Çocukluğun Soğuk Geceleri
Tezer ÖzlüYorumlar ve İncelemeler
"Gitmek, gitmek, gitmek..... isterim hep."
Ah Tezer, o kadar iyi anlıyorum ki seni! 
Peyami Safa 'nın "Dünyasından memnun olmayanlar ne kadar benziyorlar birbirlerine." sözü misali... Çocukluğundan yetişkinliğine kadar hep gitmek istemiş, o aradığın huzurun hep başka yerlerde olduğunu düşünmüşsün sen de. Bulunduğun yere ait
İyodoform kokulu
Yılın ilk kitabı bir gece yarısı Tezer Özlü'nün Çocukluğun soğuk geceleri eseri ile oldu. :)
Gece okunası bir kitap mı derseniz kesinlikle hayır. Başlayınca merakla bitti.
Daha önce Tezer Özlü ile ilgili araştırmalar, dinletiler yapmıştım ama okumak baya zaman sonra oldu.
Kitap çocukluğu ile başlıyor aile yapısı eğitimci, disiplinli ki disiplin neye kime göre diye disiplinli bir ailede geçiyor. Okul hayatında geçen günler, İstanbul un dönemsel yapısı hakkında bilgi sahibi olacağınız, size o atmosferi her saniyelik dilimi ile hissettiriyor.
Eserde beni en çok etkileyen yazarın samimi bir şekilde okuru ile sırlarını konuşan samimi olan bir yapısının olması.
Psikolojik buhranları, ölüme olan merak ve netliği, varoluş sancıları, dürüstçe dile getirilen katılıp katılmamak okura kalmış erkekler ve bir kadının varlığı, kadınlık halleri, ilişkileri açıkça dile gitirişmiştir.
Evlilikleri, evliliklerinden beklentileri
Hastane süreci ve bu süreçte yaşadığı acılar.
İnsan okurken kaldıramıyor, bir an kitabı kapatıp nasıl bir hayat nasıl böyle acılara elektroşoklara dayanabilmiş bir insan diyip düşüncelere dalıyorsunuz.
Ben severek, üzülerek, dikkatlice okuyarak bitirdiğim bir eser oldu samimi bir eser.
Dili akıcı
İyi okumalar 
Çocukluğun Soğuk Geceleri
Tezer Özlü
