1K Hakkında bazı görüşlerim, lütfen okuyun size bir şeyler söyleyin...
Güzel dostlarım ve arkadaşlarım. Bizler okumuş kültürlü insanlar mıyız? Eğer öyle isek, neden öyle davranmıyoruz? Neden kitap okuyan insanlar olarak birbirimizle anlaşamıyor, konuşamıyor, kaynaşamıyor, şakalaşamıyoruz. Niçin bu kadar yabani ve iletişimden, sevgiden yoksunuz? Kendine en zeki diyen kesim, inançsızlar yani ataistler bile nefret içindeler. Zeki insan, nefret taşır mı? Zekiler bilir ki, nefret, öfke barındırır ve bu durumda olan insanlar, nefretleri ve öfkeleri kendilerini bitirir. Bir kadına kitap hakkında soru sorarsın, sorudan kaçar seni engeller. Bir kadına şaka yaparsın, seni azarlar ya da engeller. Bazı insanlardan kitap hakkında bir görüş alabilmek adına kırk takla atıyorum, bukalemun gibi renklere giriyorum. Ben kitap hakkında fikir edinemeyeceksem, şakalaşıp, gülüp eğlenemeyeceksem, yani kaynaşıp, mutluluğumu, sevgimi, kitap dostu bir kardeşim ile paylaşamayacaksam, biz nere gidelim. Herkes kendine mi insan yoksa? Bilmiyorum ama toplum olarak, iletişim bozukluğu var! Birbirimizden çok kopuğuz, davranışlarımız yapmacık, söylediğimiz sözlere, inandığımız ideolojilere bile uymuyoruz maalesef. Arkadaşlar, lütfen söylediklerimi şahsi almayın, benim hiç kimse ile şahsi sorunum olmaz, olamaz! Söyleyeceklerim bunlar, sevgilerimle...
son 20 sayfadaki tüm alıntılarım;
Genç nesli aklımızda bulundurarak, inanca geri dönen bütün eski inançsızlar için sorulması gereken ilk soru şudur: "Gerçek, neden Lüteriyen veya Katolik kilisesinde değil de Ortodoks Kilisesi'ndedir?"
Saklamaya çalışsa da Ortodoks Kilisesi'nin kendine has dini sembollerini, inancı ifade şekillerini kabul etmeyen herkesi düşman olarak
O inançsızlar, benliklerinin tutsağı olduktan sonra kendi nefislerini Rab'leri gibi görürler.
Sayfa 38Kitabı okudu
Sonuç
Gönlüm rahat, çıktım dağın tepesine,
Hastane, hapishane, kerhane, araf, cehennem,
Kent görünüyor tüm genişliğince,
Çiçekler gibi açar tüm aykırılıkları.
Boşuna gözyaşı dökmeye gitmezdim oraya,
Sen de bilirsin, ey Şeytan, kırık umutlarımın anası;
Kocamış bir kadının kocamış belalısı gibi Sarhoş olmak isterdim o koca orospuyla, Cehennem büyüsü gençleştirirdi beni.
Sabah yataklarında uyu daha gönlün dilerse,
Ağır, karanlık, nezleli, gönlün dilerse dolaş Altın işlemeli akşam perdelerinde,
Seviyorum seni, rezil başkent! Orospular Ve haydutlar, sunduğunuz hazlar sonsuz,
Yazık ki anlamaz bunları bayağı inançsızlar.
.
Son
Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Dindarların ve ahlaksızların doğal olarak birbirlerini buldukları bir gerçektir… Kanıt için çevrenize bakmanız yeterlidir. Edebiyattaki en iyi genelev sahneleri, istisnasız, dindar inançlılar ya da dindar inançsızlar tarafından yazılmıştır.”
Sayfa 49 - ithakiKitabı okudu
Bizim gibi inanç sahibi insanlar için iman etmek yeterlidir, ama inançsızlar akıl yoluyla ikna edilmedikçe gerçeğe inanmazlar.
Sayfa 184Kitabı okudu
"Ve biz inançsızlar, biz kendilerine yalan söylenmiş, biz tekmelenmişler, biz çaresizler ve biz gözden çıkarılmışlar, biz Tanrı'yla, iyiyle ve sevgiyle düş kırıklığına uğratılanlar, biz acı çekerek öğrenenler: Her gece güneşi bekliyoruz. Her yalanda yeniden beklemeye başlıyoruz doğruyu. Biz geceleri her yeni yemine inanıyoruz, biz gece uykularına hasret kalmışlar. Bizler marta inanıyor, kasım ayının ortasında marta inanıyoruz. Kendi bedenimize inanıyor, bu makineye, bu makinenin yarın da var olacağına, yarın da yine çalışacağına inanıyoruz. Kar fırtınası ortasında yakıcı, kızgın güneşe inanıyoruz. Yaşama inanıyoruz biz, ölümün ortasında inanıyoruz. İşte böyleyiz biz, yanılsamalardan uzak, kafalarında akla gelmedik büyük hayallerle yaşayan biz insanlar."
