Italo Calvino'dan okuduğum ilk kitap ve diline, anlatımına bayıldım! Daha ilk cümlesinde beni içine çekti ve aldı götürdü. Daha önce böyle bir kitap okumamıştım, herkes bu tarzı sever mi bilmiyorum ama ben çok beğendim.
Kitabın ismi tamamlanmamış, yarım kalmış hissi veriyor. Kitabın içeriği de böyle. Yarım kalmış, tamamlanmamış romanlar. Okumanın, kitapların peşine düşmek; farklı hikayelere savrulmak ve hepsinden farklı zevkler almak. Yazmak ve okumak eylemi, bunların okurlar üzerindeki etkileri.
Okumak üzerine okuduğum en farklı ve en keyifli romandı. Kesinlikle diğer kitaplarını da okuyacağım.
"Italo Calvino'nun Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu adlı yeni romanını okumaya başlamak üzeresin. Rahatla. Toparlan. Zihnindeki bütün düşünceleri kov gitsin. Seni çevreleyen dünya bırak belirsizlik içinde yok oluversin. Kapıyı kapasan iyi olur; öte yanda mutlaka çalışmakta olan bir televizyon vardır. Hemen seslen ötekilere: "Hayır, televizyon seyretmek istemiyorum!" Sesini yükseltmezsen duyamazlar seni. "Kitap okuyorum. Rahatsız edilmek istemiyorum!" O gürültü arasında seni işitmemiş olabilirler, daha yüksek sesle söyle, bağır hatta: "Ben, Italo Calvino'nun yeni romanım okumaya başlıyorum!" Bunu söylemek istemiyorsan, seni huzur içinde bırakmalarını umut edelim. "
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
