Demek ki insanlar birbirine ancak muayyen bir hadde kadar yaklaşabiliyorlar ve ondan sonra, daha fazla sokulmak için atılan her adım daha çok uzaklaştırıyor. Seninle aramızdaki yakınlaşmanın bir hududu, bir sonu olmamasını ne kadar isterdim. Beni asıl, bu çabanın boşa çıkması üzüyor... Bundan sonra kendimizi aldatmaya lüzum yok... Artık eskisi gibi apaçık konuşamayız... Bunları ne diye, neyin uğruna feda ettik? Hiç!.. Mevcut olmayan bir şeye malik olalım derken mevcut olanları kaybettik... Her şey bitti mi? Zannetmem.
Sayfa 120Kitabı okudu
"Seni hatırlatan her şey beni dayanamayacağım kadar üzüyor. "
Sayfa 128Kitabı okudu
"Rakı sofrasında sofrayı paylaşılacak kişiler özenle seçilir. Bunun nedenine inebilmek pek zor değildir sanırım...Rakı çok yavaş içilen, sindire sindire içilen bir içki...Diğer sofralara oranla içim süresi çok daha uzun...Rakı adabı gereği de sohbetler uzuyor, koyulaşıyor. İşte bu uzun sohbetlerde sofrayı paylaştığımız kişiyi yakinen tanıyabilmemiz kolaylaşıyor..Sofrada içerken birlikte olduğumuz kişinin ahlakı, değeri ortaya çıkıyor, ölçebiliyoruz bu değerleri. Rakı sofrası uzun sürdüğü için kişinin ayarını anlamak daha da kolaylaşıyor. Ahlakına, değerine göre de, ya bir daha oturuyoruz sofraya onunla, ya da hiç..."
Sayfa 118Kitabı okudu
Vicdanen rahat olmamız yetmiyor. Başkalarının, hakkımızda yanlış kanaatler edindiğini görmek üzüyor bizi.
Hayatımızın maruz olduğu en büyük değişmelerden biri, zaman ölçümüzün değişmesidir. Çocuklar için bir aylık zaman, bir yıl kadar uzuyor. Şimdi yılların birer ay kadar çabuk geçtiğini görüyorum. Eskiden hep sinemanın ralanti sahneleri gibi geçen hayat, şimdi hızını gittikçe arttıran mecnun yani bozulmuş çark gibi dönüyor. Transatlantiklerin, otomobillerin, tayyarelerin, müthiş süratinden bahsolunuyor. Halbuki zaman, bunların hepsinden daha çabuk geçiyor. Halbuki zaman, kuyrukluyıldızların süratine tutuluyor, kuyrukluyıldızların süratiyle uçup gidiyor.
Bir ahmak bağışlanabilir çünkü sadece bir yönde gider ve kimseyi aldatmaz. Aldatanlar üzüyor insanı.
Sayfa 122 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Oysa kaç kere dediydim ben sana; uyanma, üzüyor seni dünya.
(Murat Özyaşar)
Dilevser piyanoya dayanmış bir şekilde düşünürken Nizam sevimli patavatsızlığıyla,
- Babam sizi üzüyor mu?
Saçlarım ve tırnaklarım uzuyor, ölen ben değilim farkındayım. Sadece rüya gördüm.
