Bu ülkeyi sevin,yoksa;"Her koyun kendi bacağından asılır"diye düşünürken yakında hepsi kendi bacağından asılmış koyunlarla dolu bir mezbaha olacağız ve insanlar bizi en fazla üç saniye bir MTV klibinde görecekler,Amerikan bayrağından yapılmış bikiniyle dans eden kızların arka fonunda...
Düşün! Bize, matematik dünyasının kurgusal ve sonsuz olduğu öğretildi. Bunu kabul ederim.1'den sonra 2 gelir dendi. Bunu da kabul ederim. Ama sonra 1 ile 2 arasındaki sonsuzluğu düşündüm. Peki o nereye gitti ? İrrasyonel sayılar varken bir sayıdan sonra diğer bir tam sayı nasıl gelebilir? Eğer 1'den sonra virgül konursa ve bunun da kıçına sonsuz sayı konabiliyorsa 2 nasıl gelebilir? İşte! Soru bu! Yanıtsız bir soru. Ve işte matematiğin hatası! Dolayısıyla matematik yok. Onun üzerine kurulmuş bir dünya düzeni de yok.. Ama ben anlayabilirim. Anlayabilirim bu sorunu. Ve o zaman ortaya yaklaşık sayılar çıkar. Yani hiçbir sayı tam değildir. Hepsi tama yaklaşır ama varamaz. Demektir ki, 1,999......9'u bize 2 diye yutturmaya çalışan bir dünyanın çocuklarıyız.....
Sayfa 38Kitabı okudu
Şiir buydu işte, hepsi bu kadar! Şair terziydi kısacası. Hayatımızın yırtılan yerinde gerekirdi. İnsan olduğumuzu o anlatırdı bize.Acıyan yumuşak yerlerimize yaslanıp uçurur, bilinmezi bildirirdi.
Sayfa 16Kitabı okudu
Gigi ve Momo'nun bir masalı
"Bana bir masal anlatır mısın?" diye Momo yavaşça bir dilekte bulundu.
"Peki" dedi Gigi.
"Kimi anlatsın masal?"
"Momo ile Girolama'yı en iyisi..." diye karşılık verdi Momo.
Gigi biraz düşündükten sonra sordu: "Adı ne olsun?"
"Belki Sihirli Aynanın Masalı?"
Gigi başı ile olur dedi:
Etrafına bak, gördüğün üstün insanlar bunu hep iradelerinin kuvvetine borçludurlar. Tarihte şerefli yer almış ve ün kazanmış şahsiyetlerin hepsi bunu irade silahı ile feth etmişlerdir. Bu bir kaidedir ve istisnası yoktur.
“hiç korkmaz mısın sen? Her zaman sakinsin.”
“Yusuf ben duygu kelimesini sözlükten çıkaralı yıllar oldu. Sevmek, korkmak, küsmek ve kırılmak, öfke dışında her ne varsa beni terk etti. Hepsini mantığıma hapsettim sesleri çıkmıyor.”
“Bu cevap karşısında ne diyeceğimi bilemiyorum. Amma kızını seviyorsun, büyük efendiden korkuyorsun ve sana böyle bir kader yazan Allaha kırgınsın. Allah kusursuzdur. Ona kırılmak en büyük hatalardan biridir. Duygularının hepsi duruyor sadece sen kullanmamaya çalışıyorsun Bu duygular yoksa insan neye yarar ki?”
Uğur UKUT (Tugvan-2 Kıyamet kızılı)
Toplumcu Gerçekçilik Üzerine
Bizim bu dünya görüşümüz, siyasi, sosyal, felsefi, dinsel anlayışımız hatta dilimiz, şivemiz hep nereden gelir?
Toplumdan gelir. Hepsi bize toplumdan gelir.
O bakımdan, sanatçının tümünün kendisine ait veriler yoktur eserlerinde. Toplumdan aldığı izlenimleri, verileri, kendi dünya görüşünün süzgecinden geçirir; duygu yoğunluklu olarak, estetik kalıplar içinde, kurallar içinde ortaya koyar. O bakımdan sanat eserleri, sanatçının toplumdan aldığını kendi süzgecinden geçirip, kendi kalıbında yoğurup, kendi kalıbına döküp topluma geri vermesidir.
İşte Marks da aynen şunu der, madem söz açtınız:
“İhtiyaçlarımızın ve zevklerimizin kaynağı toplumdur.”
Bizim estetik anlayışımız olduğu gibi, müzik anlayışımız da, şiir anlayışımız da, edebiyat anlayışımız da yani edebiyatın hangi türünden, şiirin hangi türünden hoşlanacağımız da tamamen toplumdan gelir.
Sayfa 30 - Derleniş YayınlarıKitabı okudu
"Beni seviyor musun?"dedi Marthe durduk yerde
Mersault canlandı birden,kahkahayla güldü.
"İşte çok ciddi bir soru."
"Yanıt versene."
"Ama canım,bizim yaşımızda insan sevmez ki.Karşılıklı hoşlanma vardır,hepsi bu.Daha sonra yaşlandığımız ve güçsüz düşdüğümüzde sevebiliriz.Bizim yaşımızdayken insan sevdiğini sanır.Hepsi bu ,daha ne olsun!"
Sayfa 50 - Can yayın eviKitabı okudu
Halbuki bu imparatorlukta yaşayan diğer ırkların, diğer milletlerin hepsi kendilerini, kendi milletlerinin adıyla tanır ve öyle anarlardı. Benim okuduğum asker mektebine Yemen'den, Kürdistan'dan veya sarayla hısım akraba olan Çerkes köylerinden getirilen imtiyazlı çocuklar, hep milletleriyle öğünürlerdi. Bize yukardan bakarlardı.
Fakat biz Türkler, kendimizi anlatmak için ırk hüviyetimizi hiçbir zaman dile getiremezdik. Irkımızı da bilmez, ya da inkar ederdik. Milletimizin adı geçmek lazım geldiği zaman kendimize sadece:
-Osmanlı!
der, geçerdik. Hatta dilimizin adı bile Türkçe değil, Osmanlıcaydı. Tarihimizin de Osmanlı tarihi olduğu gibi. Reddedilen, inkar edilen Türk adına kimsenin sahip çıkmaması için her tedbir alınmıştı. Umumi kanaate göre Türk kaba, görgüsüz ve kabiliyetsiz bir varlıktı.
Sayfa 60 - Remzi Kitabevi
