Mirza Tazegül...SEVGİLİ
Asma suratını sevgili, dönsen de yüzünü. Sözcüklerden ok yapıp tam göğsüme nişan alma sevgili, esirgemesen de sözünü. Kahveye kırk yıl hatırı var demişler ya sevgili, seninle kaç kahve içmişliğimiz var... Hatır, ahte vefa, kıymet bilme diye bir şeyler vardı, hatırlıyor musun sevgili…
Ne benim sende bitmişliğim, senin bende bitmen
BİR YİĞİTLİK ÂNI
Dostoyevski, Petersburg, Semenowsk Alanı
22 Aralık 1849
Gece yarısı uykusundan uyandırıp sürüklediler onu,
Kılıç şakırtıları duyulur hapishanenin avlusunda
Ve buyurgan sesler; bu bilinmezlikte
Titreşir korkutucu gölgeler birer hayalet gibi.
İleriye doğru itiyorlar onu ve derin bir dehlizden geçiliyor
Uzun ve karanlık, karanlık ve
Can YayınlarıKitabı okudu
Öyle ya güzelim!
Ne kadar uzun olursa olsun ömür, gelip bir anın yanı başında seraba dönüşüyor, tükeniyor.
Hep, bu anı uzaklarda bir yere iteleyerek avunduk, meçhul zamanlara saklayarak oyalandık.
Oysa, her an bir önceki anın ölüsü değil miydik? Ve sen ve son an...
Diğer anlardan hiç farklı değilmiş. Geride ister bir yıl, ister bin yıl
undefinedKitabı okudu
"Gözümdeki damlalar , içimde kuduran nehirlerin zerrecikleridir. Gidişin öğretti bana ; bazı aşklar aşka ihanettir ! Ben ağlarım içten ve sessiz.Sen , sana suskun sözlerimi gözlerinden iç.Her ayrılık her yarada aynı kanamazmış diyorum, derdimi dillendiriyorum;anlayan dinlemiyor ,dinleyen anlamiyor.Yine ağlıyorum yine kanıyorum. Soranlara gözlerden akan kalbin kanı diyorum."
İnsanın kürsüsü
suskun yüreğindedir ..
Geveze aklında değil.
Ve yazmak
yürek dilinin sessiz eylemidir....
Açelya 2. - Son
ASLI – On dakika oldu mu?.
KAMİL – Ne yaptın kızım içinden mi saydın?.
SELİN – Ben saydım. 10 dakika oldu Doktor Hanım.
DERİN – Neyim var?.
PSİKOLOG – Biraz tansiyonunuz yükseldi sanırım.
DERİN - Açelya! Kaçma!. Yoruldum… Sevgini hissetmiyorum, yokluğuna susuyorum. Dilim,
kalbim, gözlerim hep kurudu. Durmayacaksan kes ipimi!. Ben senin, yokluğunu
Ne kadar dönüp dolaşsam, yine de
Hep o çıkmaz sokaktayım çaresiz
Bir umut kırıntısı gözlerimde
Yürüyorum durmadan, dalgın, sessiz
Sokak o sokak, bense ben değilim
Sanki bin yıllar geçmiş aradan
Boşlukta bir şeyler arıyor elim
Suskun savaş!
"Sustu ve bekledi, tatlı dil ve güler yüzlülüğün suskun savaşına, sessiz sabır mücadelesine her gün yeniden koyuldu."
Sayfa 120
Halk arasında suskun ve sonsuz bir acı vardır:İçine dönük sessiz bir acıdır, konuşmaz. Ama bir de patlayan türden bir acı vardır; Birden gözyaşlarına dökülür ve sonrasında ağıta dönüşür. Özellikle kadınların acısı böyledir. Yine de bu sessiz acıdan hafif değildir. Ağıt, insan yüreğini daha çok yaralayarak avutuyor. Bu tür bir acı, avuntu da aramaz; bir türlü dinmek bilmeyen bir duygu ile beslenir. Ağıt da durmaksızın yarayı deşme gereksinimidir yalnızca..
Atlantis Yayınları
