Sümeyye
@quovadiiss
J'veux disparaître.
Türkçe Öğretmeni
1995
176 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
• bir gün karanlığın olmadığı bir yerde buluşacağız.
yaralarımı saklamanın yolu, bir başkasının yarasını kanatmaktan mı geçiyor?
Okur Takip Önerileri
benim kimsem yok. benim, kendimden başka kimsem yok.
her daim olduğu gibi.
ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu. daha iyisini de bulamadım, göremedim, kimse de göstermedi.
dünya ne ise oydu;
ben ne isem o oldum
-uyuşamadık.
hepsi bu.
hatırladığım zamanlar içimde her şey altüst oluyor, kendimi batmak üzere olan bir gemi gibi hissediyordum. her şey çatırdıyordu ve ben duyuyordum, biliyordum.
insan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.
birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. insan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.
kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. canım insanlar! sonunda bana, bunu da yaptınız.
evet, çekiliyor sularım, azalıyorum, seyreliyorum. biliyor musunuz, artık bunu o kadar da dert etmiyorum. çalkantılar yaşıyor, bir iyi bir kötü oluyorum ama artık bunu o kadar da dert etmiyorum.
şükürler olsun yalnızlığa ki gözün baskısını kaldırdı, bedenin yakarışlarını, tüm yalanlar ve söz dizileri gereksinimini kaldırdı.
kaçarak son vermeyi umar acılarına
an be an tükenen biri gibi;
çünkü gerçekten güçsüzdür ölemeyen kişi.
durduğu yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa, parçalana parçalana gitmenin büyük doğruluğuna inandırmıştı kendini.
ruhun gerçekten karanlık içinde olduğu bir gecede, saat her zaman sabahın üçüdür.
kelimeler duygularıma yetişemiyor ve yetersiz kalıyorlardı.
