Çoğu insan suskunluğu bir tepki, bir mahcubiyet ya da düpedüz kendini beğenmişlik ve kibir olarak algılar, ama benim sessizliğimde bu amaçların hiçbiri yoktu. Oysa içimde neler neler biriktirmiş, neler neler büyütmüştüm sana karşı ve senin için. Nereye gitmişti beni ben yapan korkum, kinim, ikiyüzlülüğüm ve kıskançlığım? Niye beni böyle bir zamanda savunmasız bırakıp terk etmişlerdi?