Ahmed Arif'e. Mektuplarında “oğlunum ben senin” diyen ve onun için:
Gitmek,
Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak,
Gözlerinde yatmak zindanı.
Gözlerin hani?
dizelerini yazan ozana yıllar sonrasından
özlemle seslenir:
“akşamüstleri geliyor aklıma… gözleri… oğlumun… gözleri hani…
oğlumun elimde kalan son fotoğrafı… gözleri oğlumun… gözleri… gözlerinde bulurum can tılsımını…gözleri hani…”