Öyle ters köşe bir kitapla geldim ki ...
“Gönül rahatlığıyla öneririm”diyebileceğim bir metin oldu.
Büyük ve küçük sıfatıyla anlatılan derin bir kuyuya düşmüş iki kardeşin tutunma öyküsünü okuyoruz. Ama ne okumak?
Su yok, yiyecek yok. Yanlarında Büyük kardeşin annelerine ait olduğunu belirterek yemelerine engel olduğu bir çanta dışında hiçbir şey yok. Kuyudan çıkış da yok, zorla ayakta tuttukları dirim gücünün getirisi umut var ümit yok!
Yaşamlarını devam ettirebilmek için topraktan çıkan her şeyin tüketildiği, geçen zamanla kendilerinin de tükendiği; hezeyanların, şiddetin baş gösterdiği, anksiyetenin dibini kazıdıkları, akıl sağlıklarının neredeyse yitim noktasındaki çocukların hikayelerini okurken o çaresizliği, “-e rağmen”i çok derinden hissettim.
Giriş cümlemde belirttiğim “ters köşe” finaliyle, insanı insanlığından çıkaran koşullarda, büyük çaresizliklerle hayata tırnaklarıyla tutunmanın ve gerçek fedakârlığın altını çizen bu metni, #okuyunuzlütfen
