"Son ayrılışımız olabilir sevdiklerimizden. Son görüşümüz, son gülüşümüz... Severken, seslenirken, ararken; son olabilme ihtimalini düşünerek sevmek, seslenmek, aramak gerekir. Her dakikanın ve herkesin ehemmiyetini iliklere kadar hissederek yaşamak esastır. Sonrası pişmanlıktır. Ve malumdur ki son pişmanlık fayda vermez."
Hiçbir bağını hatırlamıyordu ki kendisine acı bir pişmanlık, tedavisi imkansız yaralar vermeden geçmiş olsun.
Pişmanlık duyup ta bir gün ararsan nerdeyim nasılım diye sorarsan...
Bir ayrılık şarkısı seç sessizce çal benim için.
(Şakiro favorim onu çal).:)))
Söyle, nasıl aşarım pişmanlık dağlarını
Yeniden bir Nil olup taşar mıyım çöllere
Kim giydirir başıma tacını nihayetin
Kim takar bileğime hürriyet künyesini
Karada balık gibi nasıl yaşarım, söyle.
Sayfa 16 - E-KitapKitabı okuyor
Cahliye dönemi denk gelince gelen pişmanlık hissi
Kanla, kudretle mest olur; hoyratlığı, ahlaksızlığı, içindeki kötülüğü büsbütün geliştirir; aklı, duyguları kesinlikle doğal olmayan hareketleri yadırgamaz ve sonunda bundan zevk almaya başlar. Bir zalimde hem insanlık, hem de vatandaşlık tamamıyla yok olmuştur; yeniden onurlu bir insan olması, pişmanlık duyup eski hayatına dönmesi hemen hemen imkânsızdır artık. İşin asıl kötü yanı, böyle bir başına buyrukluk kolayca topluluğa sirayet edebilir; kudret, son derece ayartıcı bir şeydir. Toplum da böyle bir etkiye kayıtsız kalırsa, bu alışkanlığın toplulukta kökleşmesi işten bile değildir.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Marquis de Sade ve Marquise de Brinvilliers gibilerini anımsatan bir zevk duyan bazı centilmenler vardı. Bana kalırsa bu duygu, sözü geçen centilmenlerin yüreklerini titreten, hem tatlı hem acı bir duygudur. Kaplanlar kadar kana susamış insanlar vardır. Böyleleri yaradılıştan aralarında hiçbir fark bulunmayan, hatta İsa’nın kanununa göre kardeşleri sayılanların vücutları, kanları, ruhları üzerinde şu ya da bu şekilde sınırsız bir egemenlik kurduklarında, eziyet etmekten bir an geri kalmazlar. Zulüm bir alışkanlıktır; insanda bu alışkanlığın kökleşmesi, sonunda hastalığa dönüşmesi mümkündür. Sarsılmaz inancıma göre, en iyi bir insan bile alışkanlıkla, sanki bir hayvanmış gibi kabalaşıp o derece aptallaşabilir. Kanla, kudretle mest olur; hoyratlığı, ahlaksızlığı, içindeki kötülüğü büsbütün geliştirir; aklı, duyguları kesinlikle doğal olmayan hareketleri yadırgamaz ve sonunda bundan zevk almaya başlar. Bir zalimde hem insanlık, hem de vatandaşlık tamamıyla yok olmuştur; yeniden onurlu bir insan olması, pişmanlık duyup eski hayatına dönmesi hemen hemen imkânsızdır artık. İşin asıl kötü yanı, böyle bir başına buyrukluk kolayca topluluğa sirayet edebilir; kudret, son derece ayartıcı bir şeydir. Toplum da böyle bir etkiye kayıtsız kalırsa, bu alışkanlığın toplulukta kökleşmesi işten bile değildir. Kısacası, bir insana kendi benzerine fiziksel ceza verme hakkının tanınması topluluğun yaralarından biridir; bu yara bir yandan o topluluktaki özü ve vatandaşlık duygusunu kemirirken, öte yandan önüne geçilmez bir düzensizliğe de yol açar.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
"İyi bir insan olmak için bütün çabalarıma rağmen nereden kaynaklandığını çıkaramadığım bir pişmanlık içimi karartıyordu. Hiçbir şey yapamadığımız halde suçlanmak ancak rüyalarda yaşayabileceğimiz bir korku çeşididir. Bu endişeyi çok sık hissediyordum."
Sayfa 140 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
Her şeyi zaman varken yapmak gerek. Geciktirilmiş sözler, askıya alınmış hayaller, ertelenmiş itiraflar, gerçekleştirilmeyen buluşmalar; bir gün hepsi size pişmanlık olarak geri dönmeden önce, henüz vakit varken..
Ama bence, Süreyya'nın geçmişini umursamayışımın tek nedeni benim de kendime ait bir geçmişimin olmasıydı. Pişmanlık nedir, çok iyi bilirdim.
Sayfa 165Kitabı okuyor
Pişmanlık
Kelimelerin tadını unutacak kadar uzun süre susarım ve birden bent yıkılır, içimde ne varsa, tuttuğum ne varsa boşaltılırım, bitmek tükenmez bir gevezelik başlar; daha çenemi kapamadan pişman olmuşumdur bile.
Sayfa 55 - İsyanKitabı okuyor
Demedi deme
Korkuyorum belki yarın geç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Yaralıya yol gözlemek güç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Kar yağar, çığ düşer yollar açılmaz.
Seller iner derelerden geçilmez
Senet yoktur ömre vade biçilmez
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Can kuşu kafeste durmaz demişler
Kaçan kuş kafese girmez demişler
Son pişmanlık fayda vermez demişler
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Pişmanlık , insanin kendi tanımında duyduğu
rahatsızlıktır.Tövbe insanın bir önceki tanımını reddetmesi
kendisini yeniden tanımlamasıdır. Eğer davranışları insanı
pişmanlığa ve tövbeye değil, hoşnutluğa götürüyorsa
insan kendi tanımına sahip çıkıyor demektir. İnsanın
doğru yaptığına inanması, kendi hakkındaki tasavvurun
doğruluğuna inanmasına eşittir.
Sayfa 107Kitabı okudu
Pişmanlık duyulmayan geçici bir heves; kaçınılmaz, hoş bir zorunluluk; kan dolaşımı; nefes almak gibi bir şeydi bu.
Sayfa 260 - Timaş yayınlarıKitabı okuyor
