Son halk bükücü
Sultan Vahidettin, ağabeyi II. Abdülhamid'in kötü bir kopyasıdır.
(...)
Osmanlı hanedanının şerefli olduğu kadar bayağı hadiselerle yüklü hayatının son çağında, normal insan yetiştiği pek az görülmüştür. Saltanat makamına nice tehlikelerden gelerek ulaşmak, ondan sonra da elde edilen bütün dünya nimetlerine rağmen iğneli bir taht üzerinde
Suskunlar
Ahu: Her yerin yara bere.
Bilal: Geçirdik işte biz de birşeyler.
Ahu: Ben hiç senin yanında olamadım değil mi?
Bilal:Ama sen ne sulu göz kız oldun böyle.
Ahu: Biraz oldum galiba,ama olamadım.Sen benim yanımdaydın ne olursa olsun,hem ben yıllarca senin omzunda ağladım.
Bilal: Ecevit diye.
Ahu: Sen beni o zaman bile bırakmadın,ben senin yanında olamadım.
Bilal: Senin bişey yapmana gerek yok ki benim kalbimi kazanman için.
Ahu: Bir şey olursa,yani herhangi bir şey, canını bir şey acıtırsa ya da yaran olursa sen bana gel tamam mı,bana gel,ben seni burada bekliyor olacağım.
Bilal: Ahu'm sen anlamadın,ben sana gelemem ki benim yaram var diye.
Ahu: Niye?
Bilal: Yaram sensin benim.
Kırmızı Caka bir Mercedes'ti. Boya yetmemiş olmalıydı ki, ön kapağında dalga dalga açıklıklar vardı. Abdullah bu arabayı getirip tuzlanmış çağla yeşili evin önüne park ettikten hemen sonra nedense ortadan kaybolduğu için, yaklaşık iki ay var ki Kırmızı Caka, başka hiçbir cart kırmızı arabaya nasip olmayan bir huzurla tatlı tatlı uyukluyordu
Doğan Kitap
İyi bir hayatın görüntüsü olarak bir caz gru-
bunu ele alalım.Doğaçlama çalan bir caz grubu, açık şekilde
bir senfoni orkestrasından farklıdır; çünkü genel olarak her üye
kendisini, istediği gibi özgürce ifade eder. Fakat bunu diğer müzisyenlerin kendilerini ifade etme performanslarını kavrayıcı bir
duyarlılıkla gerçekleştirir.
Bir Nefs Muhasebesi
- Kuzum, nedir senin şu nefs dediğin? Senden başka bir şey mi?
- O hem ben, hem benden başka bir şey...
- Nasıl olur?
- Basbayağı olur!
- Ben balıkçıyım. Benim kayığım dediğim
zaman, kayık ayrı ben ayrı değil miyim?
- Nefse gelince iş değişiyor. O, hem sen oluyor, hem de senin dışında bir şey... Sende ne varsa onlara benim
Sayfa 59 - Büyük Doğu Yayınları, 1978
2007 yılında, Salzburg’un merkezine kurulmuş bir fuarın gece bekçiliğini yaparken tanışmış olduğum bu kişinin adı Mansur idi ve aslen Yemenli bir mülteci idi. Onu daha evvelden de görüyordum, ancak kim olduğunu bilmiyordum. Mansur, Salzburg merkezinde ne kadar bina varsa akşamdan sabaha kadar defalarca volta atarak elindeki cihazla bu önemli
Salzburg şehrinin bir hapishanesi vardı. Hem de şehrin tam merkezinde. Şehir merkezini Nonntal’a bağlayan sokağın sonundaki binanın hapishane olduğunu çoğu kişi bilmezdi. Çünkü etrafı yüksek duvarlarla örülü şatafatlı bir bina idi. Tam bu binanın karşısında ünlü seyyah Alexander von Humboldt’un (1769-1859), dünyayı keşfe çıkmazdan evvel seyahat
Robert’ı görmeyeli çok olmuştu; neredeyse üç dört ay geçmişti. Belki de felsefe toplantılarına uzun süredir uğrayamadığımdan onu göremiyordum. Artık ona nehir kenarında da rastlayamıyordum. Her zamanki gibi okuldan çıkıp öğle kahvesi içmeye Afrika-Asya Enstitüsü’nün salonuna gittim. Orada dünyanın itibarlı bütün yayınları, mecmuaları, gazeteleri bulunurdu. Hem kahvemi içer, hem de bazı gazeteleri, mecmuaları tarardım. Frankfurter-Allgemeine Zeitung’u okurken Rusya’da meydana geldiği iddia edilen bir cinayet haberi gözüme ilişti. Haber başlığında kadavra kelimesi geçtiğinden ve o sıra bu kelimenin havsalamı yeterince meşgul ettiğinden olsa gerek haberi okumaya koyuldum. Haberde, Rusya’da tıp öğrencisi bir bayanın, ölümün evrelerini analiz ettiği doktora tezi için iki yaşlı komşusunu doğrayıp onları günlerce kadavra olarak kullandığı yazılıydı. Kurbanlarından birini baltayla, diğerini de silahla öldüren bu genç kız onların usul usul nasıl öldüklerini rapor etmiş. Günlerce, dairelere girip kokuşmuş cesetleri incelemiş ve notlar almış. Olay bir şekilde tespit edilmiş ve doktora talebesi bu bayan, katil unvanı alarak yirmi yıl hapis cezasına çarptırılmış. Haberi okuduktan sonra Robert aklıma geldi. Biraz kötü hissettim kendimi. Bu cinayet ile Robert’ın bedenini gönüllü olarak fakülteye satması arasında bir fark var mıydı acaba? Her canlının ölümü tadacağından emin olan fakülte, neden böyle bir şey yapsın ki? Nasıl olsa Robert bir gün ölecek ve fakültenin teşrihhanesini mümtaz cesediyle süsleyecekti.
Otuz Dokuzuncu Kural: Noktalar sürekli değişse de bütün aynıdır. Bu dünyadan giden her hırsız için bir hırsız daha doğar. Ölen her dürüst insanın yerini bir dürüst insan alır. Hem bütün hiçbir zaman bozulmaz, her şey yerli yerinde kalır, merkezinde… Hem de bir günden bir güne hiçbir şey aynı olmaz.
Ölen her Sufi için bir Sufi daha doğar.
Sayfa 407Kitabı okudu
