Dünya tehlikeli bir yerdi ve bazen kötü şeyler olabiliyordu ama hayatını yaşamaktan başka yapabileceğin bir şey de yoktu. Ve yaşadığın sürece, yaşamın keyfini çıkarmamak aptallık olurdu.
Güneyde, sevgi ve dostluk kanunu altında, özel mülkiyete ve kişisel duygulara saygı beslemek yeterliydi. Ama kuzeyde, sopaya sopa, dişe diş kanunu altında, bunları hesaba katan aptallık eder ve başarıya ulaşma konusunda hep yaya kalırdı.
Üstüne üstlük bu hırsızlık var olmak için verilen acımasız mücadelede anlamsız bir şey, bir engel olan ahlak anlayışının çökmesini ya da parçalandığını da gösteriyordu. Arkadaşlık ve sevgi yasalarının hüküm sürdüğü Güneyde kişisel duygulara ve özel mülke saygı göstermek iyiydi, ama sopa ve diş yasalarının işlediği Kuzeyde böyle şeyleri ciddiye alan aptallık etmiş olurdu, bunlara uyduğu takdirde ayakta kalmayı başaramazdı.
Sayfa 25 - SOPA VE AZI YASASIKitabı okudu
Bugün günlerden eskiler, yine. Unutmayı çok deniyorum. Hayatım boyunca hep denedim. Fakat unutmak diye bir şey sahiden var mı? Bilmiyorum. Nasıl unutulur iyilikler, kötülükler, anılar, acılar... Böyle bir güce kim sahip ki. Öyle kolay değil işte. İnsan yaşadıklarını unutamıyor. Mesele kişiler değil, mesele; o kişilerden arta kalanlar. Mesele;
Nefret aptallık ; sevgi bilgeliktir
#Bertrand Russell
aşk aptallık mı, evet mi:)
Âşık olmak her zaman aptallıktır, gerçeklere göz kapatmaktır, zorlayıcılıktır ve çocukluktaki sevgi nesnelerine aktarılmıştır,
Sayfa 91
Yüreğimde size karşı sevgi var... Nedense tüm benliğimle bana yakın olduğunuzu hissediyorum. Bana yardım edin, yoksa bir aptallık yapacak ve kendi hayatımla oynayıp berbat edeceğim.
Sayfa 20
