Çünkü Oğuz Atay'ı da okudum. Seni de tanıdım...
Diyebilirsin ki bir insanı fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın belki de çok az... O zaman şöyle demeliyim... Seni az tanıyorum... Az...
Sen de fark ettin mi? Az dediğin küçük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece 2 harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri Başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi.
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorumi demek, seni kendimden çok biliyorum demektir. Bilmesem de öğrenmek için her şeyi yaparım demektir. Belki de az her şey demektir. Ve Belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir.
Sayfa 349Kitabı okudu
Hadi oradan! Son sözler yeterince laf edememiş aptallar içindir!
Hava kötü dediğimde sadece havadan söz etmediğimi anlamak bu kadar mı zor? İlle de, ben bu hayattan bıktım, türünden sözler mi söylemeliyim? İşim çok dediğimde, bana sahip çıkacak bir erkeğe ihtiyaç duyduğumu anlayacak biri... Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz? Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra, sarılmanın ne anlamı kalır!
Sayfa 15Kitabı okudu
SÖZLER, YAPRAK
bazı sözler karanlıkta söylenir, diyorum uykularımın birinde
bazı sözler hiçbir zaman, diyorum kendi sesime uyanırken
bazı sözler karanlıkta söylenir
bazı sözler hiçbir zaman
diyorum armaların birinde
öyledir, iki yanı ağaçlı yollar, arasından
geçip gitmektir şiir
ağaçla, yolla, ne tarafa
ve hangi zaman
imgenin şiddetiyle çoğalır anlam
parçalana parçalana
geçtiğimiz yollardan
onca yaprak düşer
birkaç şiir kalır yalnızca
o derin ağaçlardan
kendi sesimize uyandığımız rüyalarda
İnsan eşref-i mahlukattır derdi babam
Bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
Ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
Bu söz yüreğime kadar alçaldı
Celladıma Gülümserken
Hayyam hiç öyle insan kaçkını birisi değildi. Şu sözler onun değil miydi zaten: "Istıraptan belin büküldüğünde,dünyanın üzerine ebedi bir gece çöksün istediğinde, yağmurun ardından ışıldayan yeşilliği düşün,düşün bir çocuğunun uykudan uyanışını."
Sayfa 103Kitabı okudu
NANELİ VE KAHVELİ ÇİKOLATA
E- birbirimize tatlım diyecek kadar olgun degiliz henüz
K-sanırım an meselesi birbirimize tatlım dememiz
E-sana cıkma teklifi etmeye hazırım ama güzel sözler
bakıslar ve dokunuslar asıl eglence bu
K-mesela 100. günümüze kadar günleri saymak
cok cocukca su günler moda degil
E-sadece gülümse
hazırmısın agızda yavasca
Pangloss: Üstad, bize insan adlı bu tuhaf hayvanın neden yaratıldığını söylemenizi rica etmeye geldik.
Derviş: Sen buna niye karışıyorsun, senin işin mi bu?
Candide: Ama sayın efendimiz, dünyada korkunç fenalıklar var.
Derviş: Kötülük yada iyilik olmuş bundan ne çıkar? Sultan, Mısır'a gemi yolladığı zaman içindeki farelerin rahat olup olmadıklarını düşünür mü?
Pangloss: Öyleyse ne yapmalı?
Derviş: Çeneni kapatmalısın.
Pangloss: Sizinle biraz sonuçlarla nedenler hakkında mümkün dünyaların en iyisi, fenalığın kaynağı, ruhun niteliği ve sonsuz uyum hakkında tartışaçağım diye seviniyordum.
Derviş bu sözler üzerine kapıyı yüzlerine kapattı.
