Onu ara sıra herkesten gizli özlediğimi biliyordum. Ama özlediğim o muydu, onun yanındaki kendim miydi, yoksa o eski güzel günler miydi, karar vermesi zordu.
Sayfa 69Kitabı okudu
Ne de olsa hayat dediğimiz, gizli bir hazine
Veee harika bir 
Saniye Bencik Kangal kitabı ile geldim.
"Gizli Bir Hazine" Hayat Dediğin serisinin 3. kitabı.
Yazar zaten tereddüt edilmeyecek bir kalem olunca bize sadece okuması düşüyor.
Kitaba, ben gibi uyanmayan değil uyanamayan Nefes'i, güzel şeylere sağlık katma çabasıyla meşhur annesinin 7,8 şiddetinde uyandırması ile başlıyoruz. Kitap, en başta yakalıyorsa öyle gidiyor. Ben bu kez diyaloglara tutuldum ve bir anda bitti
Oldukça standart bir aile yaşantısı olan Nefes, gerçek zenginliğin peşine düşüyor ve hiç hesapta yokken kickbokksa başlıyor.
Hemen kitaptan öğrendiğim bir bilgiyi alıntılamak istiyorum. Çünkü buradan sonra macera da başlıyor.
"Peki neden ayakkabılarımı çıkarıyorum."
"Tekme atarken spor ayakkabın karşındaki kişinin canını acıtmasın diye. Çoğu dövüş sporu yalınayak yapılır."
Nefes deneme dersine gönül bağı kurduğu eski kalpli çorapları ile katılınca da hayatı baya bir değişiyor. Spor salonu derste çektiği komik anları internette paylaşınca, Nefes için okurken komik ama yaşarken zorba günler başlıyor.
Kitabı ben tebessümle okudum ve gerçekten çok keyif aldım. Yazarın bu bizden dili ve hikâyelerinin gerçeğe yakınlığı okumayı daha da keyifli hale getiriyor.
8 yaş ve üzeri için kesinlikle kütüphanede olması gereken bir kitap ve seri🩷
Nefes için gerçek zenginliğin tarifi nedir, değişmiş midir, bunu bilmek ister misiniz?
Peki ya sizin için gerçek zenginlik nedir?
Ölüm gelip insanın sevdiği birini aldığı zaman başlayan acı dinmek bilmez.Onunla birlikte ne kadar güzel günler geçirdiyse,aniden başlayan kopuş acısı,gitgide azalsa da ölünceye kadar sürer.Maziye doyamamıştır.Eski mutluluklarına doyamamıştır.Dünyadaki hiçbir şeye doyamamıştır.Ama o mutluluklar,onlara doyamamış olmasına aldırmadan,ondaki saadet ihtiyacını giderip gidermediğine bakmadan,onu terk edip giderler.HİÇ BİTMEYECEKMİŞ GİBİ GELEN ŞEYLER,HİÇ BAŞLAMAMIŞ GİBİ BİTMEKTEDİR.
Sayfa 167Kitabı okuyor
Onu ara sıra herkesten gizli özlediğimi biliyordum. Ama özlediğim o muydu, onun yanındaki kendim miydi, yoksa o eski güzel günler miydi, karar vermesi zordu.
Sayfa 69 - İletişim
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
yırtarak geçiyor kalbimizden
hayatı da törpüleyen zaman
şuramızda bir şey var
acıya benzer
umuda benzer
böyle günlerde hayat
hem acıya, hem acıya benzer
gün ölümle başlatıyor hayatı
her şafak taze bir ölünün üstünde doğuyor
her sabah ölümü anlatıyor gazeteler
sol köşede ölümü kutsallaştıran bir fotoğraf
yeni bir cinayetin röntgenini çıkartıyor
Sana anlatacak çok bi şeyim kalmadı artık dönsen ne olur?
Bizi yan yana getiremeyen bu sokaklara tekrar sövsem ne olur?
Bana nefretle bakan gözleri gülümsüyorken görsem ne olur?
Hiç bi zaman sevilmedim ben, senin kalbinde ölsem ne olur?
Ben zaten karanlığım sana güneşli günler vaad etmiyorum
Dünyayla barışsam ne olacak ben daha kendimi affetmiyorum
Sana yürüdüğüm yolların içinde kayboldum ama kaybetmiyorum
Eski güzel günlere dönemeyiz artık bundan bahsetmiyorum
Kapına kadar geldim çok kez lakin tekrar sana gelemezdim
Beni hep kaybetmeyi seçtin neden kazanmayı hiç denemezdin
İnecek bir durağım kalmadı kaptan gideceğim hiç bi yerim yok
Ben zaten çok yol yürüdüm sensiz, kalmadı geçmediğim yol
Mayıslar da sonsuza dek yaşamak zaten tek sana yakışırdı
Pişmanlığım her sene koşup da bi türlü kalbine varamayışımdır
Senden yana zarar ettim umarım ben sana kâr kalmamışımdır
Deniz kenarı güzel bir müzik,sevdiğin dostların yanında, çıkarsız eski günler
Ne güzel olurdu...
"Ben tıp fakültesinin ikinci sınıfına geçmiştim," diye anlatıyor Mustafa'nın eski dostu Doktor Ekrem Beyazıt. Birlikte güzel günler geçirmişlerdi lisede okurken: "Onunla iki sene izcilik yaptık. Ben, boyum uzun olduğu için, bayrak taşırdım. O, benim yanımda yürürdü. Kamplarda herkese yardım eder, mazeretli olsun olmasın, sevdiklerinin nöbetini tutar, bulaşıklarını yıkardı." Evet, sözünün eriydi Mustafa. İzci 'Daima Hazır olmalıdır deniliyordu, Mustafa da daima hazırdı: "O, kendi nefsinden fedakârlık eder, arkadaşlarının rahatı için çırpınırdı," diyor Ekrem Beyazıt. "Bütün lise hayatında inatçı bir baş ağrısı onu rahatsız ederdi. Buna rağmen başkalarının yardımına koşardı.
Sayfa 60
Eski Bir Rus Askerin İtirafı
Çeçenya’daki birinci ve ikinci savaşlar sırasında bizzat kendim pek çok ölüm olayına şahit oldum. Ölü insanları gördüm, onlarca yaralanmış veya sakat kalmış çocuk ve yetişkin gördüm. Sadece ızdırap, kan ve gözyaşı vardı.
O dönemde olduğu gibi, şimdi de halen Rus güçler tarafından sivillere karşı yapılan mezalimle ilgili çok sayıda hikaye
Üzgün müydüm? Bunu uzun zamandır ilk kez düşünüyordum. Özlemiş miydim onu? Onu ara sıra herkesten gizli özlediğimi biliyordum. Ama özlediğim o muydu, onun yanındaki kendim miydi, yoksa o eski güzel günler miydi, karar vermesi zordu.
Sayfa 69Kitabı okudu