aşk değil aldanmak kalbin en büyük zaferi
bakmayın bu aşkta boyverdiğine
içimdeki vahşi kederin
kökü bir öncekinde
kendimden budadığım sürgünde
zamanla hiçbir şeyin eskisi kadar acı vermediğini ayrılıklar öğretti bana
unutmadım hiçbirini, ama yaşlandım
Zaman geriye dönermi bilemedim
Seni sevdiğim kadar kimseleri sevemedim.
Gizli sevdim sessiz sessiz içime ata ata
Sevdim işte belki doğru yaptim belki hata
Aradan yıllar geçmiş bitmemiş sevdan
Sen bana gülümse ben sana kurban
Gelmedin benimle yürüdüğüm yoldan
Yıllarca sen bana yabancı ben sana hayran
Anılar biriktirdim kendi kendime
Hayaline
- Yıllar boyu o bakışları, ezikliği unutamadım. Terbiyeli, temiz, başarılı bir öğrenciydim; fakat bunlar yeterli değilmiş. :(
- "İnsanın güzelliği kalbindedir öğretmenim." :)
Uraz'ı dinlerken söyledikleri beni giderek daha büyük şoka sokuyordu. Onu ağzım açık bir halde dinliyordum.
"Çukura ulaştığımda minik elleriyle tırmanarak oradan çıkmaya çalışıyordu. Çok ufak tefekti, üzerinde mor bir elbise vardı ve elbisesi bile çamur içindeydi. Kayıp duruyordu. Çukurun başına geldiğimde ona ailesine haber vereceğimi söyledim. O ise bunu istemedi, kuzenlerinin onunla dalga geçeceğinden korktu. Bana kendim çıkarım, dedi ama bu mümkün değildi. Öyle inatçıydı ki çabalıyordu, ona yardımcı olmaya çalışsam da altı yaşındaydım, onu oradan çıkarmam imkansızdı. Doğrulup abime seslendim. Abim sesimdeki endişeyi fark edip oltayı bile denize atıp koşarak yanmıza geldi. Sonra kızı oradan çıkardık. Onu bir daha hiç görmedim ama inatçılığı, cesareti, çamura bulanmış mor elbisesi ve kısacık koyu saçlarıyla o küçük kızı uzun yıllar boyunca hiç unutamadım."
Gönlümü avutamadım,
Seni söküp atamadım,
Ben bahtımı tutamadım,
Yâr, seni unutamadım.
Bahtın lûtfuna ermişim.
Gönlümü sana vermişim.
Meğer ne çok severmişim,
Yâr, seni unutamadım.
"Çok gülen mutludur, çok ağlayan mutsuzdur"
– oldukça tek yanlı bir görüş, ama her ne kadar basmakalıp sözün dik âlâsı olsa da, basit doğruluğu yüzünden hiç unutamadım.