Ona taparlar ve zannederler ki lezzete kavuşmak, saadetin gayesidir. Hayvan gibi olmaya kendiliklerinden razı olmuşlardır. Belki de insanlar kendilerine hakaret gözüyle bakmasınlar diye müslüman görünürler. Bunlar sayılamayacak kadar çoktur. Hepsi de sırf karanlıkla Allah'tan perdelenmişlerdir ki o perde de kendi nefisleridir.
Sayfa 63
O kadar önemli bir öğüt ki...
Seni en sonunda sadakati ihmale, saygıyı bırakmaya, bir şeylerden nefret etmeye, kuşku duymaya, lanet okumaya, bir şeyleri yapıyormuş gibi görünmeye, duvarların ve perdelerin arkasında kalması gereken şeyleri arzulamaya zorlayacak uğraşları asla kendine faydalı sayarak yüceltme.
Ruskin' in tezini tarihsel kökenleriyle uğraşmadan, kendi içinde tartışmak isteyen bizler, onu Descartes'in su sözleriyle tam olarak özetleyebiliriz: "Bütün iyi kitapları okumak, bu kitapların yazarlığını yapmış geçmiş yüzyılların en iyi insanlarıyla konuşmak gibidir." Ruskin belki de Fransız filozofun biraz kuru diyebilecegimiz bu düşüncesini bilmiyordu ama İngiliz sislerini
eritip en sevdiği ressamın manzaralarını şanıyla aydınlatan ve
Apollon altınına karışankonuşmalarının her köşesine sinen aslında bu düşünceydi . Ruskin, "Arkadaslarimizi iyi seçecek iradeye ve zekaya sahip oldugumuzu varsaysak dahi, içimizden çok azının bunu yapacak gücü vardır ve tercih alanımız da son derece sınırlıdır." demistir. "Istedigimiz kisiyi tanıyamıyoruz. Şans eseri büyük bir sairi görebilir, ses tonunu duyabilir veya bize hosça cevap verecek bir bilim adamına soru sorabiliriz. Bir bakanla ofisinde on dakikalik konusma yapma sansini zar zor elde edebiliriz, hayatımızda bir kere de olsa bir kraliçenin bakışını yakalama,ayrıcalığına erişebiliriz. Ne var ki can attığımız bu kaçamak rastlantılara yıllarımızı verirken, tutkularımızla kabiliyetlerimizi ise
bunlardan daha azı için harcarız. Oysa bu zaman zarfinda, hangi sınıftan olursak olalım bizimle dilediğimiz kadar konuşan kisilerden meydana gelen, her zaman açık bir toplum vardır. Bu toplum, o kadar kalabalık ve ılımlıdır ki krallar ile devlet adamları sabırlar söz hakkı vermek için değil, elde etmek için beklerken onu, tüm gün boyunca yanımızda tutabiliriz. Kütüphanelerimizin raflarıyla sadece döşenmiş bekleme odalarında.
.
Sayfa 20Kitabı okuyor
![[Fatih]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F518179_4db70_1613654545.jpg){kind=small}
Kirpiğinden yavaş yavaş bir damla aksın,
Çünkü, ruhum, sen de o gün anlayacaksın
Ki hiç kimse benim kadar sevmemiş seni
Faruk Nafiz Çamlıbel
Tanrının ortanca çocukları
Sözlerinizdeki duygu yükü ne kadar fazla olursa,acınız da o kadar derin olur. Öfkeli kelimelerin altında genellikle bir acı vardır.
Sayfa 132Kitabı okudu
“ Bu, bir şeylerin olması ya da olmaması duygusu farklı ve bir o kadar da korkutucuydu.”
Sayfa 518Kitabı okudu
Size bir şey diyim mi insan hata yapar
İnsan bazen çook büyük hatalar yapar
Karşı taraf olandan büyükte görebilir hataları
Ama seven asla pes etmez bakın beni yabana atın ama bu dediğimi unutmayın sevginin aşamayacağı tek bir kalem yok benim için. Yeter ki nasuh tövbesi edilsin defalarca tövbeyi rabbim kabul ediyorsa siz neden affetmiyorsunuz ?
Affedilmek küçültüyor mu sizi yada affeden büyük mü affedilenden? yanılıyorsunuz. Tövbe etmekten korktuğunuz kadar hata yapmaktan korkmuyorsunuz. Bir elimin parmaklarını geçmez güvendiklerim her kucak açtıklarında sımsıkı sarılacaklarm..
mesela en çok serçe parmağıma güvenirim en naifi en kırılganı hep sever okşarım sarıya boyarım yanaklarını en çok o acıtmıştır beni en çok o bana ait değil gibi başına buyruk en çok onu sarar sarmalarım..
Bir de rica ediyorum aşkı sormayın bana yıllar oluyor ben kalbimi bir göçebeye hibe edeli ..
Ve eklemek istiyorum ki gerçek sevgi ne yaslanırsa yaşansın geri dönmekti
r ..
Zihin dere mi, okyanus mu bilemiyorum.
Ama kendi içinde yüzenler o kadar iyi bilir ki cevabı...
Ben iki arada kalıp zihin adlı derede boğulanlardanım...
... ama her zaman, en karanlık anlarda bile bir ormana gizlenir gibi kafama sığınmış, beni sarsan fırtınalardan uzakta küçük bir ben, zerre kadar bir ben vardı. Ona doktor ben, diyesim geliyor. Belki biraz öyle zaten. Yüzde yüz hasta olmadım, hastaya hasta bakan, günün birinde onu iyileştirmek gerekebileceğini hesaplayan o öteki varlık hep içimdeydi.
Sayfa 131Kitabı okudu
‘’Şimdiye kadar aklın neredeydi?’’ sorusuna verilecek cevap, ‘’Aklım başımdaydı, ama bu yeni koşullar ve duygularım artık farklı alternatifler denememi gerektiriyor,’’ olmalı. Zira aklımız o zaman da şimdi de başımızdadır ve zaten aklımız başımızda olduğu için sürekli gelişiyor ve yenilikler yapmaya yöneliyoruz.
Sayfa 221Kitabı okuyor
Dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar çok inanmıştım ki bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim. Ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık adeta bütün insanlara dağılmıştı. Çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.
"O bütün bunları yaşamış, unutmuş, sonra yine yaşamış ve yine unutmuştu.Çünkü esas olan budur. İnsan bu yaşa kadar ancak unutarak yaşayabilir."
Barış Bıçakçı/Herkes Herkesle Dostmuş Gibi