Uluslararası nakliyat yapan bir TIR'ın yedek mazot deposunda Fransa'ya kaçmış, Montpellier'deki barların kapısında durmuş, sonra da soyduğu zengin bir homoseksüelin parasıyla Berlin'e gelip Hors Hausse Poux'yu açmıştı. Barın adının Fransızca okunuşunun Türkçe'deki orospu kelimesiyle aynı olduğunun tabii ki farkındaydı. Bilal hayatın bir orospu olduğunu ülkesinden ayrıldıktan kısa bir süre sonra anlamıştı.
Sayfa 141Kitabı okudu
İSTANBUL AĞRISI
Kanatları parça parça bu ağustos geceleri
Yıldızlar kaynarken
Şangır şungur ayaklarımın dibine dökülen
Sen
Eğer yine İstanbul'san
Yine kan kopuklu cehennem sarmaşıkları büyüteceğim
Pançak pançak şiirler tüküreceğim
Demek yine ben
Limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor
Kapı önlerinde boyunlarını bükmüş
Değerli Aysel Doğan Hanımefendi'nin izni ile, yaşamından ufak bir kesiti paylaştığı kitabını
buraya da taşımak isterim.
Kitap basında tükenmiş, sponsor bulunamadığı için tekrar basıma verilememiştir.
Kaydedip pdf dosyası yapabilir, çıktı alabilirsiniz.
ilk baskı ismi; 'anılarım, acılarım ve şizofreni'
ikinci baskısı ise; '18 yaşında uyudun 29
Hava bir tuhaftı; çok kalın, neredeyse katıydı .iyi ama hava kati bir şey değildi ki... Ellerimi uzatmak havayı küçük parçalara ayırmak ,sonra da soluk boruma sıkıştırmak istedim Ve o Mazot kokusu.... gözlerimi yakiyordu, biri göz kapaklarımı kaldırmış gözlerime limon sürüyordu sanki...
Tyler'ın hep söylediği gibi hissediyordum kendimi, tarihin süprüntü ve
kölelerinden biri olarak. Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım
bütün güzellikleri yıkıp yok etmek istiyordum. Amazon yağmur ormanlarını
yakmak istiyordum. Uzaya klorofluorokarbon gazları pompalayıp
ozon tabakasında koca koca delikler açmak istiyordum. Dev
tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının
kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği
bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını
kirletmek istiyordum.
Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum.
O çocuğu yumruklarken aslında yapmak istediğim, sikişmeyerek
türünü tükenmeye mahkûm eden her pandanın ve pes edip kendini
karaya atan her balinanın, her yunusun alnının ortasına bir kurşun
sıkmaktı.
Bunu türlerin yok oluşu olarak görmeyin. Eleman azaltımı gibi görün.
Binlerce yıldır insanoğlu bu gezegendeki her şeyin içine etmiş, her şeyi
boka çevirmişti ve şimdi tarih benden herkesin pisliğini temizlememi
bekliyordu. Boş konserve kutularını suyla çalkalamalı ve yassıltmalıydım.
Kullandığım her benzin damlasının hesabını vermeliydim.
Ayrıca, nükleer atıkların, gömülmüş mazot tanklarının ve ben
doğmadan bir kuşak önce atılmış çöplerin oluşturduğu zehirli yığınların
faturasını üstlenmek zorundaydım.
Ekmeği aldım, duamı okudum ve ilk lokmamı ısırdım. Bambaşka, bilinmeyen bir tadı ve kokusu vardı bu ekmeğin. Sürücülerin ellerinden, taze buğdaylardan, kızgın demirden, mazottan gelen ya da bunların karışımı olan kokuydu bu. Sonra ikinci, üçüncü lokmaları da aldım, onlarda da mazot kokusu vardı. Ama yine de, o güne kadar öyle lezzetli ekmek yemediğimi söyleye bilirim. Bu ekmekçi oğlumun nasırlı ellerinden çıkan ekmekti. Tarlayı süren, buğdayı yetiştiren, hasadı kaldıran, tarlada çalışan insanlarımızın, halkımızın ekmeğiydi. Kutsal ekmek! Oğlumla övünüyor, çok büyük gurur duyuyordum. Ama bunu kimse bilmiyordu. İşte o anda anladım ki, bir ananın mutluluğu milletin mutluluğundan doğuyor, aynı kökten olan ağacın dalları gibi bir kökten geliyor. Kaderi de onun kaderi gibi oluyor. Çektiğim bu acılara, hayatın bana indirdiği korkunç darbelere rağmen bugün de bu düşüncedeyim. Ne olursa olsun, milletim yaşıyor, ben de yaşıyorum.
