“Başka bir gezegene, oradaki kayaların yapısını incelemek için araç gönderebilecek kapasiteye sahip bu şizofrenik insanlık, milyonlarca insanın açlıktan ölmesini umursamayabiliyor. Mars’a gitmek, yanı başındaki komşuya gitmekten daha kolay görünüyor.” Demiş Jose Saramago 1998 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü aldıktan sonraki konuşmasında. Aslında
YouTube kitap kanalımda Beyza Alkoç'u ve 3391 Kilometre kitabını okumadan ölebilirsiniz dedim: ytbe.one/2Ia6xxuNANg
Bu kitap yorumuna yazar Beyza Alkoç'un Karantina serisine yazdığım kitap incelemesi için kendi Instagram hikayesinde paylaştığı düşüncelerini göstererek başlamak istiyorum:
Çok yorucu bir okumadan geldim, kitaba dair ne anlatabilirim diye düşünüyorum dünden beri.
Kitabın “e” harfi bulundurmayışı, çevrildiği diğer dillerde de “e” harfi kullanılmadan çevrilmiş olması tam bir reklam kampanyası olmuş. Yazarın bunu “Auschwitz” kampında “kaybolan” annesine ithafen yazdığını okumayan da kaldıysa tekrar belirtmiş olayım. E
Neva Bulvarı 1831-1834 yılları arasında yazılmış, 1835 te yayınlanmıştır.Neva Bulvarı, çok güzel bir şekilde detaylı bir biçimde Gogol un özel anlatım biçimiyle uzun uzun anlatılır.Daha sonradan iki olay çıkar karşımıza.İki adam ve iki güzel kadın takibi konusu.Bir hayal,bir gerçek.Bir duygusal, bir çapkın adam.Piskaryov un hikayesi gerçek bir
Antipsikotik ilaçların ortaya çıkışından önceki dönemde, aşırı katı, psikotik-olmayan obsesif kompülsif kişi ile çok az savunma kullanabilen paranoid şizofrenik arasında ayırıcı tanı koymanın tek yolunun, söz konusu hastayı korumalı bir odaya yerleştirmek ve ona artık güvende olduğunu ve rahatlayabileceğini belirtmek olduğunu söylediler. Bu uygulamayla, hasta, obsesif savunmalarını geçici olarak devre dışı bırakmaya davet edilmiş olur; bu durumda, şizofrenik kişi paranoid hezeyanları hakkında konuşmaya başlarken, obsesif kompülsif kişi hemen odayı temizlemeye girişecektir.
İnsanın yalnızca kendisinin olmasının bir yolu var mıdır acaba? Bir başkasının hakkındaki düşüncelerinin ona mutluluk ya da üzüntü vermemesinin, içinde bir “öteki” oluşturmaya mahal vermeyecek kadar kendisi olabilmesinin bir yolu.
***
Dostoyevski’nin başyapıtı olarak bahsettiği ikinci kitabı
Öteki , ömrü boyunca kendinden beklenen adam olmaya
Yer Norveç'in başkenti Oslo, yıllardan 1942 ve şehir Nazi işgali altında. Norveçli bir Yahudi olan kütüphaneci kız Anna Sophie, Nazi askerlerinden kaçarken boynundaki tılsımlı madalyon sayesinde duvarın içerisinde kaybolur. Anna Sophie, tam yetmiş beş yıl boyunca hiç yaşlanmadan duvarın içerisinde hapsolur ta ki, psikolojik sorunları olan Türk
Sevgili kitap dostları, zorlu bir seriye sonundan, yüzmesini bilmeyen birinin denize derin bir dalışla girmesi gibi başladım. Umarım eksiksiz tamamlarım.
Önce biraz
Marcel Proust ...
Kayıp Zamanın İzinde adlı yedi ciltten oluşan roman; annesi zengin bir Yahudi ailenin kızı, babası koleranın nedenlerini bulmaya
YouTube kitap kanalımda Miguel de Unamuno'nun kitaplarını hangi sırayla okumamız gerektiğinden bahsettim: ytbe.one/_xHgWiYVI4o
Sartre'a göre insan varoluşunu "dünyaya atılarak, orada acı çekerek, savaşarak yavaş yavaş kendi belirler."
