Şu yerin güzelliğine bak, dedi. Ne güzel tabiat! Ya manzara... Şu ağaca bak: Gövdesi, insanın kucaklayacağı kadar kalın. Özüne, yapraklarına bak! Güneşe bak!.. Yağmurdan sonra her şey nasıl yıkandı, ne kadar neşelendi. Şöyle bir düşünürsen, belki ağaçların da kendilerine göre anladıkları vardır, belki onlar da duyuyor, hayattan zevk alıyorlardır... Öyle değil mi ama? Ne dersin?