Kimse kimsenin çocuğuna karışamaz, terbiye vermeye kalkamaz o ayrı bir konu.
Fakat kimse kimsenin şımarık, arsız,
kontrolsüz çocuğuna da toplum içinde
tahammül etmek zorunda değil!
Özgür çocuk yetiştireceğiz derken uyumsuz, kuralsız, sınırsız çocuklar yetiştiriyoruz. 🕊️🙄
#Nermin Elmas
Şimdi söyleyeceklerim muhtemelen bazılarının hoşuna gitmeyecektir. Huysuz, mutsuz, şımarık ve doyumsuz çocukların sebebi onlara hayır diyemeyen, kural ve sınır koymakta zorlanan ebeveynlerdir. Yoksa hiçbir çocuk bu şekilde dünyaya gelmez. Çocuğun davranışı aile içinde şekillenir ve her çocuk ailesinin yansımasıdır.
Ruhumuza Üfleyelim (Okur musunuz )
İnceden ruhumuza üfleyelim, hayallerimiz sınırlarımızı aşmaya başlasın... Bugün doruklarımıza kadar özgürlüğü hissedelim. Bir köşeye geçip utangaç çocuk edasıyla dizlerimizin uzerine çökmeyelim. Şımarık çocuk edasıyla özgüvenimizi gösterelim etrafımıza... Paslı ruhumuza üfleyelim, paslı zerrecikleri bir yerlere savuralım. Asık suratimize, tatlı
Dikkat!! Fena halde yaşanmışlık içerir :)
4 yıl önce hiç bilmediği bu yerlere gelen ve hiçbir pişmanlığı olmayan bana, beni anlatan bir kitap, Hakkari'de Bir Mevsim. 
zeyneb ile buralardan gitmeden okunacaklar listemizde olsa da, bir kitap buluşmasında okuruz diye niyetimize aldığımız ve Sayın 
Semih Doğan
Bir kızın düşünceleri ~~
Biraz eski anılarımdan bahsetmek istiyorum...
Mesela çocukluğumdan ;
Çocukluğuma dair hatırladığım en net şeylerden biri , çok afacan bir kızdım.Ne bileyim uslu bir çocuktum aslında...Annemi hiç üzmezdim.Babam ben küçükken Adana'da çalışıyormuş...Biz anneannemgilde kalırdık.
Ben hatırlıyorum.Baleye yazılmıştım , çok severek de yapıyordum.Özel bir ana okuluna yazılmıştım.Ve sürekli etkinlikler olurdu , tiyatro , sinema vs. Anneannemgil göndermezlerdi . Yani hepsine gitmemi istemezlerdi.Ama babam her istediğimi yapardı.Bende hep ''Babam olsa gönderirdi.''derdim.Onlarda kıyamaz yollarlardı.Aslında her istediği olan bir çocuk değildim.Her istediğim yapılmazdı.
Dedim ya babam hep yapardı diye aslında pek de öyle değil..
Nasıl mı ? Şöyle.
Ben bir şey istediğim zaman o istediğimin olması için önce o şeyi hak etmem gerektiğini öğrettiler bana daha küçükken. Yani babam bana hep derdi ki ''Eğer istiyorsan önce ona ihtiyacın olmalı , eğer ihtiyacının farkındaysan da önce onu hak etmelisin Selma ''Derdi. Ve ben hep hak etmeye çalıştım.
Ne bileyim hiç pahalı isteklerim olmadı.Hiç gizlim saklım olmadı. Küçücük şeylerde bile mutlu olmasını bilirdim.
Annem hep şımarık olduğumu söylerdi. Aslında şımarık değil de ne bileyim şey gibi kendimin özel olduğunu hep hissetmek istedim.
Yani ben , beni , ben olduğum için sevsinler istedim.
Diğerlerinden üstün olmak göze batmak değil de...
Ya da altta kalıp ezilmek de değilde.
Ben bu olmak istedim ya, Papatya olmak istedim.
Selma olmak istedim.
Annemin zillisi,
Babamın kızı ,
Kardeşimin ablası...
bu yani hiç olmadığım biri olmak istemedim.
Ben sadece bu şekilde kabul görmek istedim...
~Papatya...
04.05.21
Seni sevmiyorum dünya… Sevmiyorum işte. Nefes alamıyorum ben. Bilirim Yaratan’ın ayinesidir her halin. Rengarenk boyamıştır sanatıyla tüm kainatı. Binlerce âlemdir hem de. Tüm âlem şükrederken hal diliyle, bazen bilmek de yetmiyor sanki. Kalpleri evirip çeviren bilir elbet hikmetini de, yüreğimdeki küçük kâinat var ya; nefes alamıyor işte.
Şimdi söyleyeceklerim muhtemelen bazılarının hoşuna gitmeyecektir. Huysuz, mutsuz, şımarık ve doyumsuz çocukların sebebi onlara "hayır" diyemeyen, kural ve sınır koymakta zorlanan ebeveynlerdir. Yoksa hiçbir çocuk bu şekilde dünyaya gelmez. Her çocuğun davranışı, aile içinde şekillenir. Acı ama gerçek!