Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
56 syf.
8/10 puan verdi
Stefan Zweig da tıpkı Kafka gibi kitabın temasını kapağa sığdıran isimlerden biri.
Nerden mi anlıyoruz?
Madam'ın kraliyet mensubu sevgilisi Bourbon Dükü, Kral tarafından görevinden azledilir. Hemen akabinde, yaptığı yüklü harcamalar dolayısıyla da şahsını Normandiya'ya sürgün edilmiş bulur. İlk zamanlar kısa bir seyahat gibi görünen sürgün, Kral tarafından en az iki yıl olarak onanır.
İşte tam bu noktada kitaba ismini verecek olan olay cereyan etmeye başlar: "Bir Çöküşün Öyküsü!".
Şatafatı ve şahsına yapılan dalkavuklukları ömrüne pelesenk edinen Madam, gittiği topraklarda manevi boşluğa düşecektir. Paranın ve gösterişin tüm kapıları açacağını düşünen Madam, her planında hüsrana uğrayacak ve kozlarını bir üste taşıyacaktır. Öyle ki, ölümünü dahi egosuna kurban edecektir! Ölümünün Kraliyet ailesi ve halk tarafından yankı uyandıracağını düşünen Madam, kahramanlaşacağını hayal ederken içler acısı pozisyona düşecektir.
Kitapta insan için "sosyal hayvan" betimlemesi yapan yazar, bu yaklaşımında haklı olduğunu kitap boyunca göstermektedir.
Özetle, otokontrol meziyetini yitiren bir insanın ne denli canavarleşebileceği Zweig tarafından ayan beyan gözler önüne sürülmüştür.
Pesimizme ithafen
Mutluluk nedir? Tanımı var mıdır? Sabit midir salt mıdır? Hep şöyle düşünmüşümdür mutluluk amaçlanması gereken bir şey değildir diye. Ama mutlu olursak da fena değil. Sadece amaç haline getirmemek önemli. Șopi mutluluğu içselliğe bağlar. Kişi içsellikten ziyade dışarıda mutluluğu arayacak olursa nafile olur der. İçsel mutluluk tamamen zihinsel
İlk kez filmini çocukken izlemiştim sanirim.
Mistikci haham Loew golemi bir kucak dolusu kilden üretti. Kendisini koruması için yarattığı canavar, başına bela oldu. Doktor Frankenstein mezarlardan topladığı ceset parçalarından hayat üretti. Yarattığı yaratık da döndü onu öldürdü.
Ya peki içindeki kötülüğü iyiliğinden ayırıp birbirine mahkumiyetten kurtarmak isteyen Dr. Jekyll'in başına ne gelecek dersiniz? Evet, yine başa bela olan bir canavar çıkıyor ortaya. Konusu müthiş bence, hatta zamansız. Çünkü içimizdeki iyiliğin ve kötülüğün kapışmasından ne kadar bıksak usansak da, bizi muhtemelen insanlığın sonuna kadar terketmeyecek. Onunla bir şekilde yaşamayı öğrenecek ve yeni nesillere öğretmek zorunda olacağız. Nefsini öldür, içindeki kötülüğü öldür gibi safsatara kulak vermemek, en azından doğru yorumlamak gerekir. İçimizdeki ego veya nefis de doğanın/tanrının bize bahşettiği, bizi koruyan, hayatta kalma ve temel ihtiyaçları giderme konusunda yeterince azim ve gayret göstermemize sebep olan bir otokontrol mekanizması. Ego terimini halkın kullandığı şekilde kullandım. Psikanalizde kullanılan id, ego, süperego terimleri ilgilileri tarafından araştırılabilir.
Kitap içerik olarak çok daha kapsamlı, çok daha bağlayıcı ve sürükleyici olabilirdi, ve eminim bugün tekrar yazılsa çok daha iyi bir iş çıkardı ortaya. Her ne ise, sinemaya kaç kez uyarlanmış, literatür ve sinema tarihinde belirli ve sarsılmaz bir yeri olan bu esere yabancı olmak çok ayıp diye düşünüyorum.
Okumamış olmak ayıp değil, okumayacak olmak ayıp diyelim.
Kitapla kalın...
136 syf.
·
Puan vermedi
Ruhun Eğitimi, Ahlaki Eğitim ve Pratik Eğitim olarak 3 ana başlık altında ele alınmış olan İmmanuel Kant eseridir.
Kant, günümüz dünyasında da dahil olmak üzere insanlık çağının en büyük filozofu olarak kabul görüyor. Buna sebep olan şey de Kant'ın bakış açısı ve getirdiği yorumların insanın(aslında insanın kurduğu sistemin) istediği şey
Eğitim Üzerine (Ruhun Eğitimi-Ahlaki Eğitim-Pratik Eğitim)Immanuel Kant · Say Yayınları · 20201,722 okunma
Öncelikle mükemmel bir benzetme ile başlamak istiyorum. "Şuraya buraya amaçsızca konan sineğe benzeme." Tam da bana hitap eden bir uyarı cümlesi oldu. Kısacası sarf edilen çaba tek bir neticeye yönelik olmak zorunda.
