Ne çok güneş sarmışız yaralara.
Ne çok güneşi sevmişiz beklerken.
Bazen dertleşecek bir omuz arıyor insan, anlaşabilmek telaşı gütmeden.
Sevgiyle bakabilmek zamana.
Sevgiyi ekebilmek yarınlarına, ölüm ömrün bitişini bekler mi bilmiyorum.
Güneşin kayboluşunu "düşüş" diye adlandıra sözcükler, oluşturdukları görüntüyle birlikte sadece pencere camını değil, pürüzsüz ve saydam yüzey üzerine ikiz güneş gibi çizilmiş öteki güneşi de silip götürmüşlerdir.