Kıssadan Hisse
Zamanlardan birinde bir derviş müritlerine sorar:
"Insanlar neden öfkelenince bağırırlar?"
Müritlerden biri,
"çünkü kızmış olurlar ve bunu kızdığı kişiye duyurmak isterler, "der.
Derviş tekrar sorar:
"İyi de kızdığı kişi yanındaysa,duyurmak için bağırmasına gerek var mı?
Müritler bir an saşırır ve gerçekten gerek olmadığını düşünür.
"Peki o zaman bağırmanın sebebi nedir," diye sorarlar dervişe..
Derviş derki:
İnsanlar kızınca kendilerini duyurmak için
bağırırlar, bedenen yanlarında olsada,kalben uzaktadır o an.
Bağırmanın amacı kalbin sesini kalbe duyurmaktır. Ama şunu unuturlar,kişi bağırdıkça kalp daha da uzaklaşır.
Kalpler uzaklaştıkça kişi daha da bağırır."
İşte bu yüzden,kalbi birbirine yakın olan insanlar bağırarak konuşmazlar.
Fısıltıyla, gözleriyle,bakışlarıyla anlaşırlar.
Bu bağlamda her annenin niyeti çocuğuna söz dinletmek değil,' göz dinletmek olmalıdır.
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Bağırmak Kalpleri Uzaklaştırır
Zamanlardan birinde bir derviş müritlerine sorar:
"İnsanlar neden öfkelenince bağırırlar?"
Müritlerden biri, "çünkü kızmış olurlar ve bunu kızdığı kişiye duyurmak isterler" der.
Derviş tekrar sorar:
"İyi de kızdığı kişi yanındaysa, duyurmak için bağırmasına gerek var mı?"
Müritler bir an şaşırır ve gerçekten gerek olmadığını düşünür. "Peki o zaman bağırmanın sebebi nedir?" diye sorarlar dervişe... Derviş der ki:
"İnsanlar kızınca kendilerini duyurmak için bağırırlar, bu doğru çünkü kızdıkları kişi bedenen yanlarında olsa da kalben uzaktadır o an. Bağırmanın amacı kalbin sesini kalbe duyurmaktır. Ama şunu unuturlar, kişi bağırdıkça kalp daha da uzaklaşır. Kalpler uzaklaştıkça kişi daha da bağırır."
Sayfa 53Kitabı okudu
İLİŞKİDE NASIL MUTLU OLABİLİRİM?
"Beklentilerin bittiği yerde mutluluklar başlar." Bir ilişkide bizi mutlu eden, beklentilerimizin karşılanması, mutsuz eden ise beklentilerimizin karşılanmayışıdır.
Genelde bu dönemde gözlemlediğim, ilişki bir şekilde başlıyor ve herkes karşısındaki kişiye bir anlam yüklüyor. Bu anlamın karşılığını
İNSAN NEDEN BAĞIRIR
İslâm alimlerinden biri talebeleriyle Basra kıyısında gezinirken deniz kenarında birbirlerine öfke içinde bağıran bir aile görmüş. Talebelerine dönüp:
"İnsanlar neden birbirlerine öfke ile bağırırlar?" diye sormuş.
Talebelerden biri:
"Çünkü sükûnetimizi kaybederiz" deyince mübarek zat:
"Ama
Sükûnet...
Bir öğrenci, bağıra çağıra tartışan bir karı-kocaya denk gelmiş. Merak edip hocasına sormuş.
ÖĞRENCİ: İnsanlar neden birbirlerine bağırır?
HOCA: Aralarında mesafe vardır, birbirlerine seslerini duyurabilmek için bağırırlar...
ÖĞRENCİ: Peki, aralarında mesafe olmadığı halde, yan yana duran insanlar neden bağırırlar birbirlerine?
HOCA: İki insan öfkelendiği zaman kalpleri birbirinden uzaklaşır. Kalpler birbirinden uzak düşünce, seslerini yükselterek kendilerini duyurmaya çalışır. İnsan ne kadar çok öfkelenirse sesini duyurmak için o kadar çok bağırır...
ÖĞRENCİ: Peki ya sevenler nasıl konuşur?
HOCA: İki insan birbirini severse kalpleri birbirine yakınlaşır ve artık sakince konuşmaya başlarlar. Kalpler yakın olduğunda arada mesafeler oluşmaz. Sükunet dolu bir sohbet başlar...
ÖĞRENCİ: Peki ya aşıklar nasıl konuşur hocam?
HOCA: Onlar artık ya hiç konuşmazlar ya da sadece fısıldaşırlar, çünkü kalpleri o kadar yakındır ki, birbirlerine bakmaları bile yeterlidir. Aşıkların söze ihtiyacı yoktur. Onlar sessizliğin içinde birbirlerinin varlığını hissederek bile sözsüz sohbetler edebilirler...
Zamanlardan birinde bir derviş müritlerine sorar:
“İnsanlar neden öfkelenince bağırırlar?"
Müritlerden biri, "çünkü kızmış olurlar ve bunu kızdığı kişiye duyurmak isterler, " der.
Derviş tekrar sorar:
"İyi de kızdığı kişi yanındaysa, duyurmak için bağırmasına gerek var mı?"
Müritler bir an şaşırır ve gerçekten gerek olmadığını düşünür. "Peki o zaman bağırmanın sebebi nedir," diye sorarlar dervişe... Derviş der ki:
“İnsanlar kızınca kendilerini duyurmak için bağırırlar, bu doğru çünkü kızdıkları kişi bedenen yanlarında olsa da, kalben uzaktadır o an. Bağırmanın amacı kalbin sesini kalbe duyurmaktır. Ama şunu unuturlar, kişi bağırdıkça kalp daha da uzaklaşır. Kalpler uzaklaştıkça kişi daha da uzaklaşır. Kalpler uzaklaştıkça kisi daha da bağırır.
İşte bu yüzden, kalbi birbirine yakın olan insanlar bağırarak konuşmazlar. Fısıltıyla, gözleriyle, bakışlarıyla anlaşırlar. Bu bağlamda her annenin niyeti çocuğuna ‘söz’ dinletmek değil, ‘göz’ dinletmek olmalıdır.
║ ║ ║ ║ ║
║ ║ ║ ║ ✿
║ ║ ║ ✿
║ ║ ✿
║ ✿
✿
*Hallac-ı Mansur idam edileceği yere götürülürken bir mescidden yükselen ezan sesini duyar. "Böyle ezan mı okunur" diye bağırır. "Beğenmedinse sen oku" derler. O da bir demirci dükkanında örsün üzerine çıkıp okur. Bu sırada oradaki insanlar ayağının altındaki demirin eridiğini farkederler. Halk, koşup elini eteğini öpmeye başlar. Lakin Hallac üzgündür. Bir mânâ veremezler. Neden bu ye'sin (üzgünsün) diye sorarlar*
_Aldıkları cevap:
*-Yazık! Bende bir eksiklik olmalı. Örs değil ben erimeliydim ezan-ı Muhammedîyi okurken.*
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡..ﷲ💗ﷲ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡..
chat.whatsapp.com/CQGuywcCn326qIG...
