...
Bize artık karların yağdığı bir yaz günü yaraşır
Göçmen kuşların döndüğü bir güz, olsa olsa
*
Ötesi, kendini iki imzayla onaylatan dünya...
Ahmet Erhan
Seni tam bulduğum anda yitirmenin korkusu
Tam yitirdiğim anda bulmanın sevinci,
Seni treni kalkan bir yolcunun telaşı,
Seni ilk öyküsünü bitiren genç bir yazarın hevesi
Seni kayaları parçalayarak akan bir ırmağın deliliği,
Seni güneşin tembel bakışları altında
Uzanan başakların dinginliği,
Seni bayramlık için para biriktiren
Küçük bir çırağın sabırsızlığı,
Seni bilmem hangi zalim kurşunun
Kırdığı kanadına söz geçiremeyen
Göçmen kuşun çaresizliği,
Seni zorlu yıllardan sonra karşılaşan
Kavga arkadaşlarının neşesiyle,
Batarak kirpiklerime kadar gümüşten denizlere
Vur emriyle aranan bir kaçakmışsın gibi
Taşırım can evimin en saklı yerinde...
Sayfa 55Kitabı okuyor
Kökü olmayan hiçbir şeyin değeri yoktur bir şeyin kökü yoksa orada hatırlanmaya değer bir şey de yoktur...
Sayfa 53Kitabı okuyor
Erzincan'a kadar yollar, dağlar ıssızdır. Hele yeni biten dünya savaşı, buralarını boşaltmış, insansız bırakmıştır. Yollarda tek tük, berbat, sefil, yorgun-argın bazı göçmen kalıntılarına rastlanır. Bunlar Birinci Dünya Savaşının Ağrı'dan, Erzurum taraflarından söküp, İç Anadolu'ya, Çukurova'ya attığı muhacirlerin artakalan döküntüleridir. Hepsi de aç, çıplak, vasıtasız ve ümitsizdirler.
Mustafa Kemal bunları dikkatle süzer. Her rastladığı kafile, onu derin derin düşündürür. Dağlarına, ovalarına daldığı bu uçsuz bucaksız diyarlarda bir avuç tükenmiş insan! Halbuki tasarladığı savaşı, işte bunlarla yapmak zorundadır. Bir defasında, bir su başında bunlardan biriyle konuşur:
- Nerelisin ağa?
+Eleşkirt tarafından. Çukurova'dan gelirik...
-Hepiniz bu kadar mı?
+Çohtuk paşa can, çohtuk. Gidende dağlar, dereler göçü almazdı. Bal, lor, davar istediğin kimi. Ama şimdi at da bu, külfet de bu. İster al, ister sat paşa can...
Evet, ister al, ister sat! En doğru söz buydu.
Her ne yaşamış olursan ol, ama umudunu yitirme çünkü umut yaşamı besleyen kaynağın kendisidir...
Sayfa 13Kitabı okuyor
Kendini nerede kaybettiysen orada ara...
Sayfa 11Kitabı okuyor
Jan ( Sızı )
maktulüydün doğurduğun
bütün aşkların
gözlerinden vuruluyordu gece
sığınacak gök bulamayan
göçmen kuşların kanatlarıyla
alacakaranlığında tenimin
Bir yol bir eve çıkıyor, evin kapısı ve pencereleri açık, gökyüzü masmavi ve güneş bütün ihtişamıyla parlıyor!… Senin manzaranda niye hava kirliliği ya da bulut yok? Nerede kafamıza Asya virüsleri sıçan göçmen kuşlar? Nerede radyasyon, teröristlerin patlattıkları bombalar? Bütünüyle gerçekdışı bir resim bu.
Gözyaşlarım Bitinceye Dek Ağladım
[Şiir : Nizar Kabbani ]
Ey kudüs! Ey peygamberlerin kokusunun yayıldığı şehrim
Ey gökle yer arasındaki en kısa yol
…
Ey Peygamber’in geçtiği gölgeli vaha!
Sokak taşlarında hüzün
Cami minarelerinde hüzün
…
Kim kurtaracak İncil’i
Kim kurtaracak Kur’an’ı
Mesihi kim kurtaracak Mesihi öldürenlerden
İnsanı kim kurtaracak
…
Ey Kudüs ey sevgilim
Yarın…. Yarın…. limonlar çiçek açacak
Yeşil başaklar ve zeytinler sevinecek
Gözler verilecek
Geri dönecek göçmen güvercinler temiz çatılara
Sayfa 13 - Şiir Nizar KabbaniKitabı okudu
Kırlangıçlar göçmen kuşlardır. çok hızlı uçarlar. İşte o göç sırasında yüzlerce kırlangıç fırtınaya yakalanıp ölürmüş. Göçü başarıyla tamamlayan krlangıçlar, geldikleri ülkenin sıcak gökyüzünde uçarken, yollarda kaybettikleri arkadaşlarını anımsar, acıyla, öfkeyle böyle çığlıklar atarlarmış...
Sayfa 315
Gökyüzünün göçmen kuşları
Seneler oldu uğramayalı
Hangi diyarda kime gülmektesiniz
Bana gelip ağlamanızı özledim
Popülist kimlik, kendi bölünmelerini maskelemek için Öteki'ye negatif göndermeye dayandırılır: Yahudi olmadan Nazi olmaz, göçmen tehdidi olmadan Avrupalı olmaz vs. Gelgelelim, politik doğruculuk da, cinsiyetçi/ırkçı "doğru olmayan" Öteki'ne asalaklık ederek, bir negatif göndermeye temellenir -işte bu yüzden politik doğrucu öznellik ebedi öz-suçluluk(kişinin kendisinde cinsiyetçilik ya da ırkçılığın kalıntılarını araması) ile kibrin (suçlu ötekileri mütemadiyen kınamak ve yargılamak) bir karışımdır.
Sayfa 169
Selanik göçmeni bir ailenin çocuğu olarak 1905 yılında doğdu. Selanik’ten aklında kalan en büyük olay büyük teyzesi Emine’nin, çok sevdiği bir arkadaşının oğluna süt annelik yapmış olmasıydı. Cavit Cav ‘Ben teyzemin süt verdiği Mustafa Kemal‘i hayatımda hiç görmedim, hep aileden biri olarak hissettim ama hiç karşılaşamadım’ der.
Cavit Cav Aksaray
SEVMEK CADDESİ SAKİNLERİ
Anladım, kabullendim kalbim susmaz,
Biraz göçmen havasında,
Biraz ateş pahası sıcakta.
Hiç bir hâlim ve kudretim kalmadan,
Mecalim kalmayana kadar alıştım bu aşka.
Velev ki Allah göstermesin olmasın karşılığı,
Bende uzanır gökyüzüne bakarım.
Yanımda ki teyzelere desem mi her şeyi?
Belki kalbimi okurlar sükutluğumda nefesimde,
Aşkın erbabları tam yanımda.
Havada sıcak mı sıcak,
Kim yine benim kadar aşık oldu anlamam.
Birkaç sokak aşağıda ki sahilde,
Nasıl kavuşmuştur kim bilir aşıklar,
Şimdi bende güzel bir his hissettim.
Bir şarkı tutuyor gönlümü albatros duraklarında,
Gökyüzünün kuşlarıyla doğaya bir merhaba.
Bana en güzel aşkı anlatsınlar,
Çünkü ben sussam kalbim susmaz,
Bana şu hâli bir güzel anlatsınlar.
AYKUT BARIŞ ÇELİK