Sanırım hepimizin hikayelere ihtiyacı var, hayata devam edebilmek için hikayeler uyduruyoruz.
Ve sanırım uzun zaman önce büyük öyküler vardı. Öyle büyük öykülerdi ki, tüm hayatını onlarla geçirebiliyordun. Tanrının ve Kaderin Güçlü Elleri. Aydınlanmaya yapılan yapılan yolculuk. Sosyalizm Yürüyüşü. Ama hepsi öldü ya da dünya yaşlandı, bunadı ve tüm bunları unuttu. O yüzden şimdi hepimiz kendi öykülerimizi uyduruyoruz. Küçük öyküler. Farklı şekillerde. Ama her birimizin bir tane var.
Kadınların özgürleşmesinden söz edildiğinde hep Süreyya Ağaoğlu'nun yazdığı bir kitabı hatırlarım. Böyle Bir Hayat Geçti adlı kitapta Süreyya Ağaoğlu çok ilginç bir olaydan söz eder. Kendisi Hukuk Fakültesini bitirdikten sonra , yine hukuk alanında ilk doktara yapanlardan bir başka hanımla birlikte Ankara'da bir bakanlıkta çalışmaktadır. İşlerini
Prof. Dr. Catherine BurillKitabı okudu
Titreyen ellerini uzattı.
Benimkilere.
Ellerimi tutup yalvaran gözlerle baktı.
"Söylesene, Jimmy" dedi.
Elleri daha şiddetli titremeye başlamıştı.
"Bunca zaman neredeydin?"
Sesi acı dolu ama yumuşaktı.
"Neredeydin?"
Boğazımda bir şeyler düğümlendi. Konuşamıyordum.
Sonunda boğazımda düğümlenen kelimeleri tanıdım.
"Seni arıyordum."
Bunu, bütün hayatım boyunca bildiğim en önemli gerçekmiş gibi söylemiştim.
Başıyla onaylayarak inancıma karşılık verdi.
"Ben de öyle düşünmüştüm."
Ellerimi ellerine çekti, uzandı ve parmaklarımı öptü.
"Ne diyeceğini her zaman bilmişsindir, değil mi, Jimmy?"
"Evet" dedim. "Sanırım bildim."
Sayfa 67Kitabı okudu
"Yaprak çoktan düştü yere.
Kış geldi tenim kurudu,
Ayaz vurup bile vurdu ellerime.
Yürüdüğümüz yollardan yolumu çevirir oldum,
Beklediğim duraklarda gölgen kalmış,
Dönüp de bir bakamam.
Yağmur ıslatır saçlarımı
Saçlarım omzuma dayandı,
Atıp da elimi toplayamam.
Islanır öyle yüzüm sızlar yağmurdan,
Sanırım ağladığımı da anlamam.
Yaprak çoktan düştü yere,
Deli düştüm kadınım
Kahır vurdu,
Kalkamam.
İçmekten mi bilemem ama
İçince de anlatamam.
Anlatamam ya…
Bir tutam saç kaldı,
Kokun gitmesin diye açıpta koklayamam…”
Koray Avcı
İnsanı sevmekle başlar her şey. Öyle bir memlekette yaşıyoruz ki, birbirimize etiketler vurmaya başlıyoruz. İnsanları yaptıkları işleri, giyimleri, konuşma tarzları / otobüste oturmaları ile yargılamak, bu ülke insanının en büyük ahmaklığı. Başkalarının saçmalıkları ve eksikliklerinden tiksinerek sanırım kendimize ifade edemediğimiz aptallıkları örtüyoruz. İç huzur çok önemlidir. İnsanın içi huzuru yakalaması için, bu hayatı hem kendisiyle hem çevresiyle yaşamayı bilmesi gereklidir.
Sayfa 64 - Okuyanus 2. baskıKitabı okudu
Chartrad derin bir nefes almıştı.
''Ben bu kadir-i mutlak ve esirgeyen olayını anlamıyorum.''
Camerlengo gülümsemişti. ''kitab-ı mukaddes'i mi soruyorsun?''
''Çalışıyorum.''
''Aklın karıştı çünkü incil Tanrı'yı kadiri mutlak ve iyiliksever olarak tarif ediyor.''
''Kesinlikle!''
''Kadiri mutlak...İyilikseverin anlamı Tanrı'nın her şeye
