Ne kadar çok elimiz varmış meğer
İlkin, senin elinle tutuşan benimki
Sonra çocuklarınki
Gençlerinki
Tekel işçilerininki
Sonra, ellerin elleri...
Ne kadar çok elimiz oldu, baksana
Tutuşa tutuşa
Bir orman yangını gibi…
“ Ah, hayat çok acı, doğmamış olmak yeğdir inancı meğer ne kadar doğruymuş ! ”
Sayfa 59Kitabı okudu
Meğer insanın ömrü çocukluğundan ibaret imiş. Meğer ondan sonrası hep kabir azabı, cehennem ateşi imiş.
Hâlâ korkmuyorum. ne garip şey... Harpte yegâne korkunç şey insanın korkusu galiba. hezimet ve ricat olmayan yerde meğer korku yokmuş. Harp ne basit şey.
Sayfa 196 - Can YayınlarıKitabı okudu
Doğruluk meğer ne belalı şeymiş,
İnsanin başina ne dertler açar!
Doğruyu söylen "Onuncu Köy"den
Kimseler kovmadan kendisi kaçar.
meğer ateşli bir hastalıkmış hayat
''o, ruhunu dışarda bırakmayan çıt-kanat/ yoktu ki şehirde konacak yeri, duydum/ kanatlandı içine, başkasının gövdesine/ sığınan bir ruh gibi kırıldı, duydum..meğer ateşli bir hastalıkmış hayat!''
bakma bazı baharlara kanıp
zaman zaman yeşerdiğime
dallarında ölü kuşlar saklayan
karlı bir kış ağacıymışım meğer...
Sayfa 48 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Hayatım da ilk kez birisi bana
youtu.be/vc3imEIfxUI?si=...
Meğer ne çok canı yanarmış insanın
Baktığı yerde göremeyince görmek istediğini
Cemal Süreya
"Eleme, kedere, hatta sevince bir sınır tayin etmek... Bunu, yalnız şehirlerde olur bilirdim. Meğer insan, köylerde, dağ başlarında ve mağara kovuklarında da samimi olmak, içinden geldiği gibi, içinden geldiği kadar gülüp ağlamak hürriyetine sahip değilmiş, toplumun görenekleri, kuralları, insanların yarı çıplak yaşadıkları bu köstebek yuvalarında da aynı şiddetle hüküm sürüyormuş."
Boşluk duygusu bedenimin, hayatımın her alanına metastaz yapmıştı. Boşluğun bir ağırlığı yok sanırdım, meğer
boşluk duygularn en ağırıymış.
Sayfa 174Kitabı okuyor
Ne oylarımız çalındı diyen ne depremzedelere iyi olmuş çeken ne de kimseye söven var, hatta millet özeleştiriye geçti farkında mısınız?
Tüm çirkinlikler nerden çıkıyormuş meğer...