Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
İnsan, neşenin yerine üzüntüyü seçmeyi pek sever. Yirmi birinci asrın hastalığı budur belki de. Ne tuhaf. Pablo Neruda, "Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim." derken bir şeyler anlatmak istiyordu aslında. Bu sabah, "bir şeyleri" anlayın da sizi mutlu edenlere koşun sevgili okur. Vakit geçiyor. Var olun.
Wilhelm Genazino -
SENLİ BENLİ BİZLİ SİZLİ
Nereden aklıma takıldı bilmiyorum. İnsan karşısındaki kişiye neden sen der ya da neden siz der. İki gündür kafa yordum net bir sonuca ulaşamadım. Belki benden daha iyi bir fikri olan vardır.
Ben kendi adıma konuşuyorum ve burada yazdıklarım sadece beni bağlar. Ben birine siz diye hitap ediyorsam mesafeliyimdir o kişiye.
Bir Hikaye: Tüccar ve Eşleri
Zamanın birinde bir tüccar varmış. Bu tüccarın dört eşi varmış. Bu tüccar en çok dördüncü eşini severmiş. Her zaman en güzel kıyafetleri en güzel takıları en güzel ayakkabıları ona alırmış. Tüccar üçüncü eşini de en az onun kadar severmiş. Bu eşi tüccarın gurur kaynağıymış çok güzelmiş. Tüccar hep korkarmış ya bir gün
ŞEY GİBİ
Şey gibi herbişeyim yahu
Satır yazamıyorum
Sanki kendimle değil
Dünyayla ölüyorum
Bağırsam bağırsam bağırsam
Bağırdığımı duymuyorum
Tek bir musluk var açık
Onunla akıyorum
İstemeden istemeden istemeden
İstiyereeeek
Ah sen ölüm denen topal köfte
Buluştuk bak cenabette
İçim rakı dışım su
Bu mahmur cinayette
Çocuklar çocuklar çocuklar
Sizlen doğmamış mıydık biz birlikte
İnsan sadece iki şekilde huzur bulabilir: O yeniden bir hayvana dönüşebilir. O zaman o tek olacaktır, o zaman hiçbir bölünme olmayacaktır, o zaman huzur olacaktır, sessizlik, ahenk... Ve milyonlarca insanın yapmaya çalıştığı şey farklı şekillerde hayvan olmaktır.
Savaş insana yine hayvan olma şansı verir; bu yüzden savaşın büyük bir çekim gücü
Dişe Diş..
Renk'le Yekta sessizce yürüyorlardı. Renk'in yanakları kızarmıştı ağlamaktan -gerçi doğal hali de kızarıktı ya- mahcup bir şekilde yanyana yürüyorlardı Yekta'ya. Yekta gülümsüyor yanyan Renk'e bakıyordu. Renk bunun farkındaydı ve ona mahcup olduğu için bakamıyordu suratına. İçinden "Yine aynı şey oldu! Neden her zaman o haklı çıkıyor ya?
Eşeklerin fıtratına öykünüyorum ben de: Boşluktan ziyade huzur dolu bir dengeye, sahip olduğum her şeyin, üzerimdeki her şeyin aslında hiçbir anlama gelmediği duygusuna ulaşmaya başlıyorum. Sadece onunla beraber, onun yanında konsantre oluyorum. Ne geçmiş var ne de gelecek; sadece şimdi ve burası var, mutlak bir şimdiki an var. Tıpkı onun gibi, hiçbir kıyafet giymeyen, hiç parası olmayan, sadece yiyip içen ve hiçbir şeyi mesele yapmayan bir eşek gibi, ben de sadece buradayım. Burada nasılsam sadece oyum, tekil bir benlikten ibaretim. Eğer siz de eşeklerin dünyasına dalıp, küçük adımlar atar ve derin nefesler alırsanız, huzur hüküm sürmeye başlar. Her şey kesinlik, sadelik içinde vuku bulur -tıpkı hindiba yemek gibi.
