“Dışlanmışlar, diye tabir edilir. İnsanların dünyasında, zavallı, yenik, ahlaksız olanları ifade eden bir sözcük galiba. Ben doğuştan dışlanmış olduğumu hisseder, şu dışlanmış bir insan diye parmakla gösterilen biriyle karşılaştığımda, içimde mutlaka bir rahatlama duygusu uyanırdı. Alelade değil, büyüleyici bir rahatlamaydı bu.”
🌱
Kendini edebiyata adamış, içinde bulunduğu toplumun tüm çarpıklıklarına gülerek cevap veren bir ruh… 1909-1948 yılları arasına çok sayıda başarılı öykü ve roman sığdıran Japon edebiyatının unutulmazlarından Osamu Dazai, çok küçük yaşlarda ailesinden kopmuş, yalnız ve içe dönük, intihara meyilli bir karakterdir. Çeşitli kez intihar girişimleri başarısızlıkla sonuçlanınca içki ve haplarda teselli bulur. Sonrasında yatırıldığı akıl hastanesinden de aynı hislerle çıkar. Onun iki tutkusu vardır. Yazmak ve ölmek…
İnsanlığımı Yitirirken, Dazai’nin özyaşam öyküsü. Yalın ve akıcı bir dille yazılan bu kısa kitapta ölümle dans eden bir yazarın ölümsüzleşen metnini okuyoruz.
