[Spoiler içerebilir]
Kitabın edebi dilini, akıcılığı ve sizi hemen içine çekmesini bir kenara bırakıp yorum yapacağım çünkü o konuda çok başarılı olduğu aşikar. Elio’yu okumayıp Elio oluyorsunuz bir yerden sonra, Oliver’ın akşam yemeğine katılıp katılmayacağını korkuyla siz bekliyorsunuz, mayosunun rengine göre ruh halini siz çözümlüyorsunuz. Ancak kitabı okurken de filmi izlerken de aradaki yaş farkı ve Elio’nun henüz 17 yaşında olması beni gerçekten çok rahatsız etti. Oliver bir nevi ondan faydalandı gibi düşünüyorum. Onun için bir yaz kaçamağıydı belki ama Elio için her şeydi. Aradan geçen 15 yılda Oliver’ın evlenip bir yuva kurmasına karşın Elio’nun hâlâ tam olarak “geçmedi” demesinden bunu çıkardım en azından. Onun dışında ne şeftalinin başına gelenler rahatsız etti beni ne de başka bir şey. Kitap da film de çok güzel atmosferlerde geçiyor. İki erkek öpüşüyor ve dünyanın sonu gelmiyor; öfkeli ebeveynler, şantajlar, homofobi yok. Çok doğal ve çok tatlı. Elio acı çekiyor ama çektiği şey her 17 yaşında gencin çektiği türden bir aşk acısı, abartılı bir dram yok. Ayrıca tam bir “overthinker” olması, her hareketini defalarca düşünmesi, Oliver’ın her gülüşünden anlamlar çıkarmaya çalışması çok gerçekçi. 
Adınla Çağır Beni 
André Aciman
Uygarlığın Ayak İzleri 1: Rönesans'tan Barok Dönem'e Sanat DehalarıCelil Sadık · Epsilon Yayınları · 2019872 okunma
9. HARİCİYE KOĞUŞU, Peyami Safa
Hayatın Uğraşmayıp Başından Savdığı İnsanların Romanı:
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Fyodor Dostoyevski 'nin 
Yeraltından Notlar 'ı varsa 
Peyami Safa 'nın da ''Bodrum Katından Notları'' var . . .
Gaz lambasını yakıp merdivenlerden yavaş yavaş ''Bodrum Katı''na doğru inelim . . .
Bu roman, sadece 15 yaşındaki hasta bir gencin hastane
Fransız edebiyatı için toplumsal gerçeklik alanında bir devrim