Tek hedef
Sebat
Düzenli metod
Otokontrol....
Mücadele edilmesi gereken iki düşman: tembellik ve nefse düşkünlük. Bununla
Hikayeyi okurken bir yerde aklıma şu geldi; acaba yazar bir yaşantıdan mı esinlendi yoksa hayal gücünü mü kullanıyor? Sorduğum sorunun cevabını son sayfada aldım. Spoiler vermemek için o kısmı söylemeyeyim ama okuyan çoğu insanın da aklına gelir sanırım bu soru. Hasılı, hikâye bende değişik bir his bıraktı. Zaman zaman kendimde Süheyla'yı bazen de
satranç'ta zweig, yaşadıklarının zihinsel ıstırabını okuyucuya tüm sarsıcılığıyla hissettiriyor. karakterlerin yaşadığı psikolojik çözülme müthiş bir gerçeklikle yansıtılmış. insan beyninin, şiddetli 'maruz bırakılma' sonrasında otokontrol mekanizmasını devre dışı bırakarak, nasıl bir şeye dönüştüğüne adeta gözlerinizle tanık oluyorsunuz.
bence kitaptaki dr. b. karakteri yazarın ta kendisi. tanık olduklarıyla yaşamanın 'rağmen' düzeneği sekteye uğruyor. ve zweig, düşünsel olarak asla uzaklaşamayacağını anladığı dünyayla fiziksel olarak da irtibatı kesiyor.
Ateistler varsa suçu kime yüklemeli?
Kitabı incelemeden önce kitabın yazarı Voltaire'nin dini görüşünü öğrenmek gerek. Voltaire Deisttir. Yaşadığı dönemdeki Klise otoritesinden, Hristiyanlardan, Musevilerden nefret etmiştir.
Voltaire'nin bu kitabı ise Ateizm üzerine bir araştırma değil Ateizm ve Ateistlerin üzerine kusulan nefreti simgeliyor. Voltaire'ye göre bu kainatta her şeyin
183 syf.
9/10 puan verdi
Bu kitabı yarım bırakanlar biraz sabır gösterip kitabı okumaya devam etselerdi, kitabın gerçekten okunmaya değer ve sıradışı bir kitap olduğunu göreceklerdi. Bu kitabın hem dünyada en çok okunanlar arasında olması hem de en çok yarım bırakılanlar arasında olması ilginç bir tezat değil, aslında bunun bir sebebi var. İtiraf etmeliyim ki bu kitabı okumaya başladığım ilk sayfalarda sürekli kitabı yarım bırakma isteğim vardı:)) İlk sayfalarda bunu sık sık yapmayı istedim ama kararlılık gösterip kitabı okumaya devam edince iyiki de kitabı okumayı sürmüşüm diyerek kitabı bitirdim ve iyiki okumuşumlar kütüphaneme severek ekledim...
Hayatı ve insanı çocukların gözünden ele alan kitapları daha bir çok seviyorum nedense... Bu çocukların hayatı ve insanı saf duygu ve düşüncelerle yorumlayabilmelerinden kaynaklanıyor sanırım... Yani çocukların, biz yetişkinlerde oldugu gibi duygu ve düşüncelerini ifade ederken herhangi bir çarpıtıcı zeka ya da duygusal süzgece sahip olmamasından böyle düşünüyorum. Çocuk bir şeyi dile getirirken sözlerinin sonucunun kendisini nasıl etkileyeceğini hesaplayamadığından, bir otokontrol mekanizmasina sahip olmadığından, fikirlerini en katıksız haliyle sunar. Bu yüzden her insan yalnızca çocukluğunda katıksız bir zeka ve duygusal öze sahiptir. Bunu da bu kitapta rahatlıkla görebiliyoruz, işte tam da bu yüzden bu kitabı ben çok sevdim... Herkese de okumasını tavsiye ederim.
İçinizdeki çocuk için okuyun.
Ebeveyn rehber kitabı olarak yazılmış ancak içinizde ki küçük çocuğun hislerini, ihtiyaçlarını duymak ve görmek için de okuyabileceğiniz bir kaynak. Bazı yerlerde ödev niteliğinde yapılması gerekenler var, onları not alıp kendiniz için ya da çocuklarınızla birlikte yapmaya çalışırsanız kitap daha işlevsel olacaktır. En çok zihnimde kalan konular: Meditasyon, derin farkındalık, sessiz zaman, düzenli uykunun faydaları, otokontrol için yapılabilecekler, kaygı düzeyini alt seviyede tutmak için yapılabilecekler listesi.
