ironi
Onun fikrince Türkçe: "Arapça, Acemce, Frenkçe, Almanca, Rumca, Latince" lisanlarından mürekkep mükemmel bir lisan olmalıydı. Ecdadımız Arapça, Acemce kaideleri çok kullanmışlardı. Her ne kadar bunlar konuşulan lisana geçmemişse de hükümet şimdiden sonra gayret ederek, ahaliyi cebrederek pekâlâ geçirebilirdi. Fakat bu Arapça, Acemce kaideler Türkçe kelimelerde de kullanılmalıydı. Meselâ "evimin kapısı" denecek yerde Farisî kaidesiyle "kapıyı evim" denilmeliydi. Sonra Türkçeye birçok Frenkçe kelimeler de girmişti. Bu zavallı kelimeler için hiç olmazsa lütuf makamında birkaç Fransızca gramer kaidesi kabul etmemek en büyük bir haksızlıktı. Öyle ya, Arapça, Acemce kaideler vardı. Niçin Frenkçeler için olmasın? Meselâ niçin "istasyon direktörü" denilmeliydi? "Direktör dö stasyon" en haklı en mantıkî bir telaffuzdu.
Sayfa 113 - İnkılap YayıneviKitabı okuyor
Durmadan sağa sola "Süleyman!" diye bağırarak koşan Ayşe'nin hali istasyon memurunun yüreğine işlemişti.
Sayfa 39 - ötükenKitabı okuyor
Değilim ben bu trenin yolcusu
İneceğim istasyon geride kaldı
Yakalayın ruhum arkada kaldı
Verin ruhumu bayım
Alın ne olur şu plastik kartı
kıssalarla büyüyen bir yol eriydi babam
yanlış bir hayatın doğrusunda ısrar.
istasyon çeşmelerinin üşüyen suları gibi
o fer gözlerden gideli çok
o çorak toprak ezel
birbirimizin ayazında bir ibre ve hata:
her baba aslında bir imâdır oğluna.
Sayfa 17Kitabı okuyor
"Hayat bir istasyon değil, bir trendir."
Nerede durup soluklandığın değil de hareket halindeyken bile soluklanacak zamanı kendine verip vermediğindir aslında önemli olan. İnsan durursa ölür, önemli olan durmadan devam ettiğimiz yolda kendimiz için bir şeyler yapabilmektir. Zaman zaman yoruluruz ve hızımızı düşürürüz ancak hiçbir zaman durmamalıyız. Yaşamak için zaman yok ama ölmek için her an bize kucak açıyor.
Sayfa 104Kitabı okudu
İleride sizi bekleyen bir istasyon daima vardı ve bacaklarınızın uyuşmasını gidermek her zaman mümkündü peronda dolaşarak.
Sayfa 715
Toplumumuz kadınlara öyle bir suçluluk aşılıyor ki, başkalarına duygusal hizmet veren bir istasyon görevi yapamadığımız için kendimizi suçlar hale geliyoruz.
Sayfa 14Kitabı okudu
"Kim olsan fakat hangisine binsen
nasıl binersen bin
değişmez varılacak son istasyon ki ölümdür
ölüm."
Yaşamak, gitmek demek onun için. Yeryüzü, iki deniz arasında bir nokta demek, iki kent arasında bir istasyon.
Bin çeșit sarının içinden geçtim. Yollar kirpikti. Evler yapraktı. Kocaman bir ağaçtı gökyüzü. İnsanlar toprağın elleriydi. Bulutların kum saatinde bir büyük zaman. İçimde sözünü bulamamış hayatların gizi. Çaresiz iyiliktim. Ekimdi, kasımdı. Bir kadın bembeyaz susmuştu. Dışarda gecenin siyah lalesi. Camlar acıydı. Ağzımda karıncalanmış bir dünya. İğde kokularından yaz ölüleri. Soğumuş sözdüm. Gözlerim çocukluğun yıldızları. Her arzu bozkırla yaralanyordu. Yagmurun raylarında bir tren. Bir istasyon unutmaktı öteki gökkuşağı. İnsan geçmişi değil geleceği bağışlarmış. Alnımda ışığı kalmamış harfler. Gittim, anıların kederine inanarak
Şiirmiş, aşkmış, iyilikmiş.. bir çınlama boşlukta... kaldım öylece...
Sayfa 184 - Kırmızı Kedi Yayınları 12. BasımKitabı okudu
Ama siz var ya siz
Boşluklara asılı bir istasyon gibisiniz
Sayfa 424 - YKY
Toplumumuz kadınlara öyle bir suçluluk aşılıyor ki, başkalarına duygusal hizmet veren bir istasyon görevi yapamadığımız için kendimizi suçlar hâle geliyoruz..
Sayfa 14 - Varlık yayınlarıKitabı okudu
- Ağabey, size neşeli bir istasyon arayayım mı?
Radyoda değil, kalbimde neşeli bir istasyon arıyordu. Cevap vermedim. Yalnızlık.
Sayfa 28Kitabı okudu
İlk istasyon
عاقبت منزل ما وادى خاموشان است
Âkibet menzil-i mâ vâdî-i hâmuşân est.
Sonunda varacağımız menzil, susmuşlar vâdisidir(yani mezarlık).
(Hafız Şirazi)