Şövalye, günlerden bir gün dinlendiği gölün kenarından kalkmış devam etmiş yoluna. Tam o an bir atlı sesi duymuş ardında. Arkasına dönmüş, yanında duran soluk soluğa atlıya bakmış. “Ey atlı, ” demiş, “nedir bu aceleni ”
Atlı konuşmuş. “Bunu size saraydan yolladılar. Derhal dönmem emredildi!”Atlı şövalyeyi eline tutuşturduğu bir mektupla bırakıp
“kavuşmak şart mı?
boşver!
bazı şeyler yokken güzel..”
“Çünkü yürümek bizi alıp yaşamın düşey eksenine koyar; arzularımız ve dürtülerimiz ayaklarımızın hemen altındaki sele kapılıp gider.
Demek istediğim, yürüyerek benliğinizle buluşmaya gitmezsiniz. Burada mevzu, kendinizi yeniden bulmak, otantik bir ben veya kayıp bir kimliğe yeniden kavuşmak için eski bağlardan kurtulmak değildir. Yürüyerek, kimlik fikrinin kendisinden, biri olma, bir isim ve hikayeye sahip olma isteğinden kaçarsınız.”
Sayfa 13Kitabı okudu
Başımın üstünde bir bahar güneşi, yüreğimde senin resmin, kulaklarımda senin sesin ve içimde sana kavuşmak ümidi bu sabah beni sarhoşa döndürdü.
Tahkiki imana kavuşmak o kadar kolayken!..
~•~
“Cemaatin inancı zayıf, ibadeti taklit olacak...”
~•~
Sayfa 143 - Kıyametin alametleriKitabı okudu
Yine de sormak lazım
Kavuşmak denir mi
Hep bir arada bulunmaya?
_Kendine gülmeyen ustaya şaşarım. Güler geçerim ona işte. Öz evimde yaşarım. Benzemem hiç kimseye.
_İnsanın kendine gülebilmesi; şimdiye değin, en iyiler gerçek anlamından yoksun kaldı bunun; en yetenekliler ise bu konuda bir deha göstermediler. Belki de kahkaha, bilgelikle birleşecek, geriye yalnızca "şen bilim" kalacaktır. Şu anda
"Abdullah olmak; Abdullah b. Cahş gibi şehadetin sevdalısı ve aşığı olarak, bir ömür duaların başına onu koymak, ölümlerin en güzeli olan şehadete kavuşmak için hayatını imanına şahit kılmaktır."
Sayfa 280Kitabı okuyor
yuvaya kavuşmak nedir?
“Acaba arzuladığımız bir şeye hiç kavuştuğumuz olmuş mudur… kavuşmak için var gücümüzü harcadığımız bir şeyi elde etmişliğimiz? Galiba bunun tam tersi oluyor hayatta. Kimi, gösterişli atların çektiği şık bir araba için yanıp tutuşur ve yanından hızla geçen arabaların ardından özlemle dilini şaklatırken, kiminin şahane atlar koşulu göz alıcı bir arabası oluyor, ama o neye sahip olduğunun bile farkında olmadan biniyor arabasına. Kiminde şahane bir aşçı, ama iki minik lokmadan başka bir şeyin giremeyeceği yüzük kadar bir ağız olurken, kiminin hangar gibi ağzı oluyor, ama onda da yiyecek kuru ekmekten başka ara ki bir şey bulasın!”
Sayfa 42Kitabı okudu
Annesiyle babasına kavuşmak için onlardan asla gelmeyecek haberi bekleyip durmuştu.
biz kendi güzelliklerimizle yaşıyoruz aslında. kolay kolay mutlu olamayışımızın nedeni bu. herkes herkese benzediği oranda tadını çıkardığını sanıyor dünyanın. biz öyle değiliz. övünerek söylüyorum: biz öyle değiliz. "insan en kötü olanla baş başa bırakılmıştır ve bu bir rahatlığa kavuşmak gibidir." demiş Graham Greene de. bazen düşünüyorum da, diyorum ki: hepsi, ama hepsi çok iyi. pekala yaşıyoruz işte; dünyada ve kendimizde.
Sayfa 51
Bizde kavuşmak yok. Kavuşmamız çokluk 'mahşere' kalır. Bu sebeple hüzünlüyüz, bu sebeple kalbimiz kırık.