Ritter'a göre insan varoluşunu "köklerinden kopmayla, temelini yitirmeyle,
” Bana aşk ,para ,inanç ,şöhret ,adalet yerine gerçeği verin."
Henry David Thoreau
Gerçekliğe Düşler Üzerinden Ulaşmak.
Kitabı anlayabilmek için yazarı, yazarı anlayabilmek için dönemin Sovyetler Birliği devletinin Totaliter rejimini yani Stalin Rejimini tanımak gerekiyor.
Rusya’da 1917 yılında Bolşevik devrimi sonrasında Lenin öldükten
"Ama günümüzde kim az ya da çok şizofrenik değil ki? Kim bir seferinde gözlemlendiği ya da gözetlendiği hissine kapılmadı ki? Kim bir seferinde bir spikerin haberi sunarken kendisinden bahsettiğini düşünmedi ki? Kim bir seferinde başkalarının düşüncelerimizi okuyabildiğini hissetmedi ki? Kim bir seferinde eylemlerimizden bahseden ya da bize emirler veren sesler duymadı ki? İlk taşı bedensel etki ya da duygusal yoksullaşma ya da neşeli ve depresif distimi deneyimleri yaşamamış olan atsın."
Sayfa 11 - Çınar Yayınları Kasım 2020, 1. BaskıKitabı okudu
Jose Saramago’ nun okuduğum ilk kitabı. Aslında kitabın bir olay örgüsü etrafında döneceğini tahmin etmemiştim. Kişisel gelişim kitabı olduğunu düşünmüştüm. Yazar bir gün kafede otururken herkes bir anda kör olsa nasıl olur diye düşünüyor ve bu çarpıcı eser ortaya çıkıyor.
Eserde yaşanılan yer, ülke belli değildir. Aynı zamanda karakterlerin de
Çexovun qısa hekayələrindən biri olan Kara Keşiş əsərində gənc alim Kovrinin həyatının müəyyən dönəmləri və sonu ilə tanış oluruq.Əsərdə dörd əsas xarakter var:Kovrin,həyat yoldaşı Tanya,onun atası Yegor Semyoniç və hekayəyə adını verən Kara Keşiş.
Əsərdə Kovrinin dahilik və dəlilik arasındakı sərhəddə dayandığının,bəzən bir tərəfə,bəzən isə digər tərəfə daha çox yönəldiyinin şahidi oluruq.Çox düşünən və çox çalışan əsas xarakterimiz tez-tez xəyali keşişlə görüşür,söhbətlər edir.Kovrinin keşişin real olmadığının bilincində olması da buna hər hansı psixoloji xəstəlik və ya şizofrenik bir hal kimi baxmağımıza mane olur.Keşişlə görüşdüyü hər an Kovrin özünü daha xoşbəxt hiss edir.Keşişin verdiyi suallar və tam olmayan cavablar düşünən insanın yaradılışla bağlı sorğulamalarına uyğun şəkildə qurulub.Suallar verilir,lakin əsaslı və tam əhatəli cavablar yoxdur.Bu mənada keşişin fəlsəfi bir obraz kimi hekayədə yer aldığı düşünülə bilər.
Hekayənin hansı hissəsində Kovrinin dəli,hansı hisəsində dahi olduğunu müşahidə etmək maraqlı idi.Sonda yazar çox yüksəlmiş personajın necə düşdüyünü,bitdiyini ustalıqla təsvir edir.
Hekayədə zaman və məkan anlayışlarında ciddi problem hiss etdim.Hadisələr arasındakı keçidlər çox ani və sürətli verilir.Həmçinin əsas xarakterlərin uşaqlığına,travmalarına,yaşadıqlarına toxunulmaması bir qədər əksik təəssürat yaradır,personajın gözündən hadisəyə baxmaq mümkün olmur.Bunu Altıncı Koğuşda da hiss etmişdim,konkretlik Çexovun kiçik hekayələrinin spesifik xüsusiyyətlərindəndir deyəsən.
Kara KeşişAnton Çehov · İş Bankası Kültür Yayınları · 20226,8bin okunma