Adeta bir ağıt
Yunus'un yaşadığı devir, Anadolu'nun içine dönük, umutsuz, bezgin bir dönemidir. Moğol akınları karşısında yenik düşen Anadolu Selçuklu Devleti, Türkmen boylarının ikide bir ayaklanmasıyla tümden güçsüz kalmış, halktan koparak kendi derdine, kendi yaşantısını sürdürme çabasına düşmüştür. Üst üste gelen kıtlık ve sürekli kuraklıklar, bitkin ve ezik halkın yaşamı umudunu kırmıştır.
Sayfa 11Kitabı okudu
Cesur görünmek, güç zamanlar içindir. Bizse umutsuz bir devirde yaşıyoruz. Bu devir için en uygun şey komikliktir.
Sayfa 351 - Altın kitaplar yayıneviKitabı okudu
....
Büstünü yaptıran ilk padişah: Sultan Abdülaziz
Otuz ikinci Osmanlı padişahı ve 111. İslam halifesi Sultan Abdülaziz Han, 1867 yılında Paris’te açılan milletlerarası sergiye III. Napolyon’un davetiyle katılır. Ortaköy’de kılınan cuma namazının ardından Frengistan’a doğru revan olur.
Abdülaziz, sergiden sonra imparator ile birtakım temaslarda
İNSANLARLA BULUŞMAYA HARCADIĞIM ZAMANDAN ÇOK DAHA FAZLASINI, ONLARDAN KAÇMAYA AYIRIYORUM.
Irvin D. Yalom
“Ben haklı olmak istemiyorum. Kimse benden özür de dilemesin. Beni sadece rahat bırakın. Ben sizin ne istediğini bilmeyen yanınızla savaşamam.”
Frida Kahlo
Normal bir insan olmaya zorladılar, bana
boş yere vakit kaybettirdiler. Olmayınca da,
anormal
Devir çok değişmiş sanki
Pek çok kadın için, sürekli hoşnut olmak, umutsuz durumlarda yaşanan devamlı tatminsizlikten daha yıkıcıdır.
Nazım farkı :) bu şiir alıntılanmaz :)
Pozantı'da gardıfrendi Kartallı Kâzım sene üç yüz otuz üç...
Gece gündüz cephelere sevkiyat gider.
Nerede başlayıp, nerede biter?
Ocağında çam ağacı yakan tirenler.
Bekletenlere
Ahh Sabahat, ahh Sitare!.. Biri sabahın yarattığı güzellik biri gecenin yıldızı...
Ahir ömrümde bir kitabı okurken gözlerimin dolmuşluğu var mıydı hatırlamıyorum. Ülkece hatta dünyaca bulunduğumuz koşullar mı beni derinden etkiledi de gözlerim doldu yoksa kendi içimde bulunduğum durum mu gözlerimin önüne geldi de bu iki karakterde özdeşleştim bilmiyorum. Sabahat gibi neyi beklediğimizi bilmeden bekliyoruz çoğu zaman. Bir de demiş ya: “ Umudumu kaybedersem hayatı taşıyacak gücüm hiç kalmaz.” -Umut belki de kaybettiğimizi fark ettiğimizde bizi en derin buhranlara salan duygu- Şöyle devam ettiriyor Aram’a feryadını: “ Fakat eğer bir gün beklediğimize değecekse biz hala birbirimizi severken, isterken gerçekleşsin o beklediğimiz her ise.” diye işte orada yutkundum. Çoğu zaman benim, senin, bizim sarf ettiğimiz cümleler değil mi bunlar? “Geleceksen ben severken daha ben de bitmemişken gel!” cümleleri dökülmedi mi dilimizden? Hey Hak!.. Bu ne çaresiz bir bekleyiş, bu ne umutsuz bir söylemdir.
Ah Sitare! Sevdasında bencil yüreğinde sağlam Sitare... Bir gecede mi koca yürek, koca kadın oldun. Babanın apansız ölümünde nasıl da büyüdün. Bizim de büyümüşlüklerimiz öyle birden yaşadığımız darbelerle olmuyor mu?
Demem o ki bir devir romanında gerçekten bir devri öğrenmek için değil de o devirde aile içinde neler yaşandığını öğrenmek istiyorsanız en güzel diyemem ama güzel sıfatını yakıştıracağım nehir romanlardandır.
Sevgiyle, sıhhatle kalın ve kimseyi bekletmeyin... 
Ayşe Kulin 
Umut 
Emine Bayrakcı
Diyalektik 2 – Şeref, Bilgelik, Sanat
*_Düşünce_
_Buda: Her şey düşüncedir. Ne düşünüyorsak o oluruz. Bize düşüncelerimiz şekil verir. Hepimiz düşüncelerimizden doğarız. Bu dünyayı yaratan, zihnimizdir. Bu dünyayı bir hava kabarcığı, bir serap gibi düşün. Dünyayı böyle gören kişiyi ölüm görmez. Biz, içselliğimizin meyvesiyiz. İçimizde ne varsa biz oyuz. Bizi biz yapan zihnimizdir.
