Portredeki Gerçek
Gençlere Öğütler
— Çalışmak için müsait gün ve saat bekleme. Bilki, her gün ve her saat çalışmanın en müsait zamanıdır.
— Çalışmak için müsait yer ve köşe arama. Bil ki, her yer ve her köşe çalışmanın en müsait yeridir.
— Bir günde ve bir zamanda yapman lâzım gelen bir işi (bir dersi, bir vazifeyi) ertesi güne bırakma. Zira her günün derdi gibi, işi de kendine
Sayfa 63Kitabı okudu
"Güzellik ve Acı" adlı çalışmam.
Güzellik ve acı.. İki zıt kavram gibi görünen, ancak birbirine o kadar da yakın olan iki şey. Bazen güzelliği yaşarken acıya katlanırız, bazen de acıyı hissederken içinde güzellik barındırır. Kimi insanlar güzelliği yaşamak için acıya katlanmayı seçerken, kimi insanlar da acıyı hissetmekten korkup güzellikten vazgeçiyor.
Bu çizimde, bu çelişkiyi bir gül üzerinden anlatmaya çalıştım. Kırmızı yapraklarıyla göz kamaştıran, ancak dikenleriyle de hayatın zorlu yönlerine işaret eden bir gül. Tutup elinde çevirmek istersin ama dikenlerinden korkarsın. Ama cesaretinvarsa, dikenlerin arasında gülün içindeki güzelliği keşfetmek için adım atarsın.
İşte bu çizim, güzellik ve acının bir arada olabileceğini, hatta birbirine bağlı olduğunu hatırlatıyor. Hayatın zorlu yönleri olmadan güzelliklerin değerini bilemeyiz. Ancak acıyı da yalnızca acı olarak görmemeliyiz. Acının içinde de bir güzellik barındığına inanmalıyız.
Hayatta karşımıza çıkan her zorluk, acı ve güzellik bizim için birer ders olabilir. Cesaretimizle, gülün dikenlerinin arasında keşfettiğimiz güzellikleri hayatımızda büyükbir anlamla taşıyabiliriz.
Halley Dergisi için verdiğim röportaj
“Ağızdan çıkan her kelime düşüncenin değerinden kaybettiriyor.” Bu sözünüz beni çok etkiledi. Açıklamanızı rica edebilir miyim?
Düşünce ve duyguların muazzamlığından mı yoksa dilin yetkin olamayışından mı bilmiyorum ama birçok duygu ve düşüncemizi anlatabilecek bir lisan bulunmadı henüz. Ve açıkçası böyle olması güzel de çünkü bazı şeyler hep gizemli kalmalı onları güzel yapan bu; hayatın güzelliği onun gizemli ve yoğunluğunun aktarılamayışı oluşunda. Aksi halde netlik, aktarılış çoğu şeyde anlam bırakmazdı. Böyle bir durumda kitapta bahsettiğim gibi hepimiz toplanıp boş boş gökyüzüne bakar olurduk. Bir de şöyle bir durum var; içinde bir duygu yoğunluğu hissediyorsun bunu dile ya da kaleme dökmek istiyorsun fakat kurduğun her kelime o duygu ya da düşüncenin değerinden kaybettiriyor. Kastettiğim bu değildi diyorsun fakat kuracağın her yeni tanımlama seni daha da bocalatıyor. Çünkü içimizdeki yoğunluk kelimelerin çok ötesinde; o bizim biz olduğumuz yer, bizim mahremimiz. Onunla iyiyiz ve belki de varız, aktarılmaması daha güzel.
röportajın tamamı için:
halleydergisi.com
Hiçbir Şey Anlamadım
