Bugün yarın öleceğini ve geriye hiçbir şey kalmayacağını anladığın zaman her şey ne kadar önemsiz oluyor!..
Ne zaman öğreneceksiniz bilmiyorum ki
Evlerin yalnız eşyalardan yapılmadığını."
Bazen de çok merak ediyordum
İnsan ölüme ne zaman hazır hisseder kendini?
Ama birden Catullus’u hatırladı: “Seni ne zaman görsem sesim kesiliyor, dilim tutuluyor, ince bir alev tüm gövdemi dolaşıyor, içimden fışkıran bir kükreme ve karanlık kulaklarımı gözlerimi dağlıyor.” Catullus’un Sappho çevirisi; Avrupa tıbbında aşk denen hastalığın en iyi tanımı budur hala.
Sayfa 262Kitabı okuyor
suçunu telafi etmek için hayatta kalan, hayatın ne kadarını feda etmeli...
"Biliyorum, ama bana bu sabah verdiğin gibi bir hediye istiyorum ben şu an. Farklı bir tür inci kolye istiyorum, seni üzerimde istiyorum."
Julia'nın o şehvet dolu gözleri buna ne kadar ih- tiyaç duyduğunu gösteriyordu ve bardağı taşıran son damla da bu oldu. Eğer bunu gerçekten istiyorsa ona verecekti, hem kendisinin de ihtiyacı
Sayfa 115
Gerçek diye bir şey var azizim
Kahrolası gerçekler
Gerçeğe ithafen dost acı söyler dediler
Tatlı şeyler söylemeyi unutur oldular
Oysa gerçekler her zaman acı olmamalı
Gerçek olmayan bu dünyada
Gerçeklere tutunmaya çalıştık bu sefer de
Ne acı demi
Zaten kırılmış dala tutunacak kadar çaresiz olmak
Bazı anlar vardır
Çaresizliği iliklerine kadar
Doğum toplumlarında kalıplaşmış yargıların değişimi çok sancılı olur. Yeniliklere kapalı olan Doğu toplumları varolan ritüelleri de kendi pencerelerinde baktıkları gibi değerlendirip ona göre hareket ederler. Bu sancılı sürecin en çok değişime kapalı kısmını ne yazık ki kadınlar oluşturmaktadır. Kadınların kendilerince doğru bildiği yanlışları hayatlarını entegre etmeleri onları anlaşılmaz kılındığını sanmaları mutsuz kılarken aslında sorunun başlangıcı onların dayattığı gizil Doğu kültüründe yattığını görmeleri epey zaman alır. Eminim çoğu kadın arkadaş farkında olmadan kendi iç dünyasında kendi benliğini toplumsal benlik dediğimiz benliğine yenildiğini görmüyordur. Ta ki olayların boyutu büyük sorunlara yol açıncaya kadar. Kadın bir toplumun etnik lideridir. Eğer kadın kendini inşa ederse toplum inşa edilir. Onun için kadınların Modern Doğu masallarından sıyrılıp gerçek dünyadaki moderniteyi yakalamaları gerekir aksi takdirde süreçler daima sorunsal bir şekilde ilerleyecektir....
Darmadağın
Hava tüm gün 40 dereceden fazlaydı. İçimden "bu Mersin sıcağı da temmuz ayında daha fena oluyor" derken birden kapı çaldı. Oysa kimseyi beklemiyordum. Kapıyı açtığımdaysa karşımda birisini beklerken bir zarf görmüştüm. Pembe bir zarf. Merakla içini açıp okumaya koyuldum. 3 sayfa mektup vardı içinde. Özensiz bir el yazısı, yanlış imla
Hayat her zaman önümüze harika seçenekler çıkarmıyordu ancak sahip olduklarımızla ne yapacağımız da bizim elimizdeydi.
Çoğu zaman, başarının yalnızca başkalarına karşı kazanılan bir zafer olduğunu sanırız. Kazanmanın, birinci olmanın, sınıftaki en iyi notu almanın şart olduğunu ya da komşumuzdan daha fazla para kazanmak, mahalledeki en güzel arabaya sahip olmak gerektiğini doya doya… En sonunda hayatın bir yarış olduğuna, kayda değer tek başarının, başkalarına geçmek olduğuna inanırız.
Peki ya en iyi ikinci notu aldığımızda, komşumuz terfi edip fazla para kazanmaya başladığında, mahalleye bizimkinden daha yeni bir araba geldiğinde ne olur? Başarı, bir anda başarısızlığa dönüşür.
Tuhaf değil mi? Bu tür bir başarının çok kırılgan olduğu ortada. Her an bir başkası bizim yerimize bir numara olabilir… Ve başarı uçup gider. Kazanmanın, başkalarını yenmenin, insana kendini iyi hissettirebileceği doğru. Ama aslında biraz düşünürsek, bu tür bir keyif hissinin hemencecik uçup gittiğini fark ederiz.
Başkalarına -yalnız ve yalnız başkalarına karşı- kazanılan başarılar, çoğu kez geçici, küçük başarılardır.
Sayfa 22 - Günışığı Kitaplığı
