Benim Sadık Yarim Kara Topraktır
Merhaba 1K okuyucular... 
Âşık Veysel zikredince aklıma gelen şiirlerinden biri #79983013
Âşık Veysel Kimdir?
1894 yılında Âşık Veysel , Sivas’ta doğmuştur.
Yedi yaşında Sivas’ta salgın olan çiçek hastalığına yakalanarak sağ
Benim yüzümden birinin üzülmüş olmasına üzülüyorum; beni bir tek bu üzüyor, hepsi bu...
Belki de sadece bu beni üzüyor: Kim olduğunu bilmemek.
Sayfa 17 - Doğan KitapKitabı okudu
Tavsiye Edebileceğim İncelemeciler (Kime göre/Neye Göre)
İnceleme sitede en değer verdiğim şeydi zamanında, sonuçta sitenin ismi 1000 kitap, insanların görüşleri önemli. Çoğu kimse sonra yazmayı bıraktı nedense. Ben de hikayeye daha fazla ağırlık verdim. Şu aralar site kurtarma harekatı adı altında inceleme paylaşımları gündemde. Dünyayı kurtarmak için gereken o gençlik heyecanı yok bende ne yazık ki,
Öyle yorgunum ki! Bu bitap düşmenin nedenini çözemiyorum. En önemsiz işler bile halsizleştiriyor beni. Şuan elimde bir iş olsa da yapabileceğime emin değilim. En fazla da bu fikir üzüyor içimi.
Kısa bir mola demiştik...
Bir okulum vardı. Çocuğum gibi gördüğüm öğrencilerim vardı. Yarı yıl tatili olunca heyecanla ilk karnelerini almışlardı. Tatilin son günü okula başlamak için hazırlık yapmıştım. Sonra...Sonra başlayamadık.
13 Mart Pazartesi okul yeniden başlayacak. Okulum taşınacakmış. Ama okulumun neresi olacağı hala belirsiz... Hangi öğrencilerim okula gelebilecek, hangileri başka yerlere taşındı ya da kaybettiğim öğrencim var mı bilmiyorum. Depremden sonra velilerime sordum ama cevap gelmeyen öğrencim var mı bilmiyorum. Çünkü o günden sonra hafızamda sıkıntı var, birçok şeyi hatırlayamıyorum. Kafamdaki belirsizliklerle, şu an belirsiz olan her şeyle yüzleşmek zorunda kalmak beni çok üzüyor. Ben kaçtığım yerde iyileşmeye çalışıyordum biraz olsun toparlıyordum. Ama kısa bir süre sonra yeniden orada olmak zorundayım. Çocuğum için güçlü olmalıyım, öğrencilerim için güçlü olmalıyım. Bu güçlü görünme oyununu ne kadar oynayabilirim bilmiyorum. Oyun diyorum çünkü iki dakikada alt üst olabilen bir hayatta ben bir insanın güçlü olabileceğine, güçlü kalabileceğine artık inanmıyorum.
Çok sevmek de insanı büyük bir kedere uğramak derecesinde üzüyor.
Sayfa 100Kitabı okudu
“Peki ya yeryüzünde bitmek bilmeyen bu kavgalar, savaşlar neden? Biz neden sürekli birbirimizi üzüyor, eziyor ve tüketiyoruz? Neden birileri sürekli diğerleri üzerinde egemen olma, üstünlük savaşı kurma eğiliminde?”
Senin yanında ömrüm uzuyor
Diyecektim diyemedim..
Ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı? (Ölüm adil mi, haklı mı Acem şair!)
Bazı duygular yardır, bazı duygular yara.
Bazı kitaplar acı verirken, bazıları merhem olur derde.
İlber Ortaylı'nın söyleşi türünde bir eserine başlamışken denk geldim bu kitaba. Okuyamayacak kadar yorgun ve durgundum. Her zaman derim "şiirler ruhu dinlendirir," diye. Ruhumu dinlendiren, okumaya yeniden ısıtan bir kitap oldu benim için
