"Herkes ibne olmuş bu aıemde. Polisi de ibne, sarhoşu da ibne, esrarkeşi de ibne. Hiç erkek kalmadı mı lan bu şehirde?"
Penceredeki kadınKitabı okudu
Senin aşkının derdiyle hasta oldum. Döşeklere döşendim. İşte hayatımın kalanından da ümit kalmadı. Eğer tatlı canımın dudaklarıma kadar gelmiş olduğu şu anda, sen dudaklarını dudaklarım üzerine koyarsan sonsuz hayat bulurum yoksa böyle kıvrana kıvrana can verir giderim...
Sayfa 72Kitabı okudu
İşte düştü maskeniz eski günler kalmadı
Bizde değer ölçüsü sizde değer kalmadı
Siz böyle uluorta "namusluyum" dedikçe
Lügat kitaplarında namusa yer kalmadı
Oyun
Geçiyor ömrümüzden ağır ağır
Bir kağnı gıcırtısıyla seneler
Eski dostlar unutuldu zamanla
Unutuldu en aşina çehreler
Seyirciler dağılınca bütün
Kalmadı eski güzelliği ömrün
Aşkın bizi terkettiği gün
Düşüp paramparça oldu gölgeler
İster cehennem, isterse cennet olsun
Çaldı saati son yolculuğumuzun
Söndü ışıklar, bitti bu oyun
İnsin artık, insin perdeler.
Sayfa 26
Atama haberi beklerken
Ben bekledim ve yaşlandım.
Dizimde takat kalmadı,
Saçlarım kederli bulutlar gibi ağardı,
Derim buruştu, gözlerimin feri söndü, ben bekledim.
Umudumu yitirmedim ama biraz gölgelendi inancım.
Sayfa 107Kitabı okudu
Sevgilerimizi söyleyemez olduk
Göremez olduk nice güzellikleri
Yalanı öğrendik
Utanmayı öğrendik
İnandık sonraları
Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza
Büyük zekâmız
Önce kafesi, zinciri, zulmü icat etti
İyilik, güzellik ve doğruluk adına
Hiçbir şey kalmadı inandığımız
Aradan bin yıllar geçip
Atom parçalanıncaya kadar
Zaten paramparça olmuştu insanlığımız
“Hayatımda ilk defa yarına ümitle bakıyorum, içimden bir ses durmadan,
“Bir gün her şey düzelecek” diyor. Evet, bir gün her şey düzelecek, buna inanıyorum artık. Bu dev çaresizlikler, bu kahırlı özlemeler bir gün yerlerini mutlu bir beraberliğe bırakacaklar. günün her saatinde senden uzakta olmanın acısını bir kurşun yarası gibi hissetmeyeceğim yüreğimde. Bir gün yalnız senin yanında,
senin yakınında olmanın sevinci yetecek bana.
O zaman hiç ayrılmayacağım senden. Uzun uzun seni seyredip binlerce, on binlerce defa seni yarattığı için Tanrı’ya şükredeceğim. Her sabah saçlarının arasından doğacak güneş. Gece, ay ışığının en güzeli gözlerinde parlayacak.
Yılların yorgunluğunu ellerinin bir temasıyla unutacağım. Yaşanmış, yaşanacak zamanların en değerlisi seninle başlayacak ve sende sürecek. Ayrılıkların şimdi içimde bir yangın gibi. Alevleri her dakika biraz daha büyüyor, biraz daha genişliyor. Tutuşmayan yerim kalmadı. Baştan başa bir kor yığını halindeyim. Bir günün yirmi dört saatinde seni özlemek, seni beklemek böylesine yanmaktan başka neye benzeyebilirdi?”
Ümit Yaşar Oğuzcan
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
Ayrılıkların şimdi içimde bir yangın gibi. Alevleri her dakika biraz daha büyüyor, biraz daha genişliyor. Tutuşmayan yerim kalmadı. Baştan başa bir kor yığını halindeyim. Bir günün yirmi dört saatinde seni özlemek, seni beklemek böylesine yanmaktan başka neye benzeyebilirdi?
Sayfa 267Kitabı okudu
"Ve ben bekledim.
Şimdi çok yorgunum.
Şimdi ölüler ülkesinden esen rüzgar üşütüyor bedenimi.
Zamanım kalmadı
Ama biliyorum, bekleyişim bitmedi
Biliyorum, bedenimiz olmasa da ruhlarımız kavuşacak nasılsa."
Savaş bitmişti ve nöbette unutulmuştuk. Savaş bitmişti...
Washington Tribune: "Ateş hattının ortasındaki 4500 askerin bir mucize yarattığını biliyoruz. Türklerin fedakârlıkları ebediyyen aklımızdan çıkmayacaktır."
Time: "Türk Tugayının cesaretli savaşı , tüm Birleşmiş Milletler Kuvvetlerinde çok olumlu bir izlenim yarattı."
Abend Post: "Kore savaşlarının sürprizi Çinliler
Sayfa 13 - tam istiklâl yayıncılık ortaklığı, birinci baskı, ekim 2023, eyüp
