Kur'ân-ı Kerîm'i okudukça o senin gören gözün, duyan kulağın olur, unutma.
Unutmam, diyor Süleyman.
Dağa taşa bakarsın, şu gördüğün çiçeklere, sokaktan geçen adamlara, her şeye, her şeye. Bu çiçek neler söylüyor, bu adam nereye gidiyor, bu taşı buraya niçin koymuşlar, hep anlarsın. Gece ile gündüz, uyku ile uyanıklık, hayatla ölüm birleşir. Dünyada niçin varsın, anlarsın. Okudukça açılırsın. Açılırsın ne demek?
Ayakbağı olan şeylerden kurtulursun bir, bir.
Gittikçe hafiflersin. Hafiflersin ne demek? Biri sana ağır bir söz söyler, biri sana ağır bir yük yükler, biri seni över de göklere çıkarır, biri sana mani olmak ister, biri seni çekip götürmeye çalışır, biri önüne engeller yığar, bir başkası para yığar, biri der ki aç kalırsın, biri der ki yapamazsın, biri der ki olmaz, imkânsız.
..............
Bütün bunları aşarsın, anlıyor musun?
Sayfa 41 - Red CephesiKitabı okudu
Hicret ve niyet kimin için? Bir gece yarısı uyandığında yatağından kalk, şöyle yıldızlara bir bak. Düşün!.. Madem ki içinde bulunduğun yer, konuştuğun kimse sana feyiz vermiyor; terke mani olan ne?
Sayfa 51Kitabı okudu
" 
Furuğ Ferruhzad sahiden haklı; “İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı, onu bağırmaya zorlayan acısından çok daha ağırdır.” Bunu, yutkunmaya mani olan o acıyı tarif etmeye çalışırken, hıçkırarak ağlamaya başladığında anlıyor insan. Ve hiç unutmuyor. Bazı sızılar, sonsuza dek yanında kalıyor."
- Çok yorgunum şeyhim!
- Cennet yolu, yokuştur evlât.
- Sermayem talan oldu ama.
- Şeytan der ki: Umutsuzluk, bana imandır!
- Yalnızlık peki?
- Secdesiz olmak!
- Rabb'e ulaşmaya mâni nedir?
- Seninle Rabbin arasında tek engel dünyadır.
- Efendim?
- Allah'ı kaybedenin bulacağı tek şey beladır!
- Peki bizi kim kurtaracak?
- Rahman ve Rahim olarak Allah!
- Peki bizi affeder mi?
- Sevdiğine zulmeder mi evlat?
- Peki dünya?
- Oyunun aslı!
- Kimseye yanlış yapmadım şeyhim!
- Yanlış insanları kimsen yaptın ama!
- Kimsem yok benim!
- Rabbin sana yetmez mi?
•Şuan içerisinde bulunduğumuz duruma hitaben.
•Sevgili Dost,
Şu günlerde, “İyi misin?" sorusunu herkes aynı şekilde cevaplıyor: "Bu ortamda ne kadar iyi olunabilirse o kadar iyiyim." İç karartıcı haberler birbiri üstü ne bir felaket kolajı gibi yapışıyor. Yapışıyor da çantasi ni çaldırmamak için trenle peron arasına sıkışıp parçalanan kadın, akşam yemeğini iştahla yememize mani olamıyor. Ormanlara atılan mazlum cesetler, izleyecegimiz bir futbol maçının keyfine gölge düşürmüyor. Sevdigimiz insanlara karşı yapılan büyük haksızlıklar karşısında bile, dudaklarımızdan ancak birkaç zayıf cümle dökülebiliyor. Üzüntü kalbe inemiyor, kalp buğzedemiyor.|
Sayfa 136
İçimde her şeyi yapabileceğine inanan hevesli bir çocuk, dışımda her şeyden hevesi kaçan yetişkin bir kabuk.
Heveslenen de ben, hevesini kursağına dizen de.
Yapabilecekleri olan da ben, yapmaya mani olan da. Bu zıtlığın arasında dolanan bir bilincim. Bir o yana bir bu yana salınan bir sarkacım.
Kabul ediyorum: Hem oyum hem buyum. Kabuğu oluşturan yetişkin de onu kırmayı başaran çocuk da benim. Çin Seddi gibi duvarların ardında, Olimpos ateşi gibi durmadan yanan bir varlığım. Kime atabilirim ki suçu? Üstelik ateşden de duvardan da razıyken.
Kabul ediyorum işte: Ben dışarıda aramaya hiç lüzum olmayan bir düşmanım kendime bazen ve hiç kimseye ihtiyacı olmayan en kadim dostum da. Ben hem koruyanım hem korunmak istemeyen…
Böyleyim.
Dışarıdan, sadece o an hangisi olmayı seçeceğim verileri alan ve ne olacağına içeride hüküm veren bir karar merciiyim.
Kendimin tek yetkilisiyim.
Dışarıda hiç bir şey yok. Ben içerisiyim❤️
Bazen kabuğumu sertleştirir bazen de emeğimi hiç eder kendimi yıkar geçerim. Sonra o kabuğu yeniden inşa eder içime dolar ve dar geldiğinde hiç acımadan yeniden de kırarım bir ıstakoz misali.
Ancak böyle büyürüm çünkü, korkarak ve cesaretle, yaparak ve yıkarak, koruyarak ve kırarak…
İmza, kaşe, mühür🌸
Funda Dündar
Çok güzel bir dua,
Allah'ım bana kendime zulmetmemeyi öğret,
derin düşünceler içinde boğulmama mani ol,
bana inançla derin derin nefes almayı öğret.
Asır geçsede maalesef değişmeyen şeylerden...
Kadın kılığına giren Talat,
kadınlara sokaklarda yapılan sarkıntılıkları öfkeyle karşılar.
Şöyle der kendi kendine:
''Ah biçare kadınlar, neler çekerlermiş.
Biz erkekler onları kukla mesabesinde kullanıyoruz.
Yolda serbest ve rahat yürümelerine mani oluruz.
Bu ne rezalet ve küstahlık.
Bir erkek, tanımadığı başka bir erkeğin yüzüne bakmaz, söz söylemez.
Lakin tanımadığı ve hiç görmediği bir kadına gülerek yüzüne bakmaya ve söz söylemeye başlar.''
Sayfa 39 - Karbon KitaplarKitabı okudu
