Yabancılarla konuşmak, belki de kendini ilk kez tanıtmak için sana verilen en büyük fırsattır, kim bilir. Bir gün bir taksiden inersin ve inerken ne annene ne terapistine ne de en yakın arkadaşına söylemediğin bir şeyi söylediğine şaşarsın. Kendinden bunu duyduğuna şaşarsın en çok. İnsan ne kendini ne de aynı evde 50 yıl yaşadığı insanı tanımadan bu dünyadan gidebilir. E bu biraz yazık olur tabii. Bir lunaparka girip hiçbir şeye binmemek olur bu. Bir bahçeye girip, hiçbir çiçeğe bakmamak. Bir sofraya oturup, hiçbir şeyi tatmamak olur. Hayatı ısırmak gerek. Seni havaya attığında tutacağına inanmak gerek. Umut adı onun da. Başkaları cehennemdir demişti Sartre, ama sakın cennetimiz olmasın?
Sayfa 119 - Doğan NovusKitabı okudu
Oysa var olmaya devam etmemiz için hiçbir ama hiçbir sebep yok
Sakıngan bir tavırla, "Çok neşelisiniz mösyö," diyor. "Düşünüyorum da," diyorum gülerek, "hepimiz şurada oturmuşuz, o değerli varoluşumuzu sürdürmek için yiyip içiyoruz. Oysa var olmaya devam etmemiz için hiçbir ama hiçbir sebep yok."
Otodidakt ciddileşiyor, söylediklerimi anlamak için çaba harcıyor. Fazla sesli
Sayfa 165Kitabı okudu
Sartre'ın felsefesine "Varoluşçuluk" adı verildi. Bu ad, her şeyden önce dünyada kendimizi var olurken bulmamız ve ardından yaşamımızla ilgili ne yapacağımıza karar vermek zorunda olmamız düşüncesinden gelmektedir. Öbür türlü de olabilirdi: Belirli bir amaç için tasarlanmış bir çakı gibi olabilirdik. Ancak Sartre, öyle olmadığımıza inanır. Onun ifadesiyle, varoluşumuz özümüzden önce gelir, oysa tasarlanmış nesnelerde özleri, varoluşlarından önce gelir.
Sayfa 293
Aktörlük Sanatı, Sanat Kuramları, Görme Biçimleri
_Medeniyet, insanların ne kadar para kazandığıyla ya da kaç tane lüks arabaları olduğuyla ölçülmez. Medeniyetin para birimi Sanat’tır. Sanat aristokrattır ve sanatla uğraşan kimseler de yükselerek seçkinleşirler. Müzelerimizde ve kütüphanelerimizde korunan da sanatın ta kendisidir. Sanat Müzesi'ni ziyaret ettiğinizde göreceğiniz, insanların
Sanat Felsefesi, Estetik, Schiller, Ressamlar
_Alçak bir takım ihtiyaçların tatmini için kullanılan yetenek, güya artistik bir şekil verir kirli bir muhtevaya. Sanatçı, zayıflık ve kötülükle insanları aldatır ve kendilerini aldatmalarını kolaylaştırır. Sahtekârdır çünkü manevî susuzluklarını temiz bir kaynaktan doyurduklarına ikna eder onları. Sanat’ın nimetinden mahrum kalınan böyle zamanlar
_Kadın olsam hayat kadını olurdum.
_Bir çiçeğe konan kelebek olmaktansa, bir boka konan sinek olmayı tercih ederim.
_Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım.
_Beni soğuk, kibirli, ukala falan bulduysanız sizi sevmemişimdir. Sevdiğime kedi gibi olurum ben.
_Yeterince dürüstsen, fazlasıyla
_Her seçiş bir vazgeçiştir.
_Sonunda kendim olabilmek için, değişiyorum.
_Ezilenler arasında din adamı yoktur. Din adamları, ezen sınıfların asalaklarıdır.
_Oy verdiğiniz hükümet soykırım işlerken siz kurban değilseniz, o zaman kesinlikle işkencecisiniz.
_Hepsi birden aynı şeyi düşünmeye neden bu kadar önem veriyorlar.
_Düşünmek için zaman
_Marki de Sade, kendisinden başka benzeri olmayan biridir. Hayatından ibaret bu acı deneyin en belirgin çizgisi, başkalarıyla arasında hiçbir bağ kurmamış olmasıdır. Sade, doğuştan hükümlü olduğu yalnızlığına öyle keskin, öyle aşırı erotik oyunlar doldurmuştur ki, suç ortakları bile ona karşı olmuşlardır. Kendine karşı bölünmüştü ve herkese
Madame Bovary’nin son sayfalarını yirmi kere tekrar tekrar okudum; sonunda paragrafları tüm olarak ezberlemiştim, ama zavallı dul adamın davranışını pek anlayamamıştım. Mektuplar bulmuştu o; sakal bırakmasının nedeni bu muydu acaba? Rodolphe’a kötü kötü bakıyordu; demek hınç duyuyordu ona; ama ne yüzünden — ona niçin, “Size kızmıyorum,” diyordu? Rodolphe onu niçin “komik ve biraz da adi” buluyordu? Ve nihayet, Charles Bovary, üzüntüden mi, hastalıktan mı ölüyordu? Her şey bittiğine göre doktor onun içini niçin açıyordu? Bu dik kafalı ve sonu gelmez dirençten zevk alır hale gelmiştim; şaşkın ve bitkin halde, anlamadan anlamanın ikircikli tadını çıkarıyordum.
Sayfa 50 - Can Yayınları
Varoluş her zaman genç, dilse her zaman yaşlıdır . Dil sayesinde varoluştan kurtulursunuz, dil sayesinde yaşamdan kurtulursunuz, çünkü dil ölüdür . Dile ne kadar çok katılırsanız, onun tarafından o kadar öldürülürsünüz. Bir âlim tamamen ölüdür , çünkü o dil ve sözcüklerden ibarettir , başka bir şey değil. Sartre yaşam öyküsünü yazdı. Ona şu adı verir: Sözcükler.
Alıntılar
İyi ya da kötü duygusu doğal olarak içimizde olan bir şey midir, yoksa o ilahi varlığın oraya yerleştirdiği bir duygu mudur?
• Bir ahlak kuralını izliyor muyuz?
• Ahlaklı eylemlerimizin nedeni, böyle davranmanın çoğunlukla kendi çıkarımıza olması mıdır?
• Etik davranış tamamen eylemlerimizin sonuçlarının doğasıyla mı ilgilidir?
(Etik versus