"Meditasyon" ve "sessiz zaman" kavramları, yurtdışında seviyesi yüksek bir çok eğitim kurumunda odaklanmayı arttırabilmek, zamanda kalabilmek ve anı yaşayabilmek için müfredatın içinde kullanıyormuş. Çocukların ezberleyerek öğrenmelerini değil, özümseyerek öğrenmelerini sağlamak için tercih edildiği üzerinde durulmuş. Çocuk ve ergen bireylerin bulunduğu aile ortamında gördüğü sevgi ve sağlıklı iletişimin, ileride sağlıklı yetişkin olabilmeleri adına ne kadar önemli olduğu sürekli tekrarlanmış.
Kitapta yazılanları sadece çocuklar için yapılması gerekenler diye düşünmemek gerekir, yeni yıl hedeflerimizde koşullar ne olursa olsun kaygı düzeyimizi belli bir seviyede tutmayı öğrenebilmeyi umalım. Öncelikli kendimizle, aile bireyleriyle ve çevremizdeki insanlarla kurduğumuz sağlıklı iletişim, daha huzurlu ve mutlu yaşayabilmemiz için ön koşul hükmünde.
Farkındalık kazanmak isteyenlere tavsiye ederim.
En Büyük Yanılsama: Din
"Medeniyet mutluluğumuzu tahsis eder mi?" gibi soruları Sigmund Freud'a soracak olursak kesinlikle net şekilde 'hayır' cevabını alacağız. Freud'a göre medeniyet insanların tatmin duygusunu sınırlayan, onları mutsuz yapan asli şeydi. Örneğin ben ve bir arkadaşım aynı kadından hoşlanıyoruz, onu çok arzuluyoruz. Fakat kadın beni değil de
İrade Terbiyesi
İrade Terbiyesi, okurken çok etkilendiğim, neredeyse her satırının altını çizdiğim bir kitap oldu. Jules Payot'un 1893 yılında kaleme aldığı eser hakkında Cemil Meriç, disiplin içinde çalışmayı bu kitaptan öğrendim derken; Önemli hukukçu Ali Fuat Başgil ise keşke on sekiz yirmi yaşlarımdayken okumuş olsaydım diyor. Kitabı bir başucu eser
İşin içine çocuklar girince benim için akan sular duruyor. Sanırım okuduğum #stefanzweigkitapları arasında en çok sevdiğim kitap oldu #yakıcısır Uçkuru düşük, istediği her kadını elde etmeye alışmış şımarık #baron , kısa bir tatil için geldiği #avusturyaalpleri ‘ndeki otelde de,kendine yeni bir av arama peşindedir. 12 yaşındaki Edgar da annesi
İnsanın şansı bazen güler bazen gülmez...
"Zengin ve göz kamaştırıcı" olan Şans Müziği, beklenmedik bir mirası çarçur ettikten sonra, iki milyoneri kandırmayı uman Jack Pozzi adında genç bir kumarbazın peşine düşen Jim Nashe'i konu alır. Planları ters tepen Jim ve Jack, yakalanması zor işaretler nedeniyle sözleşme imzalar ve İrlanda'daki bir kalenin kalıntılarından
Albert Camus-Yabancı
Kitabı bir solukta bitirdim. Oldukça hızlı akan, sade ve kolay anlaşılır ifadeleriyle ortalama bir okuyucuyu rahatsız etmeden tüketilen bir şekilde kaleme alınmış,
güzel bir kitap.
Ancak bence;
Bukowsky nin Factotum undaki karaktere benzettiğim Kahramanın, cevresine ve olaylara bakışı ile ilgili gösterdiği kayıtsızlık hali, oldukça ilginç.
Mahalle baskısı denilen şeyin, mahkeme sırasında kendisini sonuna kadar gostermesi, herkes için bir gerçeklik. Bu derece kayıtsız olmanın da yine herkes için, yaşanılan toplumda bir dizi soruna sebep olması, oldukça doğal. Farklı karakter ve kisiliklerin, farklılıklarını gösterme biçimleri yada genel ortalamadan yaptıkları açı, toplumsal reflekse muhatap olabiliyor. Bu sanırım herkes için geçerli.
Kişinin otokontrol becerisi , zekayı kullanma biçimi ve yaşadığı zamanın ruhuna asgariden göstereceği uyum, tamamen bağımsız bir zihinle ve kontrol edilmeyen, umursanmayan, önemsenmeyen gündelik yaşam refleksleri sonucunda karşılaşılabilecek sorunların en aza indirgenebilmesinin de alt metodu.
Camus, karakteriyle biraz da sanki bu sınırların ve genel kabullerin, ezber bozan davranışlarla zorlanması sonucunda nelerle karsilasilabileceginin cevaplarını aramiş gibi. Belki de bu yolla, büsbütün bu tür bakışın reddiyesini sunmuş.
İyi okumalar diliyorum herkese....