Uçurtma Avcısı
"Bu koku ne?" dedim. Bir şey gözlerimi yakıyor, sulandırıyordu.
"Mazot," diye yanıtladı Ferit. "Kentin jeneratörleri bozulup duruyor; elektriğe güvenemedikleri için de insanlar mazot yakıyor."
"Mazot, ha? Eskiden bu caddenin ne koktuğunu anımsıyor musun?" Ferit gülümsedi. "Kebap."
"Kuzu kebabı," dedim.
"Kuzu," dedi Ferit, sözcüğü diliyle tadarak. "Kabil'de şimdi bir tek Taliban kuzu yiyebiliyor."
Dirseğimi çekti.
"İti an, çomağı hazırla."
Bir araç bize doğru yaklaşıyordu. "Sakal devriyesi," diye fısıldadı Ferit.
Taliban'la ilk karşılaşmamdı.
Sayfa 252 - Everest Yayınevi, Yayın No: 243Kitabı okudu
Kışın göğün gürültüsüne, düşman topları laf yetiştiriyordu. Kar; mazot ve kanla karışık yağıyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu
Binlerce yıldır insanoğlu bu gezegendeki her şeyin içine etmiş ve şimdi tarih benden herkesin pisliğini temizlememi bekliyordu...Ayrıca nükleer atıkların, gömülmüş mazot tanklarının ve ben doğmadan bir kuşak önce atılmış çöplerin oluşturduğu zehirli yığınların faturasını üstlenmek zorundaydım.
Roboski hâlâ kanıyor
Yenigün gazetesi, 28 Aralık 2013
İki yıl önce, 28 Aralık 2011'de Şırnak’a bağlı Uludere (Roboski) kırsalında
Türk Hava Kuvvetleri’ne ait F-16’ların bombalaması sonucunda 34
yurttaşımızı yitirmiştik. Olayın ikinci yıl dönümü çeşitli etkinliklerle anılırken,
gerçeğin hâlâ ortaya çıkmamış olmasına duyulan tepkiler
Sayfa 150 - Özel bir söyleşiKitabı okudu
Babamın nerede olduğu bile belli değildi Suat toprağa verilirken. Zaten o yıllarda burnumuzun ucunda gezinen bir mazot kokusuydu babam, kulağımızda çınlayan uzak bir motor sesiydi ve az evvel dediğim gibi gitti mi gelmek bilmezdi bir türlü.
Sayfa 32Kitabı okudu
Tyler'ın hep söylediği gibi hissediyordum kendimi; tarihin süprüntü ve kölelerinden biri olarak. Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım bütün güzellikleri yıkıp yok etmek istiyordum. Amazon yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. Uzaya klorofluorokarbon gazları pompalayıp ozon tabakasında koca koca delikler açmak istiyordum. Dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını kirletmek istiyordum. Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum.
(...)
Binlerce yıldır insanoğlu bu gezegendeki her şeyin içine etmiş, her şeyi boka çevirmişti ve şimdi tarih benden herkesin pisliğini temizlememi bekliyordu. Boş konserve kutularını suyla çalkalamalı ve yassıltmalıydım. Kullandığım her benzin damlasının hesabını vermeliydim.
Ayrıca, nükleer atıkların, gömülmüş mazot tanklarının ve ben doğmadan bir kuşak önce atılmış çöplerin oluşturduğu zehirli yığınların faturasını üstlenmek zorundaydım.
Sayfa 133Kitabı okudu