Derin ve hüzünlü bir yolculuk oldu benim için.
Umay, herkesin kendinden bir parça bulacağı bir karakter. Baştan sona kadar bir "ARAYIŞ" sorgulayışa sürüklüyor okuyucuyu. Bu kadar duygulanacağımı düşünmemiştim hiç. Sanki yıllardır içimde biriktirdiğim şeylerin sözcüsü oldu Umay. Sayfaları çevirdikçe verdiği hüzünden ziyade ağır bir yükten kurtulmuş gibi hissettim, bir ara kitabı bırakıp şöyle bir güzel ağladım. Rüya ile gerçek arasında gidip gelen, okuyucuyu zorlayan ve sonunda "iyiki" dedirten bir kitap.
Hemşehrim diye demiyorum ama adam yazmış yaa:))Okuyun arkadaşlar, okumanız lazım.
#Ah, biri alıp götürse ya beni buralardan, kendimden, kafamın içinden. Bu bedenin sahibini arasak. Ziyaretim ziyadesiyle uzun sürdü bu acı, bu yaşam benim olamaz. Götürmem, sahibine vermem gerek. Ona demeliyim :buyur, bedenini düşürmüşsün. Al bu acı keder ile yoğrulmuş yaşam senin. Yeter bana bu kadar çektirdiğin, biraz da sen uğraş, bakalım ne kadar dayanacaksın. Şimdi ölsem ya.