İşin Aslı, Judit ve Sonrası
Kusursuz insan diye bir şey yok ve o mutluluk veren, harikulade tek adam aslında hiç var olmadı. Sadece içlerinde ışık kadar moloz da olan insanlar...
insanlar kaçınılmaz olarak unutur çünkü.
Hayatta en önemli şey nedir? Açlık çekilen bir ülkede biri ne bu soruyu sorarsak cevap "yemek" olacak; donmakta olan birine aynı soruyu sorarsak cevap "sıcak" olacaktır. Kendini yalnız ve çaresiz hisseden birine soracak olursak cevap mutlaka "diğer insanlarla beraber olmak" olacaktır.
Ama bütün bu ihtiyaçlar giderildikten sonra, bütün insanların ihtiyacı olan bir şey daha var mıdır hala? Filozoflar buna "evet" diye cevap verirler. Onlara göre insan sadece ekmekle yaşayamaz. Tabii ki bütün insanlar yemek yemelidir. Ayrıca sevilmeye ve ilgi görmeye ihtiyaçları vardır. Ama bütün insanların ihtiyacı olan bir şey daha vardır: Kim olduğumuzu ve neden yaşadığımızı bilmek.
Neden yaşadığımız konusuna ilgi duymak pul biriktirmek gibi rastlantısal bir ilgi değildir. Böyle sorularla ilgilenen insan neredeyse bu gazegende var olduğumuzdan beri insanların üzerinde konuştukları bir şeyle ilgilenmiş oluyor. Uzayın, yerkürenin
ve burada oluşan hayatın ne olduğu sorusu, son olimpiyat oyunlarında en fazla altın madalyayı kim aldı sorusundan çok daha büyük ve önemli bir sorudur.
İnsanlar görüyorum ama akıl göremiyorum,
sesler duyuyorum ama konuşacak birini bulamıyorum. Dilleri güzel ama kalpleri boş.
(Hasan basri Hz)
Takipçi
Bir şey söylemeye gelmiyor, onu hemen kendi kirli diline tercüme ediyorsun. Eğer ben çalarken sen melekleri görüyorsan bu benim suçum değil. Eğer diğer insanlar ağızlarını açıyor ve benim mükemmelliğe ulaştığımı söylüyorlarsa bu benim suçum değil. Ve en kötüsü de kitabında söylemeyi gerçekten unuttuğun bir şey, Bruno, benim beş para etmez biri olduğum, benim çaldığım ve dinleyicilerin alkışladığı şeyin beş para etmez bir şey olduğu, gerçekten beş para etmez bir şey.
Sayfa 397 - Can Yayınları
Yakın zamanda bir yakınımı kaybettim, gençti daha mekanı cennet olsun. Üzüntüler arasında, bir meşgale de olmayınca istemsiz olarak ortamı inceliyorsun bir süre sonra.
Her gelen cenaze sahibine sarılmak istiyor, en çok ona ağlasın, en çok onun omzuna gözyaşı döksün derdinde. Evet acı paylaşılmalı ama lütfen uzaktan paylaşın. Sözde teskin edici
Ben kimsenin amiri ya da komutanı değilim,insanlar üzerinde yaptırım gücüm yok,kimseye emredemem fakat kimse de bana bir şey emredemez.
Kimi insanlar bir küreğin suyu dalgalandırması misali, kalıcı izler bırakmazlar.
İsrafil söze başladı:
- Benim vazifem kıyamet günü olacaktır. O güne kadar buyruk beklemeye mecburum. Selim Pusat'ın gönlünün içindeki feryatlar o kadar acı ve gürültülü idi ki insanlar duysa hep ölür, benim sûrumu öttürmeme lüzum kalmazdı.
Sayfa 252
Sıradan insanlara birer kahraman olmadıkları için kin duymanın bir anlamı olamaz. Ancak dar görüşlü ve önyargılı insanlar böyle davranabilirler...
İnsanlar her zamankinden daha bağlantılı bir gezegende her zamankinden daha yalnız hayatlar yaşıyor...
Hangi çiçek, diğerini " Sarı açtı " diye ayıplar? Hangi kuş " Farklı ötünce " diğerine yasak koyar? Derisinden , dilinden ötürü ölüyor insanlar.
Ah insanlar !
Her şeyi bulan , kendini bulamayan insanlar ...
İnsanlar görür görmez ancak masallarda âşık olurlar!
Sayfa 84
