Ustadan öyküler seçkisi. Bir kısmını daha önce okumuştum ama tazelemek iyi geldi. 
Gabriel Garcia Marquez güldürüyor ve düşündürüyor yine.
İçindekiler ise:
- Bir Salı Günü Öğle Uykusu
- O Günlerden Birinde
- Bu Kasahada Hırsız Yoktur
- Baltazar'm Yaşadığı Mucizevi Öğle Sonrası
- Montiel'in Dul Karısı
- Cumartesiden Sonra Bir Gün
- Yapma Güller
- Hanım Ana'nın Cenaze Töreni
'Etkili bir Öğle Uykusu..'
"Bak bayım, bir de, öğle sonu uykucuğu var, buna ünlemeden geçmeyeceksin. Çünkü, kuşluk uykusunun küçük kardeşidir bu uykucuk. İkisi de olumludur. İkisi de edebiyatın dostudur. Öğleden sonraları, olanak bulabilip de şöyle bir saatçik uyuyabildik mi, doğrusu, bu uykucuğun sağladığı dinginliği, çok az şey verebilmiştir bir yazara."
Yazarımız, Kıymetli 
Nuri Pakdil'in bu alıntısıyla başlıyor kitabına. Kitabın ismi de işte buradan geliyor; Öğle Uykusu..
Aslında bu kitap Yazarımız 
İbrahim Paşalı'nın, Milli Gazete'de yayınladığı yazıları olup, düzenlenerek kitap haline getirilmesiyle oluşmuş. Çok da güzel olmuş..
İlk başta belki de sizin tabularınızı yıkacak başlıklardan oluşan, ilk okumaya başladığınızda sizi üşüten bir kitap olarak algılayabilirsiniz fakat okumaya devam ettiğiniz de o sıcaklığı ve samimiyeti yakalayabileceğiniz bir eser. Üstelik yazarımızın dili de pek yumuşak sayılmaz :) fakat olaya gerçeklerin er ya da geç acı da olsa önümüze geleceğini idrak edebiliyorsak, bir noktadan sonra bunu da anlayışla karşılayabiliriz. Daha çok düşünce/deneme tarzı olan bu eser her bölümüyle size ayrı bir ufuk katacağına eminim.
Biraz kestirmek isteyen, kafa karışıklıklarınızı gidermek-daha çok kafanızı karıştırmak- isteyen ya da yola çıkmaya niyetli olan her okura tavsiyemdir.
“Albaya Mektup Yazan Kimse Yok” kitaba adını veren elli beş sayfalık bir hikaye ve bence en etkileyici hikayesiydi bu kitabın. Bundan başka bu kitapta “Salı Uykusu, Günlerden Bir Gün, Bu Kasabada Hırsız Yok, Balthazar’ın Olağanüstü Öğle Sonrası, Montiel’in Dul Karısı, Cumartesinden Sonra Bir Gün, Yapma Güller, Koca Ana’nın Cenazesi” adlarında sekiz öykü daha var.
Gabriel Garcia Marquez deyince akla 
Yüzyıllık Yalnızlık adlı dev eseri gelir. Büyülü Gerçekçilik denen ve iliklerimize işleyecek kadar çarpıcı gerçekleri büyülü, efsanevi, olağanüstü bir şekilde sunan edebiyat akımının öncüsü olmuştur bu eserle. Öykülerinde de bu akımın etkilerini görmek mümkün. Fakat dahası kısa ve yoğun bir anlatımın içine, hatta bel kemiğine yerleştirdiği alaycı üslupla “Nüktedan Gerçekçilik” akımının da öncüsü sayılabilir. (Tabii ki ben uydurdum bu akımı.)
Gelelim Albay’ın beklediği mektuba. Bir savaş gazisi olan Albay, yirmi yıldır emekli olduğunu bildiren mektubu beklemektedir. Horoz dövüştürmeye giderken ölen oğlundan yadigar kalan horozu doyuracak kadar bile geliri yoktur. Eşinin de sabrı kalmamıştır artık ve başının etini yiyip durur. Çift arasındaki diyaloglar, onların karakterlerini yansıtmada çok etkilidir. Nüktelerle sürüp giden diyaloglar o kadar gerçektir ki kahramanlar ete kemiğe bürünüp karşınıza dikiliverirler.
Öykü bittiğinde dudağımın kenarında asılı kalmış bir gülüş vardı, yüreğimde ise buna hiç uymayan bir sızı…
