peşindeyken, bir batağa saplanır kalır deyi gözüme uyku girmedi. Sabahlara dek göz kırpmadan seni düşündüm, senin için ağladım... Ya Muslu, Süleymanım öldü. Ölüsünde bile bulunmadın. Dervişim öldü, mezarını bile kazmadın. Tüfeğini aldın, çocuğun ölüsü daha yatakta soğumadan, ava gittin. Gene bağrıma taş bastım. Muslunun canı sıkılmasın deyi bir gün olup bunları yüzüne vurmadım. Muslu, çocuk ölüyor. Uyan, Muslu! Uyan da bana söyle. Ne yapayım, Muslu?”
YKY- e kitapKitabı okudu
umarım iyilerdir.
bugün yılın son günü. bu son günde yoksun. ben bu seneyi de beraber kapatırız diye düşünmüştüm. yine hayatımda olursun ve aramız iyi olur diye düşünürdüm. nasıl oldu, nasıl bu hale geldik bilmiyorum. bu beni çok üzüyor. seni çok seviyorum ben. bunu hep dile getirirdim, biliyorsun. ben senin hiç kötülüğünü istemedim, hep en iyisi seninle olsun
Babalar mı gereksiz sinirli yoksa sadece benim babam mı böyle... Gerçekten anne baba olmadan önce ebeveynlik eğitimi alınmalı. İnsanlar da evlenmeden önce Allah'ın izniyle doğru kararlar vermeli yoksa hayatlarına mal oluyor.
"Sonunda, hayal kırıklığı içinde din yaşamını terkettim, başarısızlık ve yetersizlik yükünden kurtulunca da Tanrı inancımın sessizce kayıp gittiğini hissettim. Elimden geleni yapmış olmama karşın, Tanrı, yaşamımda hiçbir gerçek iz bırakmamıştı.
Artık endişeli değildim, kendimi suçlu da hissetmiyordum. Tanrı, gerçeklik olamayacak kadar benden uzaklaşmıştı. Ama dinle olan ilişkim devam ediyordu ve Hristiyanlık tarihi ile dinsel deneyimin yapısıyla ilgili televizyon programları yaptım. Dinler tarihini daha fazla öğrendikçe, daha önceki korkularım daha çok doğrulandı. Çocukken sormadan kabul ettiğim öğretiler, gerçekten uzun bir zaman içinde ortaya çıkmış insan işiydi. Bilim Yaratıcı Tanrı'yı elden çıkarmış görünüyordu ve Kitabı Mukaddes üstüne çalışanlar İsa'nın hiçbir zaman tanrısallık iddia etmediğini kanıtlamışlardı. Saralı biri olarak, daha çok nevrotik nedenlerle görümler gördüğümü biliyordum azizlerin görüm ve vecdleri de böyle basit zihni tuhaflıklardan mı kaynaklanıyordu? Tanrı, gittikçe daha fazla insan soyunun kendisini kurtardığı sapkınlık olarak görünmeye başlamıştı."
Sayfa 4Kitabı okuyor
SAHİP OLMAK YADA OLMAK
“Biliyorum ki ben, Tatlı bir sevgiyi, küçük bir sevinci tattığım anlar dışına, Hiçbir şeye sahip değilim.” Goethe
Eğer sevdiğim halde, karşımda bir sevgi doğuramıyorsam, yani sevgim bir karşı sevgi üretmiyorsa; yaşamımı seven bir insan olarak dışa vurmam beni sevilen biri haline getirmiyorsa, sevgim güçsüz
Kitabı genel anlamda çok beğendim ben psikoloji konulu kitapları severim ama sıkıcı doktor ağzından monoton şekilde ilerleyen kitapları değil onlar bana çok sorunlu biriymişim hissi verir bu kitapsa tam yaşayan kişinin ağzından sıkılmadan çekinmeden ve yormadan hikayemsi bir şekilde basit bir dille anlatılmış yani panik atak yaşamasanız bile yaşayan birisiyle karşılaştığınızda empati kurabilmenizi sağlayacak bu bir doktor ağzından yazılmış bir kitap değil yazarda şunu söylüyor kitaba başlarken ben doktor değilim yaşadığım tecrübe ettiğim şeyleri yazdım bu bir minik el kitabıda diyebiliriz eğer çevrenizde böyle bir durum yaşayan yada böyle bir durumu merak eden birisi olursa bence okumalı panik atak geçiren birine iyi bir arkadaş oluyor. İş hayatımızda yaşadığım onca stres, panik, kaygı dolu anların sonucunda bunu ortaya koyarsak ve birilerine söylersek nasıl bir karşılık alırız korkusunuda açıkcası ortaya koyuyor ne iş yaparsak yapalım yada tercihimiz ne olursa olsun hep onay almak zorundamıyız yada on saniyelik gurur verici bir an için neden kendimizi çıkamayacağımızdan korktuğumuz bir çukurun içine atıyoruz bunu hiç düşündünüz mü işte tamda bunu düşündürüyor kitap bize. Aynı zamanda bunları yaşayan bir tek değilim hissi gerçekten insanı mutlu ediyor gün içinde kafamızda bizi derin çukurlara sürükleyen binlerce düşünceyle biraz daha iyi anlaşabiliriz bunu öğrenmiş oldum biz bir maraton koşucusu değiliz ama koşmayı deneyip sevebiliriz değil mi? 
Hass*ktir Ölüyorum Galiba 
Claire Eastham
1. BÖLÜM
SAİD NURSÎ, NUR RİSALELERİ VE İLİM
1.1. SAİD NURSÎ’NİN TAHSİL HAYATI
Risale-i Nur müellifinin tahsil hayatı üç aydan başka mevcut olmadığı halde
(...)10
Evet o zât (Said Nursî) daha hal-i sabavette iken ve hiç tahsil yapmadan
zevahiri kurtarmak üzere üç aylık bir tahsil müddeti içinde ulûm-u evvelîn ve âhîrine
ve ledünniyat ve
Saat 03.35 koca bir ağrı ve davul gibi şiş bir damak. Evde benden başka sadece bir şey olsa çok da yardıma koşmayacak biri var. Bir de kedim o da zaten :)
bugün dişcideydim benim için acı ama okuyanlar için aman disci mi abartma denilecek durum için. Stresli bir dönemden mi geçiyorsun dedi. Stres bir dönem ve içinden mi geçiliyor ben onu genel
Öyle mi gerçekten?
"Ben seni niçin seviyordum ki? Bilincine varmadan da olsa benden daha üstün yanların için, gerçekten benden daha yukarılarda, daha seçkin, daha zarif ve ışıltılı olduğun için. Ben yoksunluktan, karanlıktan ışığa gelir gibi geldim sana. Ayrıca niye olmasın ki? Bizi ruhumuzun ıssızlaşmasından kurtaran, mesleğimizin tekdüzeliğini dengeleyen böyle kadınlar değil midir? Meslek hayatında, orada üstün olabiliriz; karar veren, emreden, altımızdakileri yönlendiren biz olabiliriz; fakat sevdiğimiz kadının karşısında, orada bu kötü hırs kalmıyor, inan bana. O zaman yine çocuklar gibi sade ve iyi oluyoruz; armağanlarımızı almak, başımız kucağınızda en güzel düşleri dinlemek istiyoruz.”
Sayfa 42Kitabı okudu
