"Beni unutma..
Bilirsin unutulmak dokunur her insana".
İçindeki her şey kaybolmak, yok olmak, unutulmak istiyordu.
Sayfa 37 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okuyor
"Ölüm o kadar güç değildir. Unutulmak yamandır. Asıl ölüm unutulmaktır."
Sayfa 48Kitabı okuyor
Beni unutma
"Beni unutma, unutma, beni unutma
Bilirsin unutulmak dokunur ya her insana
Sen de kendi payından bir hatıra seç
Ve o ben olayım unutma, beni unutma.."
Sayfa 105Kitabı okuyor
Bilinen fakat unutulmak istenen bir gerçek değil miydi ölüm!
Sayfa 21
Yalnız kalmak, terk edilmek, unutulmak... Bunların hangisinden
daha çok korkuyorum? Belki de unutulmak en kötüsü.
Yalnız kaldığımda bir yerlerde birinin beni düşündüğünü hayal ederim hep terk edildiğimde özlendiğimi, o kişinin yaptığından pişman olduğunu hayal edebilirim.
Unutulduğumda ise hayal edecek hiçbir şey bulamam.
Sanki bu dünyada hiç var olmamışım gibi... En kötüsü de beni unutan kişiye öfkelenmem söz konusu bile olamaz, çünkü o bunu bilerek yapmamıştır ki.
Fournier'den haber var mı?
Yok.
Adı pek duyulmaz oldu.
Ölmüş olmasın.
Haberimiz olurdu.
Emin değilim.
Gerçekle yüzleşmem gerekiyor.
Artık şunu kabul etme zamanım geldi: Ben unutulmaz değilim. Bundan yetmiş yıl önce bir mağazada unutuldum.
Sayfa 133Kitabı okudu
İnsan bazen sadece zayıf olmak istiyor; bir omuzda ağlamak ya da örtüyü başına kadar çekerek unutulmak istiyor.
Sayfa 162 - Timaş Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Ölüm o kadar güç değildir. Unutulmak yamandır.
Unutulmak isteyen insanların zindanı aydınlatılmaz.
Sayfa 69 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
"Ölüm o kadar güç değildir. Unutulmak yamandır."
"Kimse unutulmak istemez!"
Sayfa 125
acın varsa tedavi et ve bir alev varsa üfleyip de söndürme, ona karşı sert davranma. geri çekilmek, geceleri uykumuzu kaçırırsa korkunç bir şeydir, başkalarının bizi, unutulmak istemeyeceğimiz kadar kısa bir sürede unuttuğunu görmek de bunun kadar kötüdür.
İnsan
Deli bir hevestir insan
Şaşkın bir hece
Kayıp bir karanlık maskeli
Sessiz bir gecedir insan
Unutmak, unutulmak
Son dediğinde başa sarmak
Çelişe çelişe yoğrulmaktır insan
Çığlığın isyan
Çığlığın cümleye
Cümlenin şarkı olup dile
Vardığı vuslattır insan
Adi bir terazinin küfesinde dengini
Çile çekince almak için hıncını
Yol yürüyünce menzilini
Kaybedip arayandır insan
"Hapislik nedir ki, unutulmak asıl sorun
seyreldikçe seyrelir İstanbul'dan mektuplar
ne arayanı kalır gittikçe ne soranı..."
Sayfa 31
Acın varsa tedavi et ve bir alev varsa üfleyip de söndürme, ona karşı sert davranma. Geri çekilmek, geceleri uykumuzu kaçırırsa korkunç bir şeydir, başkalarının bizi, unutulmak istemeyeceğimiz kadar kısa bir sürede unuttuğunu görmek de bunun kadar kötüdür. Biz olsak yapacağımızdan daha hızlı yapılan şeylerin ardından iyileşmek için kendimizden öyle çok şeyi fırlatıp atıyoruz ki, otuz yaşında iflas ediyoruz ve yeni birisiyle başladığımızda verecek pek bir şeyimiz kalmıyor.
Sayfa 222Kitabı okudu